เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1587

“อริยปราชญ์สัตว์เทพ ผู้แข็งแกร่งที่ปราบมารเป็นหมื่นด้วยตัวคนเดียว ในสงครามปราบมารเขาฝ่าฟันไปถึงสำนักของผู้ฝึกชั่วร้ายด้วยตัวคนเดียวในตำนาน!”

สุ่ยโม่หรานหนังตากระตุก เธอพูดเสียงเบา

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “น่าจะใช่เขา”

สุ่ยโม่หรานสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่านายได้รับการถ่ายทอดจากเขา ไม่รู้ควรพูดว่านายโชคดีหรือนายความสามารถแข็งแกร่ง”

พูดจบ สุ่ยโม่หรานรีบเดินไปข้างหน้า เหมือนไม่อยากร่วมทางกับลู่ฝานอีก

ลู่ฝานมองเธออย่างสงสัย รู้สึกแปลกประหลาด

หั่วตันซูที่อยู่ด้านหลังเดินมาข้างหน้า “ลู่ฝาน นายทำให้เธอตกใจแล้ว”

ลู่ฝานพูดอย่างไม่เข้าใจ “ฉันทำอะไรให้เธอตกใจ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย!”

หั่วตันซูถอนหายใจแล้วพูดว่า “นายไม่รู้สึกเลยเหรอว่าอยู่กับนายทำให้คนอื่นกดดันมาก”

ลู่ฝานอึ้งไป จากนั้นหันมองรอบๆ

จริงด้วย อย่างที่หั่วตันซูพูดเลย ตอนนี้หั่วหลงชิ่ง หั่วหลงจู้ รวมถึงพวกผู้ฝึกชี่ตระกูลอื่นต่างมีสีหน้าจริงจัง

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “เพราะฉันได้รับการถ่ายทอด แต่พวกเขาไม่ได้เหรอ”

หั่วตันซูพยักหน้าพูดว่า “ใช่ แม้แต่นายยังได้รับการถ่ายทอด ถ้าการเดินทางครั้งนี้พวกเขาไม่ได้อะไรเลย ยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกขายหน้าเป็นเท่าตัว!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วส่ายหน้า จากนั้นเดินไปข้างหน้า

ลู่ฝานคำนับทำความเคารพตอนเดินผ่านรูปปั้นอริยปราชญ์สัตว์เทพ

สิ่งที่เรียกว่าชี้แนะให้ความรู้ไขข้อสงสัยคือคนเป็นครูสินะ

ได้การถ่ายทอดวิชาจากเขา แน่นอนว่าต้องนอบน้อมหน่อย

ลู่ฝานทำความเคารพอย่างจริงใจ ผู้อาวุโสของห้าตระกูลใหญ่เห็นแล้วพยักหน้าเบาๆ

ไม่ว่ายังไงนับว่าเด็กคนนี้เป็นคนมีมารยาท

เหมือนผู้อาวุโสชุดดำรออยู่ด้านล่างหิ้งวางนานแล้ว

ผู้อาวุโสชุดดำค่อยๆ ลืมตา ใช้ดวงตาล้ำลึกมองทุกคน

เงียบสงัด ถ้าเขาไม่ลืมตา คนอื่นคงเข้าใจว่าเขาเป็นรูปปั้น

“เดินเข้ามา!”

ผู้อาวุโสชุดดำเอ่ยขึ้น

เสียงเขาแสบหูไม่น่าฟัง เหมือนหินกระเด็นลงบนพื้นเรียบ

ทุกคนเดินไปด้านหน้า แม้แต่ผู้อาวุโสของห้าตระกูลใหญ่ก็ดูเคารพผู้อาวุโสชุดดำคนนี้มาก

เมื่อเดินมาใกล้ ลู่ฝานสัมผัสถึงความไม่ธรรมดาของผู้อาวุโสคนนี้

เขานั่งอยู่ตรงนั้นแท้ๆ แต่กลับไม่รู้สึกถึงลมหายใจอะไรเลย นี่ไม่ใช่ลูกไม้ตื้นๆ อย่างร่างผสานฟ้าดินใช่ไหม