เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1480

หั่วเทียนหรุ่ยยิ้มแล้วพูดว่า “นายนี่ใกล้ตายแล้วยังขี้สงสัยขนาดนี้อีก ได้ ฉันจะอธิบายให้นายฟัง อันที่จริงประเทศตันเซิ่งของเราคือเจดีย์ยาแห่งหนึ่ง! เจดีย์ยาที่มีทั้งหมดเก้าชั้น!”

ลู่ฝานอ้าปากค้าง ใบหน้าไม่อยากเชื่อ คิดไม่ถึงว่าประเทศตันเซิ่งอันยิ่งใหญ่จะเป็นเจดีย์ยา!

หั่วเทียนหรุ่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนนี้เราอยู่ด้านนอกชั้นหนึ่ง เห็นประตูบานใหญ่บานนี้ไหม นี่คือประตูเจดีย์ยา หลังเข้าไปจะเป็นสวรรค์ชั้น 1 ของเจดีย์ยา และคือชั้น 1 ที่ยิ่งใหญ่มาก!”

พูดพลาง ทุกคนมาถึงหน้าประตูหินแร่ขนาดใหญ่

ลู่ฝานเห็นเงาตัวเองสะท้อนอยู่บนประตูหินแร่ขนาดใหญ่

หั่วเทียนหรุ่ยเอาป้ายคำสั่งกดลงบนประตู วินาทีต่อมาประตูเกิดเสียงดังสนั่นแล้วเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นช่องว่างที่ประตู

ลู่ฝานมองผ่านช่องว่างที่รถม้าเป็นสิบคันสามารถเคลื่อนตัวไปพร้อมกันได้

เขาเห็นคูเมืองและกำแพงเมืองที่งดงามหรูหรา และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยลำแสง

สิ่งก่อสร้างต่างๆ นานาวางเรียงราย แตกต่างจากสิ่งก่อสร้างที่ลู่ฝานเห็นที่ประเทศอู่อานและประเทศหลิงโดยสิ้นเชิง

สิ่งก่อสร้างที่นี่ส่วนใหญ่มีรูปร่างเป็นหม้อยาหรือไม่ก็เจดีย์ยา

สิ่งที่วิ่งอยู่บนถนนไม่ใช่รถม้า แต่เป็นวัตถุที่ลอยอยู่ เช่น เรือ พรมวิเศษ รวมถึงม้วนหนังสือ ทำให้คนได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!

“เข้าเมือง!”

หั่วเทียนหรุ่ยพูดเสียงดัง

ผู้ฝึกชี่ทุกคนเก็บแสงสีทองบนเรือแล้วค่อยๆ ลอยเข้าไปข้างใน

ลู่ฝานกับหลิงเหยามองไปรอบๆ ทุกอย่างที่นี่แปลกใหม่มาก บนถนนไม่ใช่หินบลูสโตนแต่เป็นหินแร่สีขาว

บ้านเรือนโดยส่วนใหญ่ไม่ได้สร้างจากไม้หรือหิน แต่ใช้วัสดุที่ลู่ฝานไม่เคยเห็นบวกกับพลังฟ้าดินสร้างขึ้นมา

ดูเขาพูดขายของกันสิ ไม่ทันทำอะไรก็ยาเซียน ยาเทวดา อีกทั้งพูดทีเป็นร้อยต้นอีกต่างหาก!

คิดถึงตอนนั้นเขาพยายามแทบตายกว่าจะได้ยาเทวดามาสองต้น นี่ทำให้อาจารย์หวูเฉินรู้สึกปลงเป็นอย่างมากแล้ว

ตอนนี้ในประเทศตันเซิ่งกลับขายยาเทวดาเหมือนสมุนไพรทั่วไป แม้ไม่รู้ว่าราคาเท่าไร แต่ต้องไม่แพงแน่ๆ ดวงตาลู่ฝานแดงก่ำไปหมดแล้ว!

มองไปที่ผู้คนที่นั่งอยู่บนถนนพร้อมกับสิ่งของต่างๆ ที่ปลิวว่อนไปทั่ว โดยส่วนใหญ่เป็นผู้ฝึกชี่ทั้งนั้น

ลู่ฝานมองอยู่นาน กลับไม่เห็นนักบู๊สักคน

หลิงเหยาพูดเสียงเบาว่า “ลู่ฝาน ไหนบอกว่าผู้ฝึกชี่มีน้อยมาก ทำไมที่นี่มีแต่ผู้ฝึกชี่ล่ะ”

ลู่ฝานสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “ที่นี่คือประเทศตันเซิ่ง”