เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1272

เสอหลิงพูดพลางเดินเข้าไปหาลู่ฝาน เสอหลิงเร่งฝีเท้าเดินมาตรงหน้าลู่ฝาน ก้มลงมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ว่าไง กล้าไหม”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “ทำไมล่ะ”

เสอหลิงแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองแล้วพูดว่า “ไม่มีสาเหตุ ฉันแค่อยากฆ่านายเท่านั้น! ถ้านายไม่ตกลง ฉันจะฆ่าคนรักของนายที่ชื่อหลิงเหยาก่อน จากนั้นฆ่ายายของเธอ แล้วก็ฆ่าศิษย์พี่ของนาย นายคิดว่าฉันทำได้ไหม”

สีหน้าลู่ฝานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เสียงเขาเย็นชาลง

“นายเป็นใครกันแน่”

เสอหลิงค่อยๆ ยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว วาดลงบนอกตัวเอง เหมือนกำลังวาดรอยแผลจากกระบี่ ขยับปากส่งเสียงเบาๆ ว่า “เพื่อนเก่าเมืองหยุนไห่!”

ประกายนัยน์ตาลู่ฝานเริ่มวูบไหว เขานึกถึงใครคนหนึ่งขึ้นได้ คนที่ไม่มีทางปรากฏตัวที่นี่ได้!

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นตรงมุมปากของเสอหลิง

บทสนทนาของทั้งสองคน เผยแพร่ผ่านทางม่านน้ำสรวงสวรรค์และบนท้องฟ้า

มีเพียงการส่งเสียงครั้งสุดท้ายของเสอหลิง ที่คนอื่นไม่รู้ว่าคืออะไร จู่ๆ ผู้คนพากันพูดคุยขึ้นมา

ลู่ฝานกำหมัดแน่น เงยหน้ามองเสอหลิงแล้วพูดว่า “นายอยากตาย ฉันจะสนองให้!”

เสอหลิงชี้ไปที่หัวใจของลู่ฝานแล้วพูดว่า “คนที่ตายคือนายต่างหาก!”

เมื่อพูดจบ เสอหลิงเดินออกไปโดยไม่หันกลับมา

จู่ๆ ลู่ฝานกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนอีกครั้ง บนที่นั่งผู้ชม ศิษย์พี่ใหญ่และคนอื่นมองหลิงเหยาแล้วถามว่า “เขารู้จักเธอได้ยังไง”

หลิงเหยาพึมพำว่า “เขารู้จักยายด้วย เป็นไปได้ยังไง เขาเป็นใครกันแน่!”

หานเฟิงชี้ตัวเองแล้วพูดว่า “เขาพูดว่าศิษย์พี่ของศิษย์น้องลู่ฝาน คงไม่ใช่ฉันใช่ไหม ฉันสู้ไอ้โรคจิตนี่ไม่ได้หรอกนะ!”

หานอู๋ซวงถลึงตาใส่หานเฟิงแล้วพูดว่า “ดูท่าทางไม่เอาไหนของนายสิ เสอหลิงไม่น่าจะอยู่ถึงคืนนี้ ตระกูลหลู่ต้องจัดการเขาแน่ๆ”

เจ้าบ้านตระกูลอื่นต่างมีแววตาดุดัน แม้เด็กคนนี้ลงมือกับหลู่ยินตระกูลหลู่ แต่คนที่มาจากต่างถิ่นกล้าฆ่าคนในสิบตระกูลใหญ่ นี่เป็นการหักหน้าสิบตระกูลใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย

เจ้าบ้านตระกูลสือพูดว่า “แจ้งไปว่าถ้าตระกูลหลู่มาขอความช่วยเหลือ ให้ช่วยตระกูลหลู่ครั้งหนึ่ง”

เจ้าบ้านตระกูลสุ่ยพูดว่า “สืบเกี่ยวกับคนคนนี้ให้ชัดเจนว่าเขาเป็นใครกันแน่”

เจ้าบ้านตระกูลหลิ่วพูดอย่างราบเรียบว่า “เอาข้อมูลของคนคนนี้มาให้ฉันทั้งหมด”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถหัวเราะเย็นชาแล้วพูดว่า “เด็กอวดดี ดูสิว่านายจะอยู่ได้สักกี่วัน”

บนท้องฟ้า ฉินซางต้าตี้หันไปมองหลู่เฉิงเซี่ยงแล้วพูดว่า “ท่านหลู่ คืนนี้อย่าก่อเรื่องใหญ่จนเกินไปนะ”

หลู่เฉิงเซี่ยงพยักหน้าเข้าใจ คำนับแล้วพูดว่า “ฝ่าบาท มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องพูดให้ชัดเจนก่อน”

ฉินซางต้าตี้พูดว่า “ว่ามาสิ”

หลู่เฉิงเซี่ยงพูดอย่างราบเรียบว่า “คนนี้ไม่ใช่ทายาทของเผ่ายันต์แน่นอน เผ่ายันต์ไม่สามารถงอกแขนขาออกมาได้ และไม่สามารถยืดแขนขาให้ยาวได้ แม้บนตัวเขาเต็มไปด้วยอักษรยันต์ แต่ไม่เคยปล่อยค่ายกลเผ่ายันต์ออกมาเลย เด็กคนนี้หลอกลวง!”

ฉินซางต้าตี้พยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “จุดนี้ฉันก็ดูออกเหมือนกัน ฉันถึงขั้นที่พอเดาได้ว่าเขามาทำอะไร!”

หลู่เฉิงเซี่ยงคำนับแล้วพูดว่า “ฝ่าบาทฉลาดหลักแหลม ผมรู้สึกไม่สบายตัว ขออนุญาตกลับก่อน!”

ฉินซางต้าตี้สะบัดมือไปมา หลู่เฉิงเซี่ยงเข้าไปในค่ายกลเคลื่อนฟ้าที่อยู่กลางอากาศ แล้วหายไปทันที

ในสนามบู๊ ท่านแปดพูดเสียงดังว่า “รอบสอง หมายเลขสามและหมายเลขสี่เข้าสู่สนามได้!”

เทียนชิงหยางค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วเดินออกมา ขณะนั้นสุ่ยสือฉวนก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน

เมื่อเห็นสองคนนี้ลุกขึ้นยืน ทั้งสนามเต็มไปด้วยเสียงอุทานด้วยความตกใจ

คิดไม่ถึงว่ารอบสองจะเป็นการต่อสู้ของลูกหลานสิบตระกูลใหญ่อีกแล้ว

เทียนชิงหยางตระกูลเทียนสู้กับสุ่ยสือฉวนตระกูลสุ่ย!