เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1525

“เห็นชัดหรือยัง”

ผู้อาวุโสห้าถามเสียงเย็นชา

เขาก็มองไปทางลู่ฝานเหมือนกัน เสื้อผ้าสะบัดขึ้นมาเอง

นักบู๊สองคนมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นพูดว่า “ผู้หญิงคล้ายอยู่ แต่ผู้ชายไม่ใช่”

ผู้อาวุโสห้าพูดเสียงดุว่า “พวกนายดูชัดเจนแล้วใช่ไหม”

นักบู๊สองคนเดินไปข้างหน้า เหมือนเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้ชัดขึ้น

ลู่ฝานที่กำลังดูการต่อสู้อยู่ จู่ๆ เขารู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

หันหน้ามองผ่านกลุ่มคนมาทางพวกผู้อาวุโสห้า

เมื่อเขามองมา ทำให้นักบู๊สองคนเห็นหน้าเขาชัดเจน

นักบู๊สองคนมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นกัดฟันพูดว่า “ใช่เขาหรือเปล่า เหมือนมาก!”

“บุคลิกไม่เหมือนเลย ไม่แน่ใจ! แต่ผู้หญิงข้างเขาใช่แน่ๆ”

“งั้นเอาไงดีล่ะ”

“ผู้ฝึกชี่พวกนี้ฆ่าคนไม่กะพริบตาทั้งนั้น!”

“นายไม่รู้สึกเหรอว่าอันที่จริงพวกเขาไม่ได้อยากฆ่าสองคนนั้น ไม่งั้นจะมาแอบถามเราทำไมล่ะ”

“เดิมพันดูสักรอบไหม”

“ได้ เดิมพันสักรอบ ไม่แน่นี่อาจเป็นโอกาสรอด!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะนักบู๊คนนั้นปล่อยพวกเรา เราคงตายไปนานแล้วไม่ใช่หรือไง”

ทั้งสองคุยกันเบาๆ เสียงเบามากจนใกล้เคียงกับการส่งกระแสจิตแล้ว

ผู้อาวุโสห้ากับหั่วตันซูที่อยู่ด้านหลังเดินเข้ามา “พวกนายปรึกษาอะไรกัน ดูยากขนาดนั้นเลยเหรอ”

ตอนนี้แววตาทั้งสองคนแน่วแน่ แล้วพูดพร้อมกันว่า “ไม่ใช่”

หั่วตันซูโล่งอกทันที

ผู้อาวุโสห้าพูดเสียงเย็นชา “แน่ใจนะว่าไม่ใช่ พวกนายดูให้ดี ไม่ใช่แค่พวกนายที่เห็นสองคนนั้น พวกผู้ดูแลนอกอากาศเวิ้งว้างที่ส่งพวกเขาเข้ามาก็เห็นพวกเขาเหมือนกัน ถ้าพวกนายโกหกจะต้องตายอย่างน่าเวทนา!”

นักบู๊สองคนตัวสั่นอย่างแรงอีกครั้ง

แต่ทั้งสองคนยังพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ไม่ใช่”

ผู้อาวุโสห้าหัวเราะ หัวเราะอย่างมีความสุขมาก “ดีมาก ตั้งแต่วันนี้พวกนายไม่ต้องอยู่ในกรงแล้ว ไปทำนากับอสูรวิเศษซะ!”

นักบู๊ทั้งสองคนดีใจมาก รีบคุกเข่าคำนับแล้วเอ่ยขอบคุณ

ตอนนี้ลู่ฝานรู้สึกว่าเลือดตัวเองเย็นยะเยือก

เขาเห็นผู้อาวุโสห้ากับหั่วตันซูจากไกลๆ รวมถึงนักบู๊สองคนนั้นที่เขาไม่อยากเจอที่สุดด้วย

ทำไมพวกเขาถึงอยู่ด้วยกันล่ะ

อย่าบอกนะว่าตัวตนแท้จริงของตัวเองโดนเปิดเผยแล้ว

ตอนนี้หลิงเหยารู้สึกว่าลู่ฝานบีบมือแรงขึ้น จึงแปลกใจเล็กน้อย

เธอมองตามลู่ฝาน ถึงกับอ้าปากค้าง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตกใจกลัว

“ทำไงดีลู่ฝาน”

เสียงหลิงเหยาเปลี่ยนไปแล้ว ลู่ฝานจับมือเธอแน่น กดเสียงต่ำพูดว่า “ใจเย็น ใจเย็นไว้หลิงเหยา”

นัยน์ตาหลิงเหยาวูบไหว “ลู่ฝาน ถ้าสู้กับพวกเขาที่นี่เราไม่มีทางชนะเลย ต้องโดนจับตัวแน่ๆ หนีตอนนี้ยังทันนะ”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “ไม่ทันแล้ว ผู้อาวุโสห้าคือยอดฝีมือแดนฟ้าดิน ที่นี่คือภายในตระกูลหั่วด้วย เราจะหนีออกไป บอกได้เลยว่ายากสุดๆ”

หลิงเหยาพูดว่า “แต่ตอนเราอยู่ที่ประตูภูเขาก็หนีออกไปได้ง่ายๆ นิ”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “สถานการณ์ไม่เหมือนกัน หลิงเหยา สิ่งเดียวที่เราทำได้ตอนนี้คือใจเย็น คิดให้ดีๆ นักบู๊สองคนนั้นแค่ชี้ตัวเราเท่านั้น แค่เราดึงดันไม่ยอมรับ เราอาจไม่ตายก็ได้ ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขาคงฆ่าฉันไม่ลง”

หลิงเหยาพูดอย่างตกใจว่า “ทำไมฆ่าไม่ลงล่ะ”

ลู่ฝานดึงหลิงเหยาให้หันกลับมา มองเงาคนที่กำลังต่อสู้อยู่ในค่ายกลหินวิญญาณ “เพราะอีกเดี๋ยวฉันจะกลายเป็นฮีโร่ของตระกูลหั่ว นี่อาจเป็นโอกาสเดียวของเรา!”