เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1606

หั่วหลงชิ่งกับหั่วหลงจู้มองหน้ากัน

หั่วหลงชิ่งพยักหน้าช้าๆ หั่วหลงจู้มองลู่ฝานด้วยสีหน้าประหลาด “ดูเหมือนฉันมองนายผิดไปจริงๆ ลู่ฝาน นายเป็นคนรู้จักบุญคุณ ต่อไปฉันจะพยายามพูดดีกับนายละกัน”

พูดพลางหั่วหลงจู้เอาของออกมาให้ลู่ฝาน

สิ่งแรกที่เอาออกมาคือยาเซียนชั้นดีหนึ่งขวด หั่วหลงจู้เอาออกมาแล้วพูดว่า “นี่คือยาฟ้าดินทำลายพลัง หลังกินเข้าไปจะสามารถควบคุมพลังฟ้าดินได้ในระยะเวลาสั้นๆ จัดการเซียนบำเพ็ญชี่ได้สบายๆ”

หลังจากนั้นหั่วหลงจู้เอาจานค่ายกลออกมา “นี่คือจานค่ายกลเปลวไฟลวงตา เมื่อใส่พลังชี่เข้าไปแล้วโยนออกไป จะกลายเป็นค่ายกลเผาสวรรค์ขั้นสิบ แผดเผาทุกสิ่งทุกอย่าง”

สุดท้ายหั่วหลงจู้เอาหุ่นเชิดออกมาสองตัว “หุ่นเชิดร้อนระอุ ความสามารถทัดเทียมกับเซียนบำเพ็ญชี่ขั้นต้น แต่ต้องแยกสมาธิควบคุมค่อนข้างลำบาก ถ้านายคิดว่าใช้ได้ก็ใช้”

ลู่ฝานเก็บของดีพวกนี้เข้าไปในเข็มขัดตัวเองด้วยรอยยิ้ม

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่าๆๆๆ ตลกสิ้นดี เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่เลวจริงๆ สองคนนี้ก็โง่จริงๆ พูดไม่กี่ประโยคก็ได้ของดีตั้งสามอย่าง นี่คือลูกหลานห้าตระกูลใหญ่เหรอ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่รีบหลอกให้พวกเขาไม่เหลือแม้แต่กางเกงเลยสิ”

ลู่ฝานยิ้มกว้าง อย่างที่ไอ้เก้าพูด เขากำลังหลอกเอาของ

ดูยาเซียน จานค่ายกลและหุ่นเชิดในมือสิ

เขาหาได้จากที่อื่นไหมล่ะ ตระกูลหั่วจะให้ของดีแบบนี้กับเขาไหม

ยัดของสามอย่างเข้าไปในแหวน ลู่ฝานหัวเราะอย่างมีความสุขสุดๆ

แค่ของอยู่ในมือเขา ไม่มีทางได้เอาออกมาอีกแน่นอน

เมื่อเอาของมาแล้วยังทำให้หั่วหลงชิ่งกับหั่วหลงจู้มีความสุขได้อีก ลู่ฝานนับถือความหน้าด้านของตัวเองจริงๆ

ดูเหมือนเขาเป็นศิษย์ยอดเยี่ยมที่มาจากคณะหนึ่งเดียวเหมือนกัน

กฎของคณะหนึ่งเดียวคือ หน้าไม่ด้าน วิทยายุทธไม่พอไม่ใช่หรือไง