เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1489

อะไรที่เรียกว่าค่ายกล ไม่มีอะไรนอกจาก “ยืมพลังฟ้าดิน”

ผู้ฝึกชี่สร้างค่ายกลได้ นักบู๊ก็สร้างค่ายกลได้เหมือนกัน

ไม่ว่าจะเป็นพลังปราณหรือพลังชี่ แค่ใช้พลังตัวเองเคลื่อนไหวพลังฟ้าดิน รวมตัวมันโดยวิธีการเคลื่อนตัวบางอย่าง หรืออักษรยันต์บางอย่าง มีการใช้งานแบบเฉพาะเจาะจง ก็กลายเป็นค่ายกลได้แล้ว!

ผู้แข็งแกร่งสามารถเอาวิถีของตัวเองซ่อนไว้ข้างในได้ด้วย สร้างเป็นพลังที่ทำลายล้างโลก ไม่ว่าจะเป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ล้วนเป็นเช่นนี้

แต่เมื่อเปรียบเทียบกัน ค่ายกลของผู้ฝึกชี่แข็งแกร่งและคาดเดายากกว่า

เหตุผลง่ายดายมาก เพราะผู้ฝึกชี่ได้เปรียบด้านการควบคุมพลังฟ้าดิน

แต่ทุกสิ่งมีทั้งดีและไม่ดี ความเชี่ยวชาญด้านค่ายกลของผู้ฝึกชี่ ทำให้ค่ายกลของพวกเขาซับซ้อนและเข้าใจยากมาก

พวกเขาพัฒนาทักษะอันยอดเยี่ยมของค่ายกลตลอดเวลา พยายามใช้แรงเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์โจมตีออกมาให้ได้แรงสิบเปอร์เซ็นต์ ถึงขั้นที่การใช้งานของแรงร้อยเปอร์เซ็นต์ ยังไม่เรียบง่ายและหยาบช้าเท่าค่ายกลของนักบู๊เลย

ด้วยเหตุนี้ความยากของค่ายกลส่วนใหญ่ของผู้ฝึกชี่ คือวิธีการทำลายมัน

ส่วนความยากของค่ายกลของนักบู๊ คือนักบู๊วางค่ายกลเป็นหรือเปล่า……

ตอนนี้หลิงเหยากับลู่ฝานกำลังเดินช้าๆ อยู่ในค่ายกลอันเยี่ยมยอดที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเห็นมา

ค่ายกลตรงประตูเขาของตระกูลหั่ว ใช้ได้แค่คำว่าเยี่ยมยอดมาบรรยายจริงๆ

เชื่อมโยงกันเป็นวง ต้นไม้ทุกต้น ใบไม้ทุกใบ ผืนดินทุกตารางนิ้ว ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของค่ายกล

ค่ายกลสามารถโจมตี ป้องกัน สะท้อน ผนึก รวมเป็นหนึ่งเดียว

ลู่ฝานเห็นแล้วรู้สึกสุดยอดมาก เขาถึงกับต้องเดินๆ หยุดๆ เพื่อศึกษาอย่างละเอียด

กลางอากาศในป่า ผู้ฝึกชี่ตระกูลหั่วกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าวิ่งผ่านข้างตัวพวกเขาไป แต่หาพวกเขาไม่เจอ

นี่ไม่ใช่เพราะค่ายกลของพวกเขาไม่ดี กลับตรงกันข้าม เพราะค่ายกลของพวกเขาดีเกินไป

ยิ่งค่ายกลดี ถ้าโดนคนเปลี่ยนแปลง ประสิทธิภาพที่แสดงออกมาก็ยิ่งน่ากลัว

บังเอิญที่ไอ้เก้าคือสิ่งที่สามารถเปลี่ยนแปลงค่ายกลได้

แม้ค่ายกลที่ประตูเขาตระกูลหั่วเชื่อมโยงติดกันอย่างยอดเยี่ยม แต่ก็ยังอยู่ในการควบคุมของไอ้เก้า ในตอนนั้นเซียนสือฟางศึกษาค่ายกลจากไอ้เก้า จึงกลายเป็นเซียนแห่งยุค ลู่ฝานไม่รู้ว่าไอ้เก้ารู้เรื่องค่ายกลมากขนาดไหน แต่สิ่งที่แน่ใจได้คือ ถึงเป็นเซียนธรรมดา ความเข้าใจด้านค่ายกลยังสู้ไอ้เก้าไม่ได้เลย