เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 16

ลู่เทียนกังกัดฟัน บีบคำพูดจากระหว่างฟันของเขาออกมา "ลู่ฝาน ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันจะทุบตีนายให้คุกเข่าและขอความเมตตา ฉันก็จะทำอย่างแน่นอน ฉันจะทำให้ทุกคนได้เห็นท่าแท้ของนาย นายก็เป็นแค่ไอ้ขยะเท่านั้น"

ลู่ฝานมองไปที่ลู่เทียนกังและพูดว่า "คำพูดไร้สาระของนายจบหรือยัง?"

ดวงตาของลู่เทียนกังกำลังจะลุกเป็นไฟ และเขาก็ก้าวเข้าไปทางลู่ฝานอย่างรวดเร็ว

ด้วยหมัดที่ชกออกอย่างหนัก ความแรงของหมัดลู่เทียนกังนั้นได้นำเสียงลมที่พัดมา หมัดโจมตีที่สง่างาม ตรงไปที่จมูกของลู่ฝาน

ลู่ฝานกลับหันข้างเล็กน้อย และก็หลีกเลี่ยงหมัดนี้ไปได้ แต่ลู่เทียนกังยังคงไม่หยุดยั้ง หมัดเดียวไม่โดน และออกหมัดซ้ายของเขาอีกครั้ง

ในคราวนี้ ลู่ฝานยกมือซ้ายขึ้น และคว้าหมัดของลู่เทียนกังไว้

แขนสั่นเล็กน้อย ก็ได้ลบล้างความแข็งแกร่งของลู่เทียนกังทันที หลังจากนั้น ลู่เทียนกังก็รู้สึกถึงพลังที่ไม่อาจต้านทานได้ถูกส่งมาจากแขนขวาของลู่ฝาน เขาผลักดันอย่างแรง และลู่เทียนกังก็ถูกผลักออกไปหลายก้าวโดยตรง

บนเวที ลู่หาวยิ้มอย่างมีความสุข เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการรวมตัวกันของพลังบดขยี้ ลู่เทียนกังจะต้องพ่ายแพ้อย่างหมดหวังแน่นอน

ลู่เทียนกังยืนหยัด สายตาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป

พลังอันยิ่งใหญ่นั้น ออกมาจากตัวลู่ฝานจริงหรือ? ลู่เทียนกังเลือกที่จะไม่เชื่อตามสัญชาตญาณ จากนั้นจึงกระทืบเท้าลงบนพื้นอย่างแรง ร่างกายทั้งคนของเขาก็เหมือนลูกธนูบนธนู พุ่งเข้าหาลู่ฝานอีกครั้ง

หมัดโจมตี!

ลู่เทียนกังใช้ทักษะวิชาบู๊ของตัวเอง เพื่อรวมพลังไว้ที่หมัดขวาระหว่างโจมตี ตราบใดที่สัมผัสคู่ต่อสู้ มันก็จะเกิดการระเบิด ท่านี้เป็นทักษะวิชาบู๊แบบทหารที่พ่อของเขาสอนเขา และมันก็ดีกว่าทักษะวิชาบู๊ทั่วไปมาก

แต่ในวินาทีต่อมา ลู่เทียนกังก็รู้สึกว่าจุดจบของโลกกำลังมาถึง เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดที่ดุดันของลู่เทียนกัง ลู่ฝานไม่ได้หลบหรือเลี่ยง แต่เขาก็ชกต่อยออกไปอย่างแรง

หมัดถล่มเขา!

หมัดทั้งสองกระแทกเข้ากัน และก็มีเสียงกระดูกแตกหักดังขึ้นมาในทันที

หมัดของลู่ฝานราวกับหินเหล็ก แขนของลู่เทียนกังหักเหมือนพลังทำลายล้าง

ในทันที ร่างกายของลู่เทียนกังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และก็บินกลับหัวออกไปไกล และตกลงไปที่พื้นอย่างแรง

พลังอันน่าสะพรึงกลัวไม่เหมือนคนที่มีแดนฝึกร่างชั้นหกสามารถชกออกมาได้ และทำให้ผู้ชมต่างตกใจในทันที

ในครั้งนี้ แม้แต่ลู่หมิงก็อดไม่ไหวที่จะลุกขึ้นยืน แม้ว่าเขาจะอยู่ที่แดนฝึกร่างชั้นแปด แต่เขาก็รู้สึกว่าถูกคุกคามขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นการออกหมัดของลู่ฝาน ถ้าหมัดนี้ถูกทุบตีอยู่บนตัวเขา เกรงว่าเขาก็คงจะรู้สึกไม่ดีเช่นกัน

"เยี่ยม!"

ลู่เฮ่าหรานพูดอย่างกะทันหัน ด้วยรอยยิ้มที่มุมปากของเขา