เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 151

หานเฟิงเชิดหน้าขึ้น ด้วยใบหน้ารักความยุติธรรม เดินขึ้นมาไม่กี่ก้าว เหมือนนิ้วจะทิ่มรูจมูกเหลิ่งหาน

"เหลิ่งหาน ก่อนหน้านี้ นายเพิ่งทำชั่วกับศิษย์น้องหญิงของคณะบังเหิน วันนี้นายจะมาทำชั่วใส่ศิษย์น้องคณะสงบใจอีกแล้วเหรอ ให้ตายเถอะ นายไม่ได้เปิดสถาบันสอนวิชาบู๊นะ"

หลิงเหยาได้ยินคำพูดของหานเฟิง มองเหลิ่งหานอย่างตกใจ แล้วรีบเว้นระยะห่างกับเหลิ่งหาน

เยียนหรานที่อยู่ข้างเธอ หน้าซีดเผือด แววตาวูบไหว

นักเรียนรอบๆ ไม่พูดอะไรสักคำ ดูสีหน้าพวกเขา ไม่ค่อยตกใจเท่าไร เหมือนมีคนรู้อยู่ไม่น้อยเลย

สายตาเหลิ่งหานเหมือนมีด ถ้าเขาฝึกจนสามารถปล่อยพลังปราณ ออกจากตาได้ ตอนนี้หานเฟิงคงโดนฟันเป็นชิ้นๆ แล้ว

เหลิ่งหานพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "อะไรที่เรียกว่าทำชั่ว นายพูดมาให้ชัดเจน"

ตอนพูดออกมา บนตัวเหลิ่งหาน มีพลังปราณออกมาเบาๆ พลังปราณที่รวมตัวกัน กับแสงสว่างที่กะพริบในฝ่ามือ ทำให้ลู่ฝานขมวดคิ้ว

พลังปราณของหมอนี่ แข็งแกร่งกว่าหลินฉี งั้นแสดงว่าเขาคือนักบู๊ปราณนอก

ลู่ฝานเดินขึ้นมายืนหลังหานเฟิง เขารู้ว่าความสามารถศิษย์พี่หานเฟิงไม่แย่ แต่กันไว้ดีกว่าแก้ เขาต้องจับตาดูเอาไว้

หานเฟิงส่งเสียงหึแล้วพูดว่า "ได้แล้วทิ้ง ทำลายความบริสุทธิ์คนอื่น เรียกว่าทำชั่วไหม หลายปีมานี้ นายทำเรื่องชั่วน้อยหรือไง ให้ฉันเตือนสตินายหน่อยไหม"

เหลิ่งหานดึงกระบี่ออกมา เป็นกระบี่ที่ก่อตัวจากพลังปราณ มีความทนทานเหมือนกระบี่ที่สร้างจากเหล็กกล้า อีกทั้งดูมีพลานุภาพกว่าด้วย

ลายกระบี่เต็มไปหมด ดูแกร่งกล้ามาก เหลิ่งหานพูดออกมาว่า "ศิษย์น้องท่านนี้ นายสร้างข่าวลือแบบนี้ ทำให้ฉันโมโหมาก นายเป็นนักเรียนคณะไหน ถึงกล้าอวดดีแบบนี้ ไม่กลัวฉันทำให้นายไสหัวออกไปจากสถาบันสอนวิชาบู๊หรือไง"

หานเฟิงไม่กลัวกระบี่ด้านหน้าสักนิด แคะขี้หู เหมือนคำพูดของเหลิ่งหานไร้สาระ

หานเฟิงพูดช้าๆ ว่า "ฉัน หานเฟิงแห่งคณะหนึ่งเดียว ถ้านายมีความสามารถจริง ก็ทำให้ฉันออกจากสถาบันจริงๆ สิ ถ้าทำไม่ได้ นายมันก็แค่ไอ้พวกผู้หญิง"

เมื่อพูดออกมา นักเรียนหญิงในที่นี้ต่างมีสีหน้าลำบากใจ สายตาจ้องไปที่หานเฟิงอย่างโหดเหี้ยม

หานเฟิงยังยิ้มอย่างได้ใจ ไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขา ทำลายการมาหาความรักของเขาในวันนี้แล้ว

เหลิ่งหานได้ยินคำว่าคณะหนึ่งเดียว เขาอึ้งไปก่อน จากนั้นหัวเราะออกมา