เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1530

ลู่ฝานตอบเสียงเบาว่า “ผู้อาวุโสห้า ตอนนี้ฉันยังไม่ใช่ลูกหลานตระกูลหั่วเหรอ”

ผู้อาวุโสห้ายิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ตอนนี้นายเป็นแค่ลูกหลานต่างแซ่ของตระกูลหั่วเท่านั้น ฉันถามว่านายยอมเปลี่ยนเป็นแซ่หั่วไหม”

ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง จากนั้นส่ายหน้าพูดว่า “ขอโทษจริงๆ ผู้อาวุโส ฉันไม่มีความคิดนี้”

ผู้อาวุโสห้าไม่โกรธ แล้วพูดต่อ “ทำไมล่ะ บอกเหตุผลได้ไหม นายคิดให้ดีนะถ้านายยอม พรุ่งนี้ฉันจะแจ้งเจ้าบ้านเลย หาวันมงคลสักวัน มอบแซ่หั่วให้นายต่อหน้าทุกคน นับแต่นี้ไปนายคือกำลังสำคัญของตระกูลหั่ว ต่อไปการเลือกหัวหน้าหรือผู้อาวุโสก็เป็นเรื่องง่ายมาก ไม่แน่อีกสักสิบยี่สิบปีนายอาจสวมชุดคลุมขาว ดูแลตระกูลหั่ว ได้รับความเลื่อมใสจากคนอื่นเหมือนฉันก็ได้”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ผู้อาวุโสห้า ฉันแซ่ลู่ ไม่ได้แซ่หั่ว แล้วก็ไม่ได้อยากแซ่หั่วด้วย แซ่ลู่ก็ดีมากแล้ว!”

ผู้อาวุโสห้าชะงักฝีเท้าลง หันมามองลู่ฝานแล้วหัวเราะ “ดี ตอบได้ดี แม้ไม่รู้ว่านายจริงใจหรือหลอกลวง แต่ตอนนี้ฉันยอมเชื่อนาย”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ “ผู้อาวุโสหมายความว่ายังไง”

ผู้อาวุโสห้าเดินขึ้นไปบนเขาต่อ “ลู่ฝาน ที่มาของนายแปลกประหลาดมาก ทำให้ฉันต้องระวังเอาไว้ ถ้าเมื่อกี้นายยอมใช้แซ่หั่ว ฉันจะไม่สงสัยและไล่นายลงจากเขาเทียนนู่ อย่างมากให้นายเป็นผู้ดูแลนอกตระกูล รับใช้ตระกูลหั่วของฉัน นายรู้ไหมว่าเพราะอะไร”

ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วพูดว่า “เพราะการทำแบบนี้มีจุดประสงค์ชัดเจนเกินไปใช่ไหม”

ผู้อาวุโสห้าพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ ทำแบบนี้จะทำให้ฉันคิดว่านายเข้ามาตระกูลหั่วเพราะมีเป้าหมายที่บอกใครไม่ได้ จากข้อมูลที่ฉันมีอยู่ แม้ความเป็นไปได้นี้มีไม่มาก แต่ก็มีทางเป็นไปได้อยู่ ฉันเป็นคนขี้สงสัยมาก แค่บนตัวนายมีอะไรน่าสงสัยเพียงเล็กน้อย ฉันจะหวาดระแวงมาก โดยเฉพาะคนที่ฉันดูไม่ออกแบบนาย ถ้าเป็นปกติฉันไม่มีทางให้นายเข้าใกล้ฉันเกินสิบก้าวหรอก!”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ แล้วพูดว่า “แล้วทำไมผู้อาวุโสไม่ไล่ฉันลงเขาล่ะ”

ผู้อาวุโสห้าพูดอย่างเฉยเมยว่า “ง่ายมาก เพราะนายเป็นคนมีพรสวรรค์มาก ฉันชอบคนอายุน้อยที่มีพรสวรรค์ ในสังคมนี้บางครั้งคนที่มีพรสวรรค์เท่ากับทุกอย่าง ฉันไม่มีทางมอบอัจฉริยะให้คนอื่นง่ายๆ หรอก”

