เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1482

เหมือนหั่วเทียนหรุ่ยเคียดแค้นคนคนนี้มาก เมื่อเห็นเขาก็ถือเครื่องรางเอาไว้ในมือทันที

“หั่วเยี่ยน วันนี้ฉันพานักโทษที่ตระกูลต้องการตัวกลับมาพบเจ้าบ้าน หวังว่านายจะไม่ขัดขวาง!”

หั่วเยี่ยนหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ขัดขวางเหรอ ไม่ๆ ฉันแค่มาดูเท่านั้น ไม่ได้เจอกันนาน เธอยังสวยจนทำให้คนใจเต้นเหมือนเดิมเลย!”

พูดพลาง หั่วเยี่ยนเหาะมาข้างหน้า ยื่นมือเข้ามาหาหั่วเทียนหรุ่ยเหมือนจะจับใบหน้าเธอ

หั่วเทียนหรุ่ยแอบกัดฟัน แต่ไม่กล้าขัดขืน เธอสั่นไปทั้งตัว ปล่อยให้มือของหั่วเยี่ยนลูบแก้มเธอ

หั่วเยี่ยนรอยยิ้มเต็มใบหน้า จากนั้นดึงมือกลับมาแล้วหันมามองหลิงเหยากับลู่ฝาน

“สองคนนี้เหรอ คนไหนคือนักโทษล่ะ”

หั่วเทียนหรุ่ยพูดว่า “ทั้งสองคนเลย ผู้ชายชื่อจ้าวหมิงหยู่ เป็นศิษย์อสูรศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรอสูรซีเหลียง”

หั่วเยี่ยนหัวเราะพรืด “อสูรศักดิ์สิทธิ์ แค่นักบู๊เท่านั้น ไม่ควรค่าให้พูดถึง อืม ผู้หญิงพอน่าสนใจหน่อย พวกเขาทำผิดอะไรล่ะ”

หั่วเทียนหรุ่ยพูดอย่างราบเรียบว่า “พวกเขาฆ่าผู้ดูแลภายนอกของตระกูลหั่วจำนวนไม่น้อย รวมถึงคนที่เป็นหัวหน้าด้วยหนึ่งคน!”

หั่วเยี่ยนพูดชมว่า “กล้ามากจริงๆ!”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “จ้าวหมิงหยู่ นายฆ่าคนไม่น้อยจริงๆ!”

หั่วเยี่ยนมองหลิงเหยาอยู่นานแล้วพูดว่า “โอเค เทียนหรุ่ย เธอไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันพาคนกลับไปเอง”

หั่วเทียนหรุ่ยขมวดคิ้ว “หั่วเยี่ยน นายต้องรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอสูรศักดิ์สิทธิ์ นายเข้ามายุ่งไม่ได้!”

จู่ๆ หั่วเยี่ยนมองหั่วเทียนหรุ่ยด้วยสายตาโหดเหี้ยม “เธอพูดอะไรนะ ฉันยุ่งงั้นเหรอ เธอลองพูดอีกรอบสิ”

หั่วเทียนหรุ่ยก้มหน้าลงทันที “ขอโทษ ฉันพลั้งปากพูดไป”

หั่วเยี่ยนใช้มือจับผมหั่วเทียนหรุ่ยแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “จำไว้ว่าฉันคือคุณชายสามของตระกูลหั่ว ลูกน้องอย่าพวกเธอต้องให้ความเคารพฉันเข้าใจไหม”