เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1682

แต่สัตว์อสูรตัวอื่นกลับเห็นเต๋าอันยิ่งใหญ่อันนั้นหดเล็กลงเล็กน้อย ใช่ว่ากระบี่ของลู่ฝานจะไม่เป็นผล เหมือนเต๋าอันยิ่งใหญ่นั้นเบาบางลงเล็กน้อย

สัตว์อสูรทั้งหมดตกตะลึง จากนั้นเริ่มใช้แรงโจมตีแบบลู่ฝาน ไม่ได้เอาแต่พุ่งไปข้างหน้าเหมือนก่อนหน้านี้

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนในตัวลู่ฝาน “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ห้ามตายเด็ดขาด เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่รีบฟื้นขึ้นมาสิ!”

ลู่ฝานฝืนบินขึ้นไปอีกครั้ง เก็บกระบี่หนักไร้คมเข้าไปในแหวน

ลู่ฝานกระชากเข็มขัดตรงเอว เอาเข็มขัดโยนเข้าไปในแหวนจิ่วเซียว เขารู้สึกเหมือนตัวเองสามารถกลับสู่ร่างมนุษย์ได้ตลอดเวลา ดังนั้นเก็บสมบัติของตัวเองไว้ก่อนดีกว่า เข็มขัดจะได้ไม่หายตอนกลับสู่ร่างมนุษย์

สภาพในร่างกายปั่นป่วนไปหมด ลู่ฝานหอบหายใจแล้วถามว่า “เป็นไง ไอ้เก้า ร่างกายฉันฟื้นฟูได้มากแค่ไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “กำลังฟื้นฟูอย่างสุดกำลัง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะบ้าคลั่งแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เจ้านายไม่สามารถต้านทานอานุภาพของเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้ นี่แค่โจมตีกลับเพียงเล็กน้อย เจ้านายก็เกือบตายแล้ว ยังดีที่พลังแห่งโลกในร่างกายเจ้านายต้านทานเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้ไม่น้อย ไม่งั้นเจ้านายคงตายไปแล้ว ถ้าเจ้านายทำแบบนั้นอีกต้องตายแน่นอน”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “พลังแห่งโลกสามารถต้านทานเต๋าอันยิ่งใหญ่ได้เหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “ดูท่าแล้วน่าจะใช่ แต่พลังแห่งโลกที่เจ้านายสามารถใช้ได้น้อยเกินไปจริงๆ ถ้าตอนนี้เจ้านายสามารถควบคุมพลังแห่งโลกในร่างกายได้หมด บางทีอาจลองดูได้สักครั้ง แต่น่าจะแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!”

ลู่ฝานแอบกัดฟัน ในที่สุดก็หาวิธีได้แล้ว แต่พลังยังไม่พออยู่ดี

แต่ในระหว่างที่เขาร้อนใจมาก จู่ๆ สัตว์อสูรพวกนี้คำรามออกมา

แสงสว่างขึ้นบนตัวสัตว์อสูรรอบๆ บางตัวที่แข็งแกร่งถึงกับเปิดพลังสายเลือดของตัวเอง!

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สัตว์อสูรพวกนี้จะคลั่งแล้ว เจ้านายถอยหลังไปหน่อย!”

ลู่ฝานตะโกนว่า “จะแพ้หรือชนะอาจตัดสินจากครั้งนี้แหละ ฉันถอยไม่ได้”

พูดพลางลู่ฝานเอากรงเล็บมังกรลูบบนแหวน เขาเอายาเม็ดหนึ่งออกมายัดใส่ปาก

ยาเม็ดนี้คือยาเซียนที่หลอกเอามาจากหั่วหลงจู้ ได้มาพร้อมกับจานค่ายกลทะเลลวงตาและหุ่นเชิดร้อนระอุ

สองอย่างแรกเขาเคยใช้ตอนแข่งประลองวิชารอบสอง

ผู้อาวุโสทั้งห้าคนแผดเสียงดัง พยายามจะออกจากสัตว์อสูรที่ล้อมรอบพวกเขา

แต่ตอนนี้สัตว์อสูรพวกนี้บ้าคลั่งดุดันอีกครั้ง ควบคุมทั้งห้าคนเอาไว้

“ซวยแล้ว!”

หั่วยู่เฉินตวาดเสียงดัง ทั้งห้าคนแสงสว่างสะดุดตาที่อยู่ไม่ไกล

ตัวลู่ฝานโงนเงนเหมือนจะลมอยู่ในลำแสง

ทว่าตอนนี้ลู่ฝานเห็นเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่รวมตัวกันในลำแสงแตกออกแล้ว

มันแตกเป็นช่องออกมา!

ลู่ฝานพุ่งเข้าไปอย่างไม่ต้องคิด!