เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1512

สรุปบท บทที่ 1512: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

อ่านสรุป บทที่ 1512 จาก เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดย โอหยางวิ่น

บทที่ บทที่ 1512 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย โอหยางวิ่น อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ลำแสงหลากหลายสีสัน แสงห้าธาตุรวมตัวเป็นก้อน ลอยในอากาศเหมือนหมอก กลายเป็นรูปร่างคนรางๆ

อันที่จริงม่านแสงสวรรค์ที่เจดีย์สูงชั้นที่สาม ไม่ต่างจากม่านน้ำสรวงสวรรค์เท่าไร

ไม่มีอะไรนอกจากใช้พลังห้าธาตุอื่นๆ ดูสะดุดตาและสมจริงกว่าเท่านั้น

ลู่ฝานมาถึงในแสง ในแสงที่เหมือนหมอกเหล่านั้น เริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นภาพต่างๆ

มีทั้งการกินข้าว การทักทาย การกลั่นยา การต่อสู้ ภาพหลายสิบภาพปรากฏออกมาพร้อมกัน คนทั่วไปเห็นคงตาลาย แต่สำหรับลู่ฝาน สิ่งเหล่านี้ไม่นับประสาอะไรเลย

แม้เขาไม่ได้มีตาหลายสิบดวงให้มองภายในเวลาเดียวกัน แต่แค่เป็นเรื่องที่เขาตั้งใจจำ ก็เป็นอะไรที่ลืมยาก

การที่ธรรมเนียมประเพณียากกว่าการสลักอักษรที่ชั้นสอง สิ่งสำคัญอยู่ที่ความเป็นหนึ่งเดียวของมือตาร่างกายและท่าทาง อีกทั้งโทนเสียงในการพูดก็สำคัญมากเช่นกัน

มองพวกผู้ฝึกชี่ในม่านแสง แม้จะทำความเคารพผู้อาวุโสระดับสูง ก็ดูสง่างามเป็นอย่างมาก

ลู่ฝานดูธรรมเนียมประเพณีเหล่านี้เงียบๆ ตั้งใจจดจำ

ต่อไปเขาไม่อยากให้เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ทำให้งานใหญ่ของเขาพัง

รอบๆ ยังมีผู้ฝึกชี่คนอื่นกำลังฝึกอยู่เงียบๆ พูดพึมพำอะไรออกมาด้วย

หลังม่านแสงมีประตูทองสัมฤทธิ์บานใหญ่ มีแสงเคลื่อนไหวอยู่ด้านบน

นักบู๊จำนวนไม่น้อยทำความเคารพประตูนี้ไม่หยุด เหมือนจะใช้ท่าทางอันสง่างามของตัวเองเปิดประตูบานนี้

หลังเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าลู่ฝาน

“ก็แค่นี้เอง!”

ลู่ฝานเดินผ่านม่านแสงเหล่านี้ ตรงไปยังประตูทองสัมฤทธิ์

ผู้ฝึกชี่คนอื่นเห็นลู่ฝานเดินมา ทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่พวกเขาก็หลีกทางให้อย่างสุภาพ ไม่ได้ขวางลู่ฝานไว้

ดูจากจุดนี้ พวกเขาเรียนรู้ธรรมเนียมประเพณีที่ชั้นสามได้ไม่เลวเลย

มาถึงหน้าประตูทองสัมฤทธิ์ ลู่ฝานเอามือขวาวางลงบนอก คำนับเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เปิด!”

ท่าทางสง่างาม โทนเสียงราบเรียบแต่ทรงพลัง รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าดูมั่นใจและมีเสน่ห์

ลู่ฝานรีบเดินขึ้นไป ประตูทองสัมฤทธิ์ค่อยๆ ปิดลง

เมื่อลู่ฝานหายไป ผู้ฝึกชี่พวกนี้รีบทำท่าทางแบบลู่ฝาน คำนับทำความเคารพประตูทองสัมฤทธิ์

ท่าทางและโทนเสียงไม่ต่างกันเท่าไร แต่ไม่สามารถเปิดประตูได้

ใบหน้าพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ทำไมทำเหมือนกันแต่เปิดประตูไม่ได้ล่ะ

แน่นอนว่าลู่ฝานไม่บอกพวกเขาหรอก จุดสำคัญของธรรมเนียมประเพณีนี้ ไม่ได้อยู่ที่ท่าทางและโทนเสียง

แต่ขึ้นอยู่กับความมั่นใจที่แผ่ออกจากตัว สามารถสร้างอิทธิพลต่อพลังฟ้าดินรอบๆ ได้หรือเปล่า

ถ้าไม่เข้าใจจุดนี้ ถึงฝึกจนตายก็เปิดประตูทองสัมฤทธิ์ตรงหน้าไม่ได้

ความเข้าใจมากน้อยขึ้นอยู่กับตรงนี้

ท่าทางกับโทนเสียงเป็นสิ่งตายตัว แต่การใช้มันยังไงคือสิ่งที่ไม่ตายตัว

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า