เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1397

อุโมงค์ข้ามมิติไม่สิ้นสุด กว้างไกลไร้ขอบเขต

อุโมงค์ข้ามมิติลึกมาก เหมือนดูดกลืนทุกสิ่ง ไม่มีแสงสว่าง ไม่มีดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ มีเพียงความมืดที่เงียบสงัด ค่ำคืนที่ไม่สิ้นสุด

มวลแสงหนึ่งเคลื่อนตัวเข้ามาจากไกลๆ แสงที่มีความเย็นยะเยือก

เมื่อเข้ามาใกล้ขึ้น ก็เห็นชัดเจนว่าแสงเย็นยะเยือกเหล่านี้คือรถม้า

รถม้าผลึกน้ำแข็งสุดหรู กว้างขวางใหญ่โต ด้านในคือธิดาเทพ ลู่ฝานและหลิงเหยา

วันนี้เป็นวันที่สิบที่พวกเขาออกจากประเทศอู่อาน แต่พวกเขายังอยู่ในอุโมงค์ข้ามมิติ

สองสามวันแรกลู่ฝานกับหลิงเหยามองออกไปข้างนอกด้วยความสนใจ อยากเห็นอะไรจากในนี้

แต่พวกเขาพบว่าข้างนอก นอกจากสีดำแล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลย ความสนใจค่อยๆ หายไป แล้วหันมาคุยกับธิดาเทพแทน!

“ธิดาเทพ ชายแดนสองประเทศที่ว่า คืออุโมงค์ข้ามมิติไร้ที่สิ้นสุดนี่เหรอ ประเทศอู่อานอาศัยอุโมงค์ข้ามมิติ เพื่อทำให้การเดินทางเร็วขึ้น ร่นระยะทางระหว่างเขตกับเขตให้สั้นลง แล้วอากาศเวิ้งว้างนี้อาศัยอะไรเร่งความเร็วเหรอ อย่าบอกนะว่าเราต้องเดินทางในอากาศเวิ้งว้างนี้อีกหลายปี ถึงจะไปอีกประเทศได้”

ลู่ฝานถามอย่างร้อนใจ

เขาออกจากประเทศเป็นครั้งแรก แน่นอนว่ามีสิ่งที่ไม่รู้มากมาย

สิบสามกับหลิงเหยาแสดงท่าทางเป็นผู้ฟังที่ดี ธิดาเทพยิ้มแล้วตอบว่า “ไม่ต้องใช้เวลาหลายปีหรอก ถ้าเป็นอย่างนั้น งั้นเรามาประเทศอู่อาน คงลำบากยากเย็นมากเลย อันที่จริงนี่ดูเหมือนอากาศเวิ้งว้างไร้ที่สิ้นสุด จริงๆ แล้วมีอุโมงค์มิติเยอะมาก นักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ที่เชี่ยวชาญวิถีมิติจะเห็นอุโมงค์เหล่านี้ และใช้มันไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว มีผู้แข็งแกร่งที่ทะลุระดับถึงแดนอริยปราชญ์ สามารถสร้างเครื่องมือทะลุอุโมงค์มิติได้ อย่างเช่นรถม้าคันที่ฉันนั่งอยู่”

“สำนักเงินปาฟางเหรอ”

จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะออกมา

“ประเทศอื่นก็มีสำนักเงินปาฟางด้วยเหรอ”

ธิดาเทพยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ไม่ใช่แค่มีนะ ในใต้หล้านี้ที่ไหนก็มีสำนักเงินปาฟาง นายคิดว่าสำนักเงินปาฟางเป็นแค่ของประเทศอู่อานเหรอ เหอะๆ นายคิดผิดแล้ว สำนักเงินปาฟางเป็นของทั้งใต้หล้า ถ้านายมีป้ายของสำนักเงินปาฟาง ไปที่ไหนก็สามารถใช้ได้ ฉันมีอยู่หนึ่งอัน!”

พูดพลาง ธิดาเทพเอาป้ายสำนักเงินปาฟางออกมาเหมือนของล้ำค่า ป้ายหยกสีฟ้าดูสะดุดตามาก