เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1678

เทียบกับพลังฟ้าดินที่ระเบิดเมื่อกี้ สุ่ยเหมี่ยวเชื่อคำพูดของลู่ฝานทันที เพราะจะให้เซียนบำเพ็ญชี่ใช้พลังฟ้าดินเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

สุ่ยเหมี่ยวกัดฟันพูดว่า “จริงๆ เลยนะหั่วเหวินกง นายรอตายไม่มีที่ฝังได้เลย!”

เมื่อพูดเช่นนี้ เขตวิถีรอบตัวสุ่ยเหมี่ยวขยายออกเป็นวงกว้างอีกครั้ง ขวางสัตว์อสูรมากมายที่พุ่งเข้ามาเอาไว้

สัตว์อสูรพวกนี้ดูแข็งแกร่งทุกตัว สูงหลายร้อยเมตร พลังดุดัน ส่งเสียงคำรามออกมาไม่หยุด

เขตวิถีของสุ่ยเหมี่ยวไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ทันที ตัวของสัตว์อสูรพวกนี้เหมือนเป็นอมตะ โดนสายน้ำปะทะจนเป็นแผล แต่วินาทีต่อมาบาดแผลกลับฟื้นฟูได้ ลู่ฝานรู้สึกเหมือนเห็นพวกเดียวกัน

โฮก! โฮก! โฮก!

สัตว์อสูรรวมตัวกันเยอะขึ้นเรื่อยๆ พากันพุ่งเข้ามาหาเขตวิถีของสุ่ยเหมี่ยว

ฝ่ามือของสุ่ยเหมี่ยวเริ่มสั่น เส้นเลือดปูดขึ้นมาบนหน้าผาก

“เขตลายน้ำ กลืนมังกร!”

ฝ่ามือโจมตีออกไป เขตวิถีกระจาย ฟ้าดินเหลือเพียงประกายน้ำ

คลื่นน้ำที่น่ากลัวเหมือนปากขนาดใหญ่ที่กลืนกินทุกอย่าง ซัดเข้าไปบนตัวสัตว์อสูร

ทุกที่ที่คลื่นน้ำผ่านไป เสียงสัตว์อสูรร้องโหยหวน เห็นด้วยตาเปล่าว่ามังกรบินที่รวมตัวจากแสงเก้าสีโดนคลื่นน้ำซัดใส่จนกลายเป็นชิ้นๆ ไม่เหลือแม้แต่เศษซาก

แต่ก็มีสัตว์อสูรที่ไม่เป็นอะไร สิงโตเพลิงตัวหนึ่ง พุ่งไปอย่างไม่เกรงกลัว ไม่ว่าสิ่งที่ขวางอยู่ด้านหน้ามันคือคลื่นหรือสัตว์อสูร ต่างก็โดนชนจนกระเด็นทั้งหมด

พุ่งไปหาสุ่ยเหมี่ยวพร้อมเสียงเท้าดังสนั่นเลือนลั่น แสงสว่างจ้ากะพริบอยู่บนตัวมัน ถ้าแบ่งตามระดับขั้นของนักบู๊ พลังของมันทัดเทียมกับแดนปราณฟ้าชั้นสุดยอด

ระดับความแข็งแกร่งของร่างกาย ไม่ด้อยไปกว่าเซียนบู๊เลย!

ตูม! ตูม! ตูม!

เขตวิถีของสุ่ยเหมี่ยวโดนกดให้เล็กลง สุ่ยเหมี่ยวโก่งคอตะโกนว่า “ถอย รีบถอยเร็ว!”

สุ่ยเหมี่ยวพูดพลางสะบัดมือ คลื่นน้ำซัดลู่ฝานเข้าไปในประตู

ในเวลาเดียวกัน สุ่ยเหมี่ยวเหาะถอยเข้ามาในประตู

ฟ้าดินหมุนวนไปมา ลู่ฝานร่วงตุบลงมาบนพื้น

สุ่ยเหมี่ยวปรากฏตัวอย่างน่าเวทนา จากนั้นเหวี่ยงมือเพื่อจะปิดประตู

เวลาเพียงพริบตาเดียว ประตูหายไป

ลู่ฝานหันมามองภาพนี้แล้วแอบตกใจ

สุ่ยเหมี่ยวถอนหายใจแล้วพูดว่า “ยังเคราะห์ดี!”

เมื่อพูดจบ เกิดเสียงดังพลั่ก กรงเล็บมังกรปรากฏในอากาศเวิ้งว้าง หลังจากนั้นประตูโดนฉีกออกอีกครั้ง

“มังกรทะเลปีกฟ้า!”

สุ่ยเหมี่ยวกัดฟันพูด

ทั้งสองคนถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นประตูบานนั้นขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ สัตว์อสูรปีกสีฟ้า รูปร่างเหมือนมังกรบิน ดวงตาเหมือนสายฟ้า ค่อยๆ เบียดตัวเข้ามา

พวกผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินที่ยังเล่นหมากรุกอยู่ไกลๆ หันมาเห็นภาพนี้ ทั้งสี่คนลุกขึ้นยืนทันที ช็อกอยู่ที่เดิม

“พระเจ้า!”

“พวกสัตว์อสูรบุกมาถึงสวรรค์ชั้นแปดแล้ว!”

“เล่นบ้าบออะไรกัน พวกมันบุกขึ้นมาได้ยังไง!”

ทั้งสี่คนเหาะขึ้นไปพร้อมกัน เหาะออกไปทางที่ประตูเปิดออก

ประตูกว้างขึ้นเรื่อยๆ สัตว์อสูรเข้ามาในสวรรค์ชั้นแปดเรื่อยๆ พวกมันเห็นของศักดิ์สิทธิ์สามอย่างที่อยู่ไกลๆ ทันที

ส่งเสียงคำรามอย่างโมโหออกมาพร้อมกัน จากนั้นก็พุ่งตรงเข้าไป!

สุ่ยเหมี่ยวตะโกนพูดกับลู่ฝานว่า “นายสู้มันไม่ได้ รีบหนีเร็ว!”

ลู่ฝานไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบหันหลังหนีทันที

ในเวลาเดียวกัน ลู่ฝานค่อยๆ เอายาเม็ดหนึ่งออกมาจากเข็มขัด กำไว้ในมือแล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย