เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1268

หลินหย่าปักกระบี่หักไว้ด้านหน้า จู่ๆ มีประกายแวบขึ้นนัยน์ตา ต่อมาสัตว์อสูรทั้งหมดชะงักฝีเท้าลงเหมือนกลายเป็นหิน ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

ผู้ชมเห็นภาพนี้ก็อดอุทานออกมาอย่างตกใจไม่ได้ หลินหย่าที่หันไปมองก็อึ้งเช่นกัน

เป็นไปไม่ได้!

ภาพนี้เป็นเรื่องที่เขาเจอเมื่อหนึ่งปีก่อนไม่ใช่เหรอ ใครเป็นคนบันทึกภาพนี้เอาไว้ ทำไมถึงเอามาฉายวันนี้ล่ะ

ไม่มีใครสามารถคลายความสงสัยของหลินหย่าได้

ท่านแปดตะโกนพูดต่อ พ่นน้ำลายออกมาจนจะเกิดเป็นสายรุ้งแล้ว!

“คนที่หก สือเฉินตระกูลสือ!”

แสงส่องลงมา สือเฉินกำลังหลับตาพักสายตา

ในม่านน้ำสรวงสวรรค์ โล่เสวียนเจวี๋ยปรากฏออกมา ตัวของสือเฉินค่อยๆ โผล่ออกมาทางด้านหลังโล่เสวียนเจวี๋ย ดวงตาทั้งสองข้างแน่วแน่มั่นคง นิ่งดังขุนเขา

“คนที่เจ็ด สุ่ยสือฉวนตระกูลสุ่ย!”

แสงเพิ่งส่องลงบนตัวสุ่ยสือฉวน สุ่ยสือฉวนลุกขึ้นช้าๆ วันนี้เขาดูไม่ธรรมดามาก เกราะนรกปกคลุมทั้งตัว ดูห้าวหาญมาก

เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นช้าๆ จู่ๆ ผู้หญิงนับไม่ถ้วนกรี๊ดจนสลบ วินาทีนี้ผู้หญิงที่เชียร์สุ่ยสือฉวนมีไม่น้อยเลย

ในม่านน้ำสรวงสวรรค์ มีสายน้ำที่ไหลอย่างต่อเนื่อง กระบี่เล่มหนึ่งลอยอยู่ในนั้น สุ่ยสือฉวนไหลไปตามสายน้ำ กระบี่วนเวียนอยู่รอบตัวเขา

“คนที่แปด ลู่ฝานเขตตงหวา!”

แสงส่องสว่าง รอยยิ้มบางๆ ปรากฏตรงมุมปากของลู่ฝาน

บนที่นั่งผู้ชม ตรงพื้นที่ที่ตระกูลหานนั่งอยู่ หานเฟิงลุกขึ้นตะโกนเสียงดังว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันจะมีลูกกับนาย!”

พวกหลิงเหยา ศิษย์พี่ใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ดึงหานเฟิงลงมาทันที ไม่รู้จักอายจริงๆ

แต่เสียงตะโกนของหานเฟิง ทำให้ชื่อของลู่ฝานดังไปทั่วสนามต่อสู้แปดทิศ

หานอู๋ซวงหันมาถลึงตาใส่หานเฟิง แล้วตวาดเสียงดังว่า “ถ้าทำให้ฉันอับอายอีก ฉันซัดนายตายแน่!”

หานเฟิงหัวเราะร่า ชี้ม่านน้ำสรวงสวรรค์ของลู่ฝานแล้วหัวเราะ “ครั้งนี้ศิษย์น้องลู่ฝานแอ็คสุดๆ ไปเลย!”

ในม่านน้ำสรวงสวรรค์ กระบี่หนักไร้คมร่วงลงจากฟ้า ส่วนลู่ฝานเด้งตัวขึ้นไปบนกระบี่หนักไร้คม

ด้านหลังเป็นสายฟ้าและเปลวเพลิง เสื้อผ้าสะบัดปลิว สองมือไพล่หลัง