เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1627

มู่จึฉี จินอีหมิงและถู่ห่วงเห็นแล้วหางตากระตุก สีหน้าเปลี่ยนไป

ดูการต่อสู้ของสุ่ยหมิงคงกับลู่ฝาน จู่ๆ พวกเขารู้สึกว่าการที่พวกเขาแพ้ก็สมเหตุสมผลแล้ว พวกเขาสองคนร่วมมือกัน พวกเขาสามคนไม่สามารถสู้ได้เลย

สีหน้าผู้อาวุโสสามเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพูดเสียงเบาว่า “พละกำลังของลู่ฝานเหนือกว่าที่ฉันจินตนาการไว้นิดหน่อย คนแบบนี้จะเกือบร่วงลงไปในอากาศเวิ้งว้างได้ยังไง”

เมื่อหั่วหลงชิ่งได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสาม เขาขมวดคิ้วพูดว่า “ผู้อาวุโสหมายความว่าลู่ฝานจงใจเหรอ”

ผู้อาวุโสสามส่ายหน้าพูด “ไม่รู้ สิ่งเดียวที่แน่ใจคือพวกนายสองคนแพ้ถือเป็นเรื่องปกติ!”

ในค่ายกลลู่ฝานกับสุ่ยหมิงคงสู้อย่างต่อเนื่องอีกสิบกว่ากระบวนท่า

ยิ่งสู้สุ่ยหมิงคงยิ่งตกใจ ยิ่งสู้ยิ่งตื่นเต้น เขาตะโกนพูดว่า “สะใจ คิดไม่ถึงว่าด้านวิชานายก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน ไม่มีวิชาของตระกูลหั่วสักวิชาเดียว แต่สู้กับฉันได้แบบสูสี!”

พูดพลาง ทั้งสองกดมือลงพร้อมกันจากระยะไกล

ทันใดนั้นมีหลุมอากาศน่ากลัวยุบลงไปตรงหน้าทั้งสองคน แม้แต่ค่ายกลด้านล่างเท้ายังส่งเสียงเหมือนต้านทานไม่ไหวออกมา

ลู่ฝานแบมือขวา มือซ้ายบีบวิชาอีกครั้ง

แสงเพลิงสะดุดตารวมตัวบนมือเขา

“งั้นนายลองดูวิชานี้ นี่คือวิชาของตระกูลหั่ว!”

ลู่ฝานพูดเสียงกังวาน เพลิงในมือถูกเขาสะบัดออกไป

สุ่ยหมิงคงไม่ขยับฝ่ามือ แววตาเย็นชาเล็กน้อย กำแพงน้ำด้านหน้าปล่อยน้ำออกมาปะทะกับเพลิง

แต่เรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นแล้ว ไม่เพียงแต่สายน้ำไม่สามารถดับไฟได้เท่านั้น ยังติดอยู่กับไฟด้วย สายน้ำทั้งหมดกลับลุกโชนขึ้นมา

ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนในประเทศตันเซิ่งเห็นภาพนี้แล้วถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง

สีหน้าสุ่ยหมิงคงเปลี่ยนไป ใช้นิ้วหนึ่งแตะลงข้างหน้า

ทันใดนั้นประกายน้ำสีขาวปรากฏออกมา แผ่เป็นระลอกคลื่นอยู่ด้านหน้าเขา