เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1592

พลังชี่บนตัวพวกเขาพุ่งไปทั่ว แต่ดูเหมือนไม่ได้ผลอะไรเลย

หลังจากนั้นเสียงร้องโหยหวนดังสนั่น ทุกคนกำเครื่องรางในมือแน่นขึ้นอีก!

หั่วหลงชิ่งทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว เขาไม่ต้องการเก็บพละกำลังเอาไว้ด้วย

“วิชาเพลิงม่วงตำหนักเซียน เพลิงเผาสวรรค์!”

เปลวไฟกลายเป็นทะเลเพลิงอย่างรวดเร็ว หั่วหลงชิ่งสะบัดมือโยนออกไป

คลื่นเปลวเพลิงอันแข็งแกร่งแผดเผาศพทั้งหมดจนกลายเป็นเถ้า

หั่วหลงชิ่งลอยอยู่กลางอากาศ เหมือนเทพแห่งไฟจริงๆ

เปลวไฟกวาดทุกอย่างจนราบเป็นหน้ากลอง หั่วหลงชิ่งลอยลงมาบนพื้น พวกผู้ฝึกชี่ที่เหลือมองหั่วหลงชิ่งด้วยสายตาซาบซึ้ง

มีเพียงลู่ฝานที่ส่ายหน้าเบาๆ คนพวกนี้ยังดูไม่ออก หั่วหลงชิ่งกำลังจะซวยแล้ว!

รอบๆ อยู่ในความสงบครู่หนึ่ง เปลวไฟดวงสุดท้ายมอดลง

สุ่ยหมิงคงจับมือสุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “ฉันจะปกป้องเธอเอง”

สุ่ยโม่หรานมองสุ่ยหมิงคงอย่างอึ้งๆ แล้วพูดเสียงเบาว่า “พี่ว่าทำไมลู่ฝานไม่เป็นอะไรเลย เขามองอะไรออกหรือเปล่า”

สุ่ยหมิงคงขมวดคิ้วพูดว่า “เขาบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าเราเจอฝันร้าย”

สุ่ยโม่หรานพูดว่า “พลังของฝันร้ายคืออะไรกันแน่ กลิ่นอายความตายของผู้ฝึกชั่วร้ายหรือออร่าปีศาจ”

สุ่ยโม่หรานเพิ่งพูดจบ ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “คือพลังชี่ พวกนายกำลังมอบพลังให้มัน!”

คำพูดของลู่ฝานเหมือนสายลมรุนแรง ทำให้ทุกคนไม่ทันตั้งตัว

หั่วหลงชิ่งพูดอย่างประหลาดใจว่า “นายว่าอะไรนะ”

ลู่ฝานยังไม่ทันพูด จู่ๆ หั่วหลงชิ่งตัวซีดทั้งตัว เมื่อกี้สีหน้าเขายังมีเลือดฝาด ท่าทางมีชีวิตชีวา จู่ๆ ก็ซีดเผือดทั้งตัว

จู่ๆ หั่วหลงชิ่งฉีกยิ้ม ส่งเสียงแสบแก้วหูและไม่น่าฟังออกมา