เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1284

ฉู่เทียนหัวเราะแล้วพูดว่า “ถือว่าใช่ก็ได้ สิบตระกูลใหญ่ ชื่อน่าขำชะมัด”

ฉู่เทียนกับฉู่สิงถอนหายใจออกมา พาลู่ฝานและคนอื่นเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆ

เดินตามซอยไปข้างหน้า จากที่ศิษย์พี่ฉู่สิงพูด ผ่านซอยเล็กนี้ไปก็ถึงแล้ว

ลู่ฝานถามศิษย์พี่หานเฟิงเสียงเบาว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่ก็เป็นคนของสิบตระกูลใหญ่ อย่าบอกนะว่าตอนเด็กพี่ไม่เคยเจอพวกศิษย์พี่ฉู่สิง”

หานเฟิงมองบนแล้วพูดว่า “ตอนเด็กฉันก็เป็นพวกนักเลงในเมืองหลวงนะ ฉันท่องไปทั่วเมืองหลวงแล้ว แต่ไม่เคยเห็นคนของตระกูลฉู่กับตระกูลตระกูลโอวหยาง พูดตามตรง ฉันเคยคิดมาตลอดว่าสองตระกูลนี้ย้ายออกจากเมืองหลวงไปนานแล้ว ดูเหมือนตอนนี้สิ่งที่ฉันคาดเดาในตอนนั้นมีเหตุผล!”

ระหว่างพูด ทุกคนเดินออกจากซอยเล็ก

สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือถนนเปล่าเปลี่ยว

นี่ดูเหมือนถนนที่ร้างมานานแล้ว จินตนาการไม่ออกเลยว่าใจกลางเมืองหลวงที่เจริญรุ่งเรืองจะมีที่แบบนี้ด้วย

บนถนนแห่งนี้มีเพียงคฤหาสน์หนึ่งหลังและประตูขนาดใหญ่

ประตูทองแดงปิดสนิท ไม่มีป้ายบ้านเลขที่ แต่ดูจากฝุ่นบนประตู ที่นี่ถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานานแล้ว

“นี่คือตระกูลฉู่เหรอ”

ลู่ฝานเอ่ยถาม

ฉู่สิงส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่ ที่นี่เป็นแค่คฤหาสน์ที่เย็นยะเยือกเท่านั้น”

ฉู่เทียนพูดต่อ “แล้วก็ศพที่ไม่อยากนึกถึง”

ทุกคนเดินมาถึงหน้าประตู ฉู่เทียนเคาะเบาๆ ลงบนประตูทองแดงทั้งสองด้าน จากนั้นจึงผลักประตูเข้าไป

ลู่ฝานดูออกว่าการเคาะประตูไม่กี่ครั้ง เป็นวิธีการอย่างหนึ่ง เหมือนวิธีทำลายค่ายกลบางอย่าง

ดูเหมือนคฤหาสน์ร้างแห่งนี้ไม่ธรรมดา!

“ใคร”

เพิ่งผลักประตูทองแดงให้เปิดออก หลินหย่าปรากฏอยู่ในสายตาทุกคน

ท่ามกลางพงหญ้า หลินหย่านั่งอยู่หน้าประตูลานด้านหน้า กำลังใช้กิ่งไม้รองหม้อเหล็กทำอาหารกิน!

โยนกระบี่จงเทียนไปอีกด้านอย่างไม่สนใจ หลินหย่ามองลู่ฝานและคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก