เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1427

เมื่อมองไปไกลๆ เห็นฟ้าดินอยู่ในสายตาทั้งหมด

ซงเหวินสีหน้าไม่เป็นมิตร แอบมีพลังปราณเคลื่อนไหวบนร่างกาย

เขาได้ยินเสียงลมด้านนอกอย่างชัดเจน แต่เมื่อออกมาดู ทุกอย่างกลับปกติ

“เป็นใครมาจากไหน”

ซงเหวินแผดเสียงดัง คลื่นเสียงเป็นระลอกคลื่นแผ่ออกไป

ซงเหวินมองคลื่นเสียงอย่างละเอียด พลังบนตัวพุ่งถึงขีดสูงสุด

ถ้าเขาเห็นคลื่นเสียงที่ปล่อยออกไป เกิดความผิดปกติเล็กน้อย เขาจะพุ่งออกไปทันที

แต่ทุกอย่างปกติจนทำให้เขาผิดหวัง

คลื่นเสียงแผ่ขยายไปจนออกจากสายตาเขา ก็ยังไม่มีอะไรผิดปกติสักนิด

ซงเหวินยังไม่เชื่อ เขาตบฝ่ามือออกไป

พลังปราณทั้งตัวแผ่ขยายไปทั่ว ทุกที่ที่ผ่านไปมิติพังทลาย มืดฟ้ามัวดิน

พลังกวาดล้างทุกอย่าง แต่ก็ยังไม่เจออะไรผิดปกติสักอย่าง

กลับทำลายคาถาข้อห้ามนอกตำหนักจนหมด

ในตำหนัก ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ได้ยินเสียงจึงวิ่งออกมา

“เกิดอะไรขึ้น ซงเหวิน เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ซงเหวินเก็บพลังปราณบนตัว กวาดตามองรอบๆ อีกครั้ง จากนั้นส่ายหน้าพูดว่า “ดูเหมือนวันนี้ฉันอาการไม่ค่อยดีจริงๆ ท่าน ฉันอยากกลับไปพักสักสองสามวัน วันนี้ฉันอาจโดนวิชาอะไรสักอย่างของธิดาเทพก็ได้”

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์หัวเราะเสียงดัง “ได้เลย ฉันไปกับนายด้วย ดูสินี่อะไร”

ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แบมือขวาของตัวเอง อักษรยันต์ส่องแสงเหมือนต้นอ่อน ปล่อยแสงบางๆ ออกมา

นั่นเป็นตัวอักษรคำว่า “หลิง” ชัดเจน

ลู่ฝานหัวเราะไม่พูดอะไร นำทุกคนพุ่งเข้าไปในตำหนัก

เมื่อเข้าไป เจ้าดำตัวเล็กลงทันที กระโดดขึ้นไปอยู่บนไหล่ลู่ฝาน

ทุกคนมองตำหนักที่เละเทะแล้วขมวดคิ้วเบาๆ

ลู่ฝานพูดว่า “ราชาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์มาหาของจริงๆ! พวกเธอได้ยินหรือเปล่าว่าเมื่อกี้เขาเรียกว่าอะไร”

ธิดาเทพตอบว่า “ตราประทับจิตวิญญาณฟ้า ฉันได้ยินคำว่าตราประทับจิตวิญญาณฟ้า”

ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดว่า “นี่มันอะไรกัน ช่างเถอะ ไม่สนใจแล้ว ไหนๆ เขาก็ได้ไปแล้ว งั้นในช่วงนี้เขาคงไม่มาที่นี่อีก งั้นเราอยู่ที่นี่ก่อนแล้วกัน!”

ทุกคนพยักหน้า พากันแยกย้ายไปจัดการห้อง

ในตำหนักใหญ่มาก อยู่ที่นี่ร้อยกว่าคนก็ไม่ใช่ปัญหา เมื่อทุกคนเห็นว่าได้ที่พักแล้วก็พากันถอนหายใจอย่างโล่งอก

สิบสามแบกฝ่าบาทหญิงไปอีกด้าน แล้ววางเธอลงบนเกสรดอกไม้