เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1600

พูดจบ เงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรค่อยๆ คำนับทำความเคารพไปทางป้ายวิญญาณของเทพบู๊เสินเซียว

แม้แต่เจดีย์อย่างมันยังคำนับให้ นี่ไม่ง่ายจริงๆ

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไอ้เก้า พูดขึ้นมาฉันก็ยังไม่เคยถามที่มาของแกเลย แกมีจิตวิญญาณตั้งแต่เมื่อไรเหรอ”

“เอ่อ……เอ่อ……”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรอึกอักอยู่นาน แต่ก็ยังไม่ตอบ

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ “ตอบยากเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้ฉันตอบคำถามนี้ไม่ได้จริงๆ เพราะตอนฉันถูกกลั่นออกมา เจ้านายรุ่นแรกลงคาถาใส่ฉัน เว้นแต่สักวันหนึ่งจะมีคนทำลายคาถานี้ ไม่งั้นฉันไม่สามารถเผยข้อมูลของเขาได้แม้แต่น้อย ข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา!”

ลู่ฝานพูดว่า “ตอนไหนก็บอกไม่ได้เหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “บอกไม่ได้ ไม่งั้นฉันอาจแตกเป็นเสี่ยงๆ”

ลู่ฝานถอนหายใจแล้วพูดว่า “โอเค เพราะเรื่องที่ฉันรู้วันนี้มากพอแล้ว”

พูดพลาง ลู่ฝานลุกขึ้นเดินไปทางป้ายวิญญาณ

ทำความเคารพอีกครั้ง หลังจากนั้นลู่ฝานเอื้อมมือไปหยิบป้ายวิญญาณของเทพบู๊เสินเซียวลงมา

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ทำอะไร เจ้านายจะเสียมารยาทกับเทพบู๊เสินเซียวเหรอ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ถือว่าเสียมารยาทหรอก ผู้อาวุโสเทพบู๊เสินเซียวอาจรอให้วันหนึ่งมีคนเอาเขาลงมาดูอย่างละเอียด ไม่งั้นเมื่อกี้ผู้อาวุโสซั่งซินจะออกไปแล้วทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวทำไม”

เหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรคิดอะไรอยู่ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายหมายความว่าเขาจงใจทำแบบนี้เหรอ เขาไม่อยากเห็นเจ้านายเอาป้ายวิญญาณลงมาเลยออกไปงั้นเหรอ”