ผู้อาวุโสห้าเงียบครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “ดังนั้นวันนี้ฉันจึงพูดกับนาย หนึ่งคือคำพูดจากใจจริงของฉัน สองคือไม่ว่านายมาตระกูลหั่วเพราะจุดประสงค์อะไร ตอนนี้ฉันบอกนายได้เลยว่าถ้านายมาเพราะเจตนาดี นายจะได้ทุกอย่างที่นายต้องการ แต่ถ้านายมาเพราะเจตนาร้าย นายจะได้ตายแบบไร้ที่ฝังกลบ!”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ “ฉันเข้าใจแล้วผู้อาวุโส”

ผู้อาวุโสห้ายิ้มแล้วพูดว่า “เข้าใจก็ดี นายเป็นคนหนุ่มที่ฉลาด มีความสามารถ สภาพจิตใจดี มีความรู้ ฉันชอบคนแบบนายมาก ฝีมือที่นายเผายาเซียนต่อหน้าทุกคนเมื่อวาน อันที่จริงไม่เลวเลยนะ รวมอาทิตย์ลุกโชนได้ดีมาก ดูไม่ออกเลยว่านายเพิ่งฝึกสำเร็จ พรสวรรค์โดดเด่นขนาดนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ อย่าตายก่อนวัยอันควรเพราะผลประโยชน์เพียงเล็กน้อย”

ลู่ฝานพูดว่า “ฝีมือต่ำต้อยไม่สามารถปิดบังผู้อาวุโสได้จริงๆ”

ผู้อาวุโสห้ายิ้มแล้วพยักหน้า ตอนนี้ทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าประตูตำหนักปรึกษาหารือแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานได้เห็นตำหนักยิ่งใหญ่แห่งนี้ใกล้ๆ แสงห้าธาตุที่เคลื่อนไหวอยู่ดึงดูดสายตาลู่ฝานทันที

หน้าประตูตำหนักปรึกษาหารือ มีลานขนาดใหญ่ที่ทำจากหินแร่ สลักคำว่า “วิถี” ขนาดใหญ่อยู่ด้านบน

การเขียนแข็งแกร่งทรงพลัง ดูเป็นธรรมชาติมาก เหมือนมีความลึกลับของธรรมชาติซ่อนอยู่ข้างใน

ผู้อาวุโสห้าพูดว่า “ฉันบอกแล้วว่าจะให้โอกาสนาย ตอนนี้โอกาสอยู่ตรงหน้านายแล้ว ขึ้นอยู่กับนายแล้วว่าจะคว้าไว้ได้หรือเปล่า การต่อสู้ของนายกับจินเซ่าเหยียนอีกสองวัน นายไม่เพียงแค่ต้องชนะ อีกทั้งยังต้องชนะอย่างยิ่งใหญ่ จัดการคู่ต่อสู้ภายในสามกระบวนท่า”

ลู่ฝานพยักหน้าอึ้งๆ เหมือนเขาไม่ได้ฟังคำพูดของผู้อาวุโสห้า สมาธิทั้งหมดของเขาอยู่ที่คำว่าวิถีกับตำหนักใหญ่ด้านหน้า

ผู้อาวุโสห้าใช้มือขวากดลงกลางอากาศเบาๆ ทันใดนั้นคำว่าวิถีมีแสงสว่างจ้า

ลู่ฝานเดินเข้าไปหามันโดยไม่รู้ตัว เมื่อมาถึงตรงกลางคำว่าวิถี เขาค่อยๆ นั่งลง

ผู้อาวุโสห้าพูดว่า “ทำความเข้าใจเพียงครั้งเดียว ดีกว่าสับสนอยู่เป็นเวลานาน นายยังมีเวลาอีกสองวัน!”

ลู่ฝานหลับตาลงช้าๆ พลังนิ่งลงตามไปด้วย