เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 129

มือเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ นิ้วมือของอาจารย์เต้ากวง สัมผัสกับหน้ากากเงินของลู่ฝาน

ขณะนั้น มีเสียงหอนดังขึ้นจากด้านหลัง

อาจารย์เต้ากวงหันไปมอง เห็นเจ้าดำกำลังพุ่งเข้ามา อ้าปากพ่นเปลวไฟดำออกมา

อาจารย์เต้ากวงสะดุ้งโหยง สะบัดมือทำลายเปลวไฟดำ

แต่เปลวไฟอันน่ากลัว ร่วงลงบนตัวลู่ฝาน

อาจารย์เต้ากวงตะโกนว่า “เจ้าดำ แกทำอะไร”

เจ้าดำไม่สนใจ เดินไปข้างหน้า และพ่นเปลวไฟดำออกมาเรื่อยๆ

ลู่ฝานที่ล้มลงบนพื้น รู้สึกว่ามีพลังพุ่งเข้ามาในตัว เมื่อดูอย่างละเอียด เขาเห็นเปลวไฟดำ เข้ามาทางมือขวาของเขา กลายเป็นกระแสอุ่นๆ ไหลไปทั่วร่างกาย

เจ้าดำเหรอ

ลู่ฝานตกใจก่อน จากนั้นใช้แรงทั้งหมด เด้งตัวขึ้นมา

ตอนนี้ลู่ฝานปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา กระโดดลงจากหิน และวิ่งเข้าไปในป่า

เดิมทีอาจารย์เต้ากวงคิดว่าคนชุดดำสลบไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะ “แกล้งตาย” แล้วหนีไปทันที

อาจารย์เต้ากวงโมโห ง้างมือขึ้นมา กระบี่ยาวปรากฏออกมา แสงบนกระบี่ เหมือนลำแสงนำทางฟ้าดิน

กระบี่ฟาดฟันโดนต้นไม้แถบนั้นพอดี

เจ้าดำเห่าออกมาอย่างร้อนใจ ขณะนั้น เสียงลู่ฝานดังขึ้นในป่า

“อาจารย์เต้ากวง หยุดครับ!”

ได้ยินเสียงลู่ฝาน อาจารย์เต้ากวงอึ้งไป รีบสลัดพลังในมือทิ้ง

แต่ถึงกระนั้น กระบี่ใหญ่ที่เล็กลงไปแล้วสิบเท่า ก็ยังยาวหลายสิบฟุต ร่วงลงไปทันที

เสียงดังสนั่นบนเขาอวิ๋นซาน

คณะหนึ่งเดียวซึ่งอยู่ด้านล่าง หานเฟิง ฉู่เทียน ฉู่สิง อู๋เหวยและคนอื่น เห็นแสงนั้น ก็ทอดถอนใจออกมา หานเฟิงส่ายหน้า “ไม่รู้คนโชคร้ายที่ไหน หาเรื่องอาจารย์เต้ากวง แสงกระบี่นี้ ใหญ่มาก ร้ายแรงมาก”

ฉู่สิงตะโกนออกมาว่า “ไม่ต้องพูดไร้สาระ รีบมาช่วยเร็ว ศิษย์พี่ใหญ่ ยังจะขยายห้องอีกเหรอ ขยายไปหลายรอบแล้วนะ”

อาจารย์อี้ชิงมองไปทางลำแสง ขมวดคิ้วขึ้นมาเบาๆ แสงกระบี่เมื่อกี้ยิ่งใหญ่มาก ทำไมตอนนี้ถึงลดลงล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า

บนยอดเขาอวิ๋นซาน แสงกระบี่ตัดต้นไม้แถบนั้น จนราบเป็นหน้ากลอง

ลู่ฝานไม่รอดจากแสงกระบี่เช่นกัน แม้เขาจะถอดชุดคลุมกับหน้ากากเงิน ตอนวิ่งเข้าไปในป่า แถมเอากระบี่หนักออกมา

แต่แสงกระบี่ของอาจารย์เต้ากวง ทำให้เขาเกือบตาย

ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองใกล้ความตายมาก กระบี่หนักไร้คมอยู่ข้างหน้า ต้านทานแสงกระบี่ให้เขาได้เกือบครึ่ง แต่ที่เหลือ ทำให้เขาเลือดเต็มตัว