เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1278

บนที่นั่งผู้ชม หานเฟิงร้องโหยหวนขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางผู้คน เมิ่งเยียนกับอู่คงหลิงมองไปทางลู่ฝานด้วยสายตาแสดงความขบขัน

หลิงเหยาก็ตะโกนด้วย ตอนนี้เสียงตะโกนดังกว่าใคร

ขนาดศิษย์พี่ใหญ่ที่นิ่งมาตลอดยังตะโกนออกมาเหมือนกัน “ศิษย์น้องลู่ฝานสู้ๆ ฉันพนันว่านายชนะตั้งห้าร้อยเหรียญทองเชียวนะ!”

เมื่อไอ้อ้วนตงและคนอื่นเห็นลู่ฝานเข้ามาในสนาม ก็มีรอยยิ้มเต็มใบหน้าทันที

จู่ๆ ไอ้อ้วนตงหันมาตะโกนพูดกับผู้อาวุโสคนหนึ่ง “ตาเฒ่าจั้วซาน มานั่งทางนี้สิ เรามาดูกันว่าลูกศิษย์นายจะโดนซัดยังไง!”

ไอ้หลิวและคนอื่นหัวเราะออกมา เซียนบู๊จั้วซานกอดไหเหล้าแล้วนั่งลงด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร

“ถังชิงลูกศิษย์ฉัน ไม่ได้รับมือง่ายขนาดนั้น แม้อายุยังน้อย แต่ก็เรียนวิชาดาบของฉันไป 30-40 เปอร์เซ็นต์แล้ว ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันยังได้ดาบล้ำค่าจากคลังบู๊ด้วย ลู่ฝานอยากเอาชนะเขา หึหึ ดูเหมือนยังด้อยอยู่!”

เซียนบู๊จั้วซานลูบเคราหยิกของตัวเอง พูดแล้วส่ายหัวไปมาอย่างมีความสุข

ไอ้อ้วนตงพูดอย่างประหลาดใจว่า “โอ้ คิดไม่ถึงว่านายจะมั่นใจในลูกศิษย์ตัวเองขนาดนี้ เรามาพนันกันหน่อยไหม สิบกระบวนท่า ภายในสิบกระบวนท่า ศิษย์นายต้องแพ้แน่นอน ถ้าฉันชนะ นายต้องเอาของดีที่นายซ่อนไว้มาให้ฉันสักชิ้นสองชิ้น!”

ไอ้หลิวตบโต๊ะแล้วพูดว่า “นับฉันด้วย ฉันจะพนันด้วย”

ยัยแก่หยางกับเซวียนหยวนพูดว่า “เราพนันด้วย!”

เซียนบู๊จั้วซานมองซ้ายมองขวา แล้วพูดเสียงดังว่า “พวกนายกะจะเอาเสื้อผ้าของฉันไปด้วยใช่ไหม เหลือเชื่อจริงๆ พนันก็พนัน กลัวที่ไหนล่ะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าศิษย์ฉันจะต้านทานสิบกระบวนท่าไม่ได้ พวกนายเตรียมแพ้แล้วเอาของดีมาให้ฉันได้เลย!”

เพิ่งพูดจบ หานเฟิงหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ท่าทางไร้ยางอายของศิษย์น้องลู่ฝาน ดูคล้ายฉันตอนนั้นเลย เขาบอกว่าเป็นนักเรียนแถวหน้า งั้นฉันก็เป็นศิษย์พี่ของนักเรียนแถวหน้าอย่างเขาน่ะสิ!”

ศิษย์พี่ใหญ่หัวเราะแล้วพูดว่า “เขาก็เป็นนักเรียนแถวหน้าอยู่แล้ว ในสถาบันสอนวิชาบู๊มีใครสู้เขาได้บ้างล่ะ ไม่มีใครพูดว่าไม่ใช่ วันนี้ศิษย์น้องลู่ฝานจะสร้างชื่อเสียงให้สถาบันสอนวิชาบู๊ของเราแล้ว!”

ฉู่สิงพูดต่อ “พวกอาจารย์อี้ชิงต้องดีใจมากแน่ๆ!”

ในสนามบู๊ ถังชิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ดี! ลู่ฝาน ให้ฉันได้สัมผัสวิชากระบี่ของนายหน่อย”

ลู่ฝานกำกระบี่หนักไร้คม แผดเสียงออกมาเบาๆ ปราณชี่พลุ่งพล่าน!