เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1305

การต่อสู้ในรอบสี่คนสุดท้ายสิ้นสุดลง โดยหลงเหลือหัวข้อการวิพากษณ์วิจารณ์อย่างนับไม่ถ้วนให้กับผู้คนในเมืองหลวง

เสอหลิงคือคนที่ฝึกวิชาชั่วร้าย ลู่ฝานคืออสูรเข้าสิง รวมไปถึงเรื่องสุดท้ายที่เทียนชิงหยางและลู่ฝานได้ประกาศการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิต ซึ่งเพียงเท่านี้ก็ทำให้ผู้คนที่ชอบสอดรู้สอดเห็น วิพากษ์วิจารณ์กันได้สามวันสามคืนแล้ว

โดยเฉพาะภาพเหตุการณ์ที่ลู่ฝานสังหารปีศาจต่อหน้าทุกคนนั้น มันช่างน่าตกใจเสียจริง

วันนี้ อันดับรายชื่อในประเทศได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้งแล้ว

ลู่ฝานอาศัยพลังความสามารถที่เก่งกาจล้ำเลิศ ขึ้นแท่นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับรายชื่อของประเทศแล้ว!

นักกระบี่แห่งตงหวา ชื่อของลู่ฝาน ได้กลายเป็นคำที่ทุกคนพูดถึงกันมากที่สุด

ด้านหลังของชื่อนี้ ยังมีอีกหลายคน ที่ได้เพิ่มอักษรกี่คำเข้าไปอีก

นั่นก็คือ นักบู๊สังหารปีศาจ!

“ฉันจะพูดให้นายฟังว่า ครั้งนี้หากลู่ฝานไม่มีอสูรเข้าสิงแล้วล่ะก็ คงจะต้องต่อสู้กับเสอหลิงนั่นจนตายกันไปข้างหนึ่งเลย ไม่แน่ว่า เสอหลิงนั่นอาจจะเอาชนะและเป็นที่หนึ่งในการคัดเลือกครั้งนี้ก็ได้! หากคนที่ฝึกวิชาชั่วร้ายได้อันดับหนึ่ง สถานการณ์แบบนี้ เมื่อคิดก็รู้สึกว่าน่าอับอายเป็นอย่างมาก โดยการกระทำในครั้งนี้ของ คุณชายลู่ฝาน ช่างสมกับเป็นวีรบุรุษเสียจริง! ”

“นั่นสิ ได้ยินว่าผู้ฝึกชั่วร้ายนั่นเหมือนจะจับตัวคนในครอบครัวของลู่ฝานไว้เป็นตัวประกันด้วย พวกนายเองก็คงจะได้ยินผู้ฝึกชั่วร้ายนั่นพูดแล้วสินะ ตอนนั้นบนแท่นผู้ชม จะต้องมีผู้ฝึกชั่วร้ายที่กำลังควบคุมตัวคนในครอบครัวของลู่ฝานอยู่เป็นแน่ ไม่แน่อาจจะเป็นคนรักของคุณชายลู่ฝานก็เป็นได้ โดยถึงขั้นนี้แล้ว คุณชายลู่ฝานก็ยังไม่ยอมแพ้ และชักกระบี่ออกมาฟาดฟันปีศาจ ลำพังแค่ความกล้าหาญ ความเด็ดเดี่ยวนี้ ก็เพียงพอที่จะได้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของประเทศอย่างเหมาะสมแล้ว! ”

“คุณชายลู่ฝาน ช่างมีท่วงท่าความเป็นนักบู๊เสียจริง! ”

......

การวิพากษ์วิจารณ์ลักษณะนี้ ในตรอกซอกซอย ต่างก็สามารถได้ยินกันทั้งหมด

ในทางตรงกันข้าม ก็คือการวิพาษณ์วิจารณ์ที่เกี่ยวกับเทียนชิงหยาง

“วันนี้เกรงว่าเทียนชิงหยางจะพบเห็นความแข็งแกร่งของลู่ฝาน ทำให้ตกใจหวาดกลัว จนจิตใจนักบู๊ไม่มั่นคงแล้ว ดังนั้นจำต้องใช้เวลาครึ่งเดือนในการฟื้นฟู”

ตั้งแต่เริ่มต้นการคัดเลือก ตระกูลเทียนที่มีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม และยิ่งใหญ่เกรียงไกรนั้น วันนี้กลับกลายเป็นว่าอยู่ในสภาพที่อึดอัดกลัดกลุ้มใจ

ในห้องโถง ผู้อาวุโสตระกูลเทียนทั้งหมด และลูกศิษย์ที่ล้ำเลิศ ต่างก็มีสีหน้าที่เป็นกังวล

ตำแหน่งใจกลางห้องโถงนั้น เทียนชิงหยางถือกระบี่และคุกเข่าหลังตรง พร้อมกับเงยหน้ามองไปที่เจ้าบ้านตระกูลเทียน

“ชิงหยาง การกระทำของนายในวันนี้ ทำให้ฉันไม่พอใจ ไม่สุขใจเป็นอย่างมาก การกระทำของนาย ช่างไร้เดียงสา ไม่สมเหตุสมผล กระทำลงไปเพราะอารมณ์เท่านั้น”

เจ้าบ้านตระกูลเทียนสีหน้าหมองหม่น ขณะที่ดุด่าตำหนิเทียนชิงหยาง

เทียนชิงหยางกลับไม่ใส่ใจต่อคำอบรมสั่งสอน สายตาจับจ้องมองไปที่เจ้าบ้านตระกูลเทียน และพูดขึ้นว่า: “เจ้าบ้าน ฉันต้องการเข้าสู่แดนเพลงฟ้า! ”

เจ้าบ้านตระกูลเทียนตีไปที่เก้าอี้ไม้อย่างรุนแรง ลุกยืนขึ้นและพูดว่า: “เหลวไหล เวลานี้นายเข้าสู่แดนเพลงฟ้า หากว่าเกิดอาการบาดเจ็บแล้วจะทำอย่างไร? นายได้ประกาศการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิตแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นไปต่อสู้พร้อมกับร่างกายที่บาดเจ็บ ก็เท่ากับว่าส่งมอบชีวิตให้กับลู่ฝานแล้วไม่ใช่หรือ ตระกูลของเราได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจ ฝากความคาดหวังไว้ที่ตัวนายมากเท่าไร นายไม่รู้บ้างเลยเหรอ? ”