เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1308

เจ้าบ้านตระกูลเทียนยิ้มและพูดว่า: “เรื่องนี้ไม่รู้จริง ๆ เชิญบอกมาหน่อย”

อู่จุนพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจว่า: “ฉันเป็นคนของโลกจู๋หลง เจ้าบ้านตระกูลเทียนเคยได้ยินคำว่าโลกจู๋หลงนี้ไหมล่ะ”

เจ้าบ้านตระกูลเทียนหัวเราะอย่างดีใจ และพูดว่า: “เคยได้ยินมาบ้าง คุณชายอู่คิดที่จะเชิญคนในตระกูล มาช่วยเหลืออย่างนั้นเหรอ? ”

อู่จุนพูดว่า: “ไม่ต้องเชิญหรอก พวกเขามาถึงเมืองหลวงกันตั้งนานแล้ว แต่ฉันกลับพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของลู่ฝาน ช่างอับอายขายหน้ายิ่งนัก หากว่าครั้งนี้สามารถชดเชยเอาความอับอายกลับคืนมาได้บ้าง ก็คงจะเป็นเรื่องที่ดีมากแน่นอน เพียงแต่ว่า......”

อู่จุนจงใจที่จะลากเสียงยาว

เจ้าบ้านตระกูลเทียนพลันพูดขึ้นว่า: “ต้องการความช่วยเหลือใช่ไหม? ไม่มีปัญหา ส่วนที่ฉันพูดว่าจะมีผลประโยชน์ให้นั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว อีกสักครู่ ก็จะนำของขวัญเล็กน้อยมามอบให้ และหลังจากที่เสร็จงานแล้ว ก็จะมีของขวัญชิ้นใหญ่เลยทีเดียว! ”

อู่จุนกำหมัดแล้วลุกยืนขึ้นและพูดว่า: “งั้นก็ต้องขอบคุณเจ้าบ้านเทียนอย่างมากเลย ฉันจะกลับไปรายงาน คิดว่าเรื่องนี้จะต้องสำเร็จแน่นอน! ”

“แบบนี้ก็ดีมากเลย! ”

เจ้าบ้านตระกูลเทียนและผู้อาวุโสตระกูลเทียนทุกคนส่งอู่จุนกลับออกไปอย่างยิ้มแย้ม

ผ่านไปชั่วครู่ อู่จุนก็เดินออกไปจากประตูใหญ่ของตระกูลเทียน

ใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

“ลู่ฝาน ฮึฮึ! ”

......

ยามค่ำคืน ก็มาถึง

ลานบ้านตระกูลหลู่ ลู่ฝานนั่งอยู่ด้านข้างของหลู่เฉิงเซี่ยง ไม่ไกลออกไป หลิงเหยากำลังเข็นหลู่ยินที่มีใบหน้าขาวซีด เดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ ไข่มุกเรืองแสงที่อยู่โดยรอบสะท้อนแสงยามค่ำคืนที่มืดมิดจนสว่างราวกับเป็นช่วงกลางวัน ภายใต้แสงสะท้อนของดวงดาว ก็ยิ่งเพิ่มความงดงามขึ้นอีกไม่น้อย ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เหมือนจะสนิทสนมกันอย่างมาก

“หลู่เฉิงเซี่ยง ต้องขอโทษด้วย ที่ช่วงก่อนหน้านี้ มีธุระยุ่งมาก จึงไม่ได้หาเวลาว่าง มาเยี่ยมเยียนท่าน จวบจนวันนี้ที่เพิ่งได้มา หวังว่าจะไม่ถือโทษเอาความ”

ทันใดนั้นลู่ฝานก็ถอนหายใจยาว โดยที่ไม่พูดไม่จาแล้ว

หลู่เฉิงเซี่ยงเก็บกระดาษนั้นขึ้น และไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก

หลู่เฉิงเซี่ยงเงยหน้าขึ้นมองไปที่ท้องฟ้า และค่อย ๆ พูดว่า: “ลู่ฝาน จากนี้ไปก็จะเป็นการต่อสู้ที่เดิมพันกันด้วยชีวิตระหว่างนายกับเทียนชิงหยางแล้ว ฉันมีคำพูดหนึ่ง ที่อยากจะพูดกับนาย”

ลู่ฝานไม่รอให้หลู่เฉิงเซี่ยงพูดอธิบาย ก็พูดขึ้นมาว่า: “วางใจเถอะ ฉันจะไม่สังหารเทียนชิงหยางลงในที่แห่งนั้นแน่นอน ชีวิตของเขา ฉันได้ตกลงเอาไว้ว่าจะเหลือไว้ให้กับอีกคนหนึ่ง”

หลู่เฉิงเซี่ยงพยักหน้า แล้วก็ชี้ไปยังดวงจันทร์ที่ส่องสว่างบนท้องฟ้าและพูดว่า: “นายดูสิว่า ดวงจันทร์ในคืนนี้ สว่างมากใช่ไหมล่ะ”

ลู่ฝานยิ้มและพูดว่า: “จริงด้วย”

หลู่เฉิงเซี่ยงเองก็หัวเราะขึ้น และพูดว่า: “ก็เป็นเพราะ ไม่มีเมฆดำไงล่ะ! ”

ทั้งสองคนสบตากัน ด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม