เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1580

สุ่ยหมิงคงขมวดคิ้วพูดข้างๆ “เธอเตรียมตัวสู้กับเขาสิบปีแล้วเหรอ น้องสาวที่แสนดีของฉัน เธอไม่ได้ชอบเขาใช่ไหม เมื่อกี้เธอพูดอะไรข้างหูเขา”

สุ่ยโม่หรานยิ้มแล้วพูดว่า “สำคัญด้วยเหรอว่าพูดอะไร”

ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยกับสุ่ยหมิงคงมองหน้ากัน สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

สุ่ยโม่หรานเห็นทั้งสองคนสีหน้าเปลี่ยนไป เธอยิ้มสดใสแล้วพูดว่า “คิดว่าดึงเขามาอยู่ในตระกูลสุ่ยเป็นไง เพราะยังไงเขาก็ไม่ได้แซ่หั่ว!”

ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยกลอกตามองบน ไม่พูดอะไรสักคำ

สุ่ยหมิงคงพูดเสียงดังว่า “โม่หราน อย่าทำอะไรบ้าๆ เรื่องนี้ตัดสินใจเองไม่ได้”

ตระกูลมู่ ตระกูลถู่ ตระกูลจินที่อยู่รอบๆ พากันมองมาทางพวกเขา

รอยยิ้มของสุ่ยโม่หรานชะงักไป เอามือปิดปากสุ่ยหมิงคงแล้วพูดว่า “ล้อเล่นน่า โหวกเหวกโวยวายทำไม!”

สุ่ยหมิงคงรู้สึกโล่งอกทันที

ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยพูดว่า “ฉันคิดว่าเอาลู่ฝานมาอยู่ในตระกูลสุ่ยใช่ว่าจะไม่ได้ อย่างน้อยวิชายาของเขา……”

ยังไม่ทันพูดจบ ผู้อาวุโสสี่เห็นสุ่ยหมิงคงกับสุ่ยโม่หรานถลึงตามองเขา

ผู้อาวุโสสี่รีบหุบปากทันที

…...

ตอนนี้ภาพในห้าธาตุสรวงสวรรค์ทั้งหมดในประเทศตันเซิ่งค่อยๆ หายไป สุดท้ายกลายเป็นตราประทับลอยอยู่กลางอากาศ

แม้การประลองวิชายาจบลงแล้ว แต่การพูดคุยเกี่ยวกับการประลองวิชายาเพิ่งเริ่มขึ้นเท่านั้น

วิชายาที่น่าอัศจรรย์ของลู่ฝาน รวมถึงคำพูดที่สุ่ยโม่หรานพูดข้างหูลู่ฝาน กลายเป็นเรื่องพูดคุยยามว่างของเหล่าผู้ฝึกชี่

ตั้งแต่สวรรค์ชั้นหนึ่งถึงสวรรค์ชั้นหก ล้วนพูดคุยเรื่องนี้กันแทบทั้งหมด

โดยเฉพาะสุดท้ายสุ่ยโม่หรานพูดอะไรกับลู่ฝาน ถึงขั้นที่บ่อนพนันใหญ่ๆ ในประเทศตันเซิ่งเปิดพนัน

จากการวิเคราะห์อย่างเป็นขั้นตอนของยอดฝีมือ รวมถึงคำพูดต่อมาของสุ่ยโม่หรานที่ว่า “ตกลงกันแล้วนะ!”

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ลู่ฝานไม่รู้เลย

ถ้าเขารู้ว่าในประเทศตันเซิ่ง ใกล้มีคนเอา “เรื่องความรัก” ของเขากับสุ่ยโม่หราเขียนเป็นหนังสือขายไปทั่ว เขาคงโมโหจนกระอักเลือดแน่นอน

ภายในตำหนักใหญ่ที่เมืองในเมฆ

ประมุขประเทศตันเซิ่งนั่งดูการประลองยาของลู่ฝานอยู่คนเดียว กระจกจำภาพด้านหน้าชัดเจนมาก เห็นแม้กระทั่งรูขุมขนบนหน้าคน

ตอนเห็นลู่ฝานใช้วิชากลั่นเก้ามังกรระดับเทพ แสงเก้าสีรอบตัวประมุขประเทศตันเซิ่งกะพริบหนึ่งครั้ง

ประมุขประเทศตันเซิ่งพึมพำ หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “วิชากลั่นเก้ามังกรระดับเทพ ไม่เห็นนานแล้ว ฉันจำได้ว่าวิชายานี้ไม่ได้สืบทอดกันมานานแล้วไม่ใช่เหรอ”

พูดพลาง ประมุขประเทศตันเซิ่งสะบัดมือ เงาของลู่ฝานในกระจกจำภาพขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว สุดท้ายภาพล็อกอยู่ที่มือของลู่ฝาน

ประมุขประเทศตันเซิ่งมองแหวนบนมือลู่ฝานแล้วพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง สายเลือดสำนักจิ่วเซียวยังไม่หายไป ดีมาก ดีมาก!”

เสียงหัวเราะของประมุขประเทศตันเซิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายสะเทือนจนตำหนักใหญ่สั่นทั้งตำหนัก