เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1369

แสงเก้าสีรอบๆ เริ่มสั่นสะเทือน ฟ้าดินเคลื่อนไหว พลังมหาศาล!

ตัวของลู่ฝานอยู่ในแสงเก้าสี รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเรือลำเล็กในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ สามารถพลิกคว่ำได้ทุกเมื่อ

แต่เขาพยายามทรงตัว เหงื่อเม็ดเล็กๆ ไหลลงจากหน้าผาก

ขณะนั้นเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวตะโกนว่า “พระเจ้า วิชากลั่นเก้ามังกรระดับเทพ! นี่เป็นวิธีที่กลั่นฉันออกมา คิดไม่ถึงว่าในใต้หล้านี้ยังมีคนรู้จักวิชานี้!”

ลู่ฝานได้ยินเสียงตะโกนของไอ้เก้า เขาเข้าใจทันทีว่าวิชายาที่อาจารย์ของตัวเองแสดงออกมาแข็งแกร่งขนาดไหน วิชาที่สามารถกลั่นอาวุธเทพอย่างไอ้เก้าออกมาได้ ในใต้หล้านี้คงมีแค่วิธีนี้เท่านั้น อีกทั้งลู่ฝานยังรู้สึกว่าวิธีกลั่นแบบนี้ ไม่ได้ใช้แค่การกลั่นยา กลั่นเครื่องรางเท่านั้น มังกรเทพเก้าสีที่คำรามอยู่ มีพลานุภาพมากมายบนตัว แม้เอามาสู้กับคน ก็คงเป็นวิชาที่สุดยอดมากแน่ๆ!

หวูเฉินตะโกนเสียงดังว่า “ลู่ฝาน เทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ ควบคุมมังกร!”

ลู่ฝานรีบเดินเข้ามา ยื่นมือสองข้างออกมา วิชาเทพไร้ขีดจำกัดปรากฏขึ้นมา เริ่มควบคุมมังกรเทพเก้าสี

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าร่างกายตัวเองกำลังจะพังทลาย พลังอันน่ากลัวพุ่งเข้ามาในตัวเขา มีเสียงเม็ดถั่วระเบิดดังออกมาทั้งตัว

ตอนนี้หวูเฉินรีบเอาสมุนไพรสองอย่างสำคัญออกมา

หญ้าต่อชีวิต ดอกผกผัน!

ปราณขาวดำที่มือทั้งสองข้างกลายเป็นพลังฟ้าดิน สมุนไพรทั้งสองอย่างกลายเป็นผุยผงอย่างรวดเร็วท่ามกลางพลังฟ้าดิน

หวูเฉินสะบัดมือเอาผงสมุนไพรทั้งสองลงไปในหม้อไฟบุ๋น ทันใดนั้นสมุนไพรอากาศเวิ้งว้างในหม้อเริ่มแผ่ขยายออกอย่างรวดเร็ว มังกรเทพเก้าสีด้านนอกหม้อขยายตัวใหญ่ขึ้น ลู่ฝานเกือบโดนระเบิดจนปลิวออกมา!

“เคลื่อนไหวเก้ามังกร ผสานยา!”

หวูเฉินตะโกนเสียงดัง ในเวลาเดียวกันก็วางสองมือลงบนหม้อยา

พลังทั้งสองคนใช้ลงบนมังกรเทพเก้าสีพร้อมกัน ทันใดนั้นมังกรเทพเก้าสีพุ่งเข้าไปในหม้อยาอย่างบ้าคลั่ง เข้าไปในสมุนไพรอากาศเวิ้งว้าง

แรงดึงดูดมหาศาลออกมาจากหม้อยา ลู่ฝานกัดฟันกรอด เริ่มต้านทานเอาไว้

หวูเฉินพูดเสียงดังว่า “จะสำเร็จหรือล้มเหลวขึ้นอยู่กับการกระทำครั้งนี้ ลู่ฝาน นายยอมแพ้ไม่ได้นะ!”

ลู่ฝานแผดเสียงดังว่า “สู้กับมันสุดกำลัง!”

แรงดึงดูดยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้แสงเก้าสีรอบๆ กลายเป็นพลังโหมกระหน่ำ!

ลู่ฝานที่อยู่ท่ามกลางพลังโหมกระหน่ำ รู้สึกว่าใบหน้าตัวเองบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว ถ้าตอนนี้เขาเห็นหน้าตัวเอง คงต้องอุทานอย่างตกใจว่า “ไอ้หน้าตาน่าเกลียดคนนี้เป็นใคร!”

หวูเฉินเสื้อผ้าสะบัดปลิวเสียงดังพึ่บพั่บ

ด้านล่างเท้าทั้งสองคน เริ่มมีอากาศเวิ้งว้างแยกออก

ในหม้อไฟบุ๋น มีสีดำหมุนวนอยู่!

ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยล้ามาก เหมือนจะทรุดลงได้ตลอดเวลา

เขาไม่สามารถรับรู้ถึงจิตญาณของตัวเองได้อีกแล้ว และไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสภาพในร่างกายตัวเองเป็นยังไง

เมื่อได้ยิน ลู่ฝานทรุดลงบนพื้นทันที เขาหอบหายใจแรง ราวกับวินาทีต่อไปจะตายอย่างไรอย่างนั้น

หวูเฉินยื่นมือตัวเองเข้าไปในหม้อไฟบุ๋น

พลังฟ้าดินปรากฏขึ้นบนนิ้วมือ เขาวาดมือออกมา!

ทันใดนั้นแสงสีดำแยกออกเป็นสอง หวูเฉินเหวี่ยงมือ แสงสองแสงเริ่มหมุนวน

ในความมืดมิด วงแหวนเก้าสีปรากฏขึ้น

หลังจากนั้นวงแหวนเก้าสีแผ่ขยายออกไป สุดท้ายปกคลุมความมืดมิดเอาไว้ ไม่นานยาเก้าสีสองเม็ดรวมตัวเป็นรูปร่างเรียบร้อย

เริ่มส่งกลิ่นยารุนแรงออกมา!

“หอมมาก!”

ลู่ฝานพูดพึมพำ

วินาทีที่ได้กลิ่นยานี้ ลู่ฝานรู้สึกว่าความเจ็บปวดของตัวเองหายไปในพริบตา

ลู่ฝานพยายามลุกขึ้นมาด้วยตัวอันสั่นเทา เมื่อได้กลิ่นยา ลู่ฝานรู้ว่าคงกลั่นยาสำเร็จแล้ว

เขาไม่อยากพลาดวินาทีที่กลั่นยาสำเร็จ เหมือนเขาเอาตัวแนบกับหม้อยา เบิกตาโตมองยาสองเม็ดในหม้อยา