เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1550

ลู่ฝานหรี่ตาลง ฟังดูเหมือนคนคนนี้แข็งแกร่งมากเลย!

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “คนที่เคยเข้าร่วมแล้ว ยังเข้าร่วมได้อีกไหม”

ผู้อาวุโสห้ายิ้มแล้วพูดว่า “อายุเขายังไม่ถึงสามสิบปีเต็ม ทำไมจะเข้าร่วมอีกไม่ได้ล่ะ ลู่ฝาน ตอนนี้นายอายุเท่าไรแล้ว”

ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “ยี่สิบต้นๆ อีกไกลกว่าจะสามสิบ”

ผู้อาวุโสห้ายิ้มแล้วพูดว่า “งั้นดูเหมือนนายยังเข้าร่วมได้อีกครั้ง นายไปครั้งนี้ไม่ได้หวังให้นายได้อันดับดีเป็นพิเศษ แค่นายอยู่เหนือตระกูลจินกับตระกูลมู่ได้ก็พอแล้ว”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ จากคำพูดของผู้อาวุโสห้า เหมือนการต่อสู้ห้าปีครั้งก่อนตระกูลหั่วได้อันดับไม่ดีเท่าไร

แต่ก็เข้าใจได้ จากสิ่งที่ลู่ฝานได้เห็นได้ยินในตระกูลหั่ว บรรดาคนอายุน้อยที่แข็งแกร่งสุดในตระกูลหั่วคงเป็นหั่วหลงชิ่ง

แต่วิทยายุทธของหั่วหลงชิ่งเพิ่งอยู่ระดับเซียนบำเพ็ญชี่ขั้นต้นเท่านั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าวิถีที่เขาเชี่ยวชาญไม่ได้ลึกซึ้งเท่าไรนัก จะเทียบกับยอดฝีมืออย่างสุ่ยหมิงคงได้ยังไง

ทั้งสองกำลังคุยกัน หลิงเหยาถือยาเทวดาเดินกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ผู้อาวุโส เชิญ!”

ผู้อาวุโสห้ารับสมุนไพรมา แล้วโยนลงไปในแก้วน้ำ วินาทีต่อมายาเทวดากลายเป็นผงจมลงไปที่ก้นแก้ว

จิบชาเบาๆ ผู้อาวุโสห้ามองหลิงเหยาด้วยรอยยิ้ม “ลู่ฝาน ฉันว่าสาวใช้นักบู๊ของนายเป็นคนมีความสามารถ ตอนนายเป็นตัวแทนตระกูลหั่วไปประลอง ให้เธอไปจัดการเตายาให้ฉันบนเขาเทียนนู่สิ วางใจได้เลย ฉันไม่ทำให้เธออึดอัดใจแน่นอน ไม่แน่หลังจากนายกลับมา นายอาจเห็นเธอไปถึงแดนปราณฟ้าแล้วก็ได้ ไม่แน่นะ!”

สีหน้าลู่ฝานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขายิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เธอติดตามฉันมาหลายปีแล้ว ฉันชินกับการที่มีเธออยู่ข้างกาย ฉันว่าจะพาเธอไปด้วย ฉันรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง”

รอยยิ้มบนใบหน้าผู้อาวุโสห้าหายไปเล็กน้อย “เธอไม่มีป้าย อย่าว่าแต่สวรรค์ชั้นหกเลย ขนาดสวรรค์ชั้นสองเธอยังไปไม่ได้เลย ลู่ฝาน นายคงยังไม่ค่อยเข้าใจสินะ นายไปประลองครั้งนี้ ไม่ได้ไปเล่นขายของ นั่นเป็นการต่อสู้ที่พลังชี่โจมตีบนร่างกาย ระหว่างทางอาจมีอันตรายถึงชีวิต นายยินดีพาเธอไปด้วยจริงเหรอ”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ ส่งผู้อาวุโสห้ากลับอย่างนอบน้อม

เห็นผู้อาวุโสห้าเหาะกลับเขาเทียนนู่ ลู่ฝานถอนหายใจแล้วพูดว่า “หลิงเหยา เธอเลอะเลือนหรือไง ฉันไปครั้งนี้อาจไม่กลับมาตระกูลหั่วแล้ว เธออยู่ที่นี่ต่อทำไม”

หลิงเหยายิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ช่วยนายหาทางออกไง ลู่ฝาน อย่าบอกนะว่านายไม่เคยคิดเลยว่าถึงนายได้น้ำยางต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์มาแล้ว นายก็ไม่มีทางออกจากประเทศตันเซิ่งได้”

ลู่ฝานมองหลิงเหยา เขาพอเข้าใจความคิดหลิงเหยาแล้ว จึงพูดอย่างจริงจังว่า “ยังไงก็มีวิธีอยู่แล้ว หลิงเหยาเธอห้ามเอาตัวเองไปเสี่ยงเด็ดขาด”

หลิงเหยาพิงอกลู่ฝานแล้วพูดเสียงเบาว่า “ฉันออกมากับนายก็เป็นการเสี่ยงอันตรายครั้งใหญ่แล้ว ลู่ฝาน นายเชื่อฉันสักครั้งได้ไหม ฉันมีวิธีทำให้คนตระกูลหั่วส่งเราออกไปอีกครั้ง”

ลู่ฝานกัดฟันแล้วกอดหลิงเหยาแน่น