เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1522

ไป๋หยินขานรับ จากนั้นทั้งสองหันหลังเตรียมออกไป

แต่ทั้งสองยังไม่ทันก้าวออกไป จู่ๆ มีแสงหนึ่งร่วงลงมาจากฟ้า เข้ามาข้างในศูนย์กลางตระกูลหั่ว

ไป๋หยินกับผู้อาวุโสห้าหันขวับไปมองทันที

ไป๋หยินขมวดคิ้วพูดว่า “ใครเหิมเกริมขนาดนี้ เหาะเข้ามาโดยไม่รักษากฎของตระกูลเลย”

สีหน้าผู้อาวุโสห้าดูไม่สู้ดี ทั้งสองเพ่งมองออกไป เห็นผู้ชายสวมชุดคลุมสีม่วง เดินอาดๆ เข้ามาพร้อมพูดเสียงดังว่า “คนไปตายไหนกันหมด ไม่มีคนออกมาต้อนรับฉันออกจากการเก็บตัวเหรอ”

ผู้อาวุโสที่กำลังฝึกฝนอยู่ เงยหน้ามองคนคนนี้แวบหนึ่ง จากนั้นส่ายหน้าแล้วหลับตาต่อ

ตอนนี้ไป๋หยินกับผู้อาวุโสห้ารู้แล้วว่าเขาคือใคร

ผู้อาวุโสห้าพูดเสียงเย็นชาว่า “หั่วหลงจู้ ไอ้เด็กนี่ นับวันยิ่งอวดดีขึ้นเรื่อยๆ”

ไป๋หยินส่ายหน้าพูดว่า “ก็เพราะพี่ชายเขาตามใจจนเสียคนน่ะสิ”

หั่วหลงจู้มองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจ เขาแสยะยิ้มดูหมิ่น

ทันใดนั้น หั่วหลงจู้เห็นลู่ฝานกับหลิงเหยากำลังกวาดขยะอยู่

หั่วหลงจู้พูดอย่างประหลาดใจว่า “ผู้ดูแลชุดคลุมสีทองขึ้นมาบนเขาได้ตั้งแต่เมื่อไร! นี่ ไอ้คนที่กวาดขยะอยู่ นายเป็นใคร”

ลู่ฝานเงยหน้ามองหั่วหลงจู้แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ชื่อลู่ฝาน!”

หั่วหลงจู้มองลู่ฝานตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ได้แซ่หั่ว คนใช้กากเดน ใช้ได้นี่ กวาดขยะจนได้ขึ้นมาบนเขา ไหนมาร้องเพลงให้ฉันฟังสักเพลงสิ ร้องดีมีรางวัล ร้องไม่ดีนายโดนลงโทษแน่”

หั่วหลงจู้กระดิกนิ้วเรียกลู่ฝาน ท่าทางยั่วโมโห

ลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมย “ถ้าคุณชายอยากฟังเพลง ลงเขาไปสิ มีทั่วทุกที่ ทำไมต้องฟังฉันร้องด้วยล่ะ อีกทั้งยังกลับมาอย่างร้อนรน คงไม่ได้กลับมาเฉยๆ ใช่ไหม”

หั่วหลงจู้พูดเสียงดังว่า “โอ๊ะ คนใช้กากเดนกล้าเถียงด้วย คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”