เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1687

หน้าน้ำตกทะเลเมฆที่สวรรค์ชั้นหก กลุ่มผู้ฝึกชี่ยืนตระหง่าน ล้อมน้ำตกทะเลเมฆเอาไว้อย่างแน่นหนา

ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วก็อยู่ในกลุ่มคน ผู้อาวุโสข้างๆ ถามว่า “ผู้อาวุโสหั่ว เรามารออยู่ตรงนี้จะดีเหรอ”

ผู้อาวุโสสามเลิกคิ้วมองคนคนนี้แล้วพูดว่า “ถ้านายคิดว่าไม่เหมาะสมก็บุกเข้าไปเองได้นะ ดูว่าฝ่าบาทจะลงโทษที่นายบุกรุกเข้าไปหรือไม่!”

ผู้อาวุโสหดคอลงทันที “ฉันแค่พูดเท่านั้น สวรรค์ชั้นเจ็ดคือสถานที่ต้องห้ามของประเทศตันเซิ่ง ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฝ่าบาท ใครก็เข้าไปไม่ได้ทั้งนั้น ฉันเข้าใจดี”

ผู้อาวุโสสามยิ้มแล้วส่ายหน้า คนพวกนี้ไม่เชื่อแม้แต่ประมุขประเทศตันเซิ่ง ไม่รู้ว่าคือไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งโง่กันแน่

พละกำลังของประมุขประเทศตันเซิ่งบรรลุถึงขั้นสูงสุดแล้ว ในบรรดาขุนพลังสุดเหนือฟ้า ก็มีแค่ไม่กี่คนที่เทียบกับประมุขได้ เรียกได้ว่าเป็นขั้นสูงสุดในบรรดาคน

ถ้าเรื่องที่ประมุขประเทศตันเซิ่งยังจัดการไม่ได้ แล้วคนพวกนี้จะจัดการได้ยังไง

ในความคิดของผู้อาวุโสสาม สิ่งเดียวที่พวกเขายืนอยู่ตรงนี้คือรอประมุขประเทศตันเซิ่งกลับมา จากนั้นพูดอย่างพร้อมเพรียงว่าฝ่าบาทสติปัญญาหลักแหลม ไร้เทียมทานตลอดกาล!

ดังนั้นผู้อาวุโสสามจึงนิ่งและผ่อนคลายมาก

แค่ประมุขประเทศตันเซิ่งยังอยู่ ไม่มีทางเกิดเรื่องใหญ่ในประเทศตันเซิ่ง

สิ่งเดียวที่ผู้อาวุโสสามแอบกังวลคือลู่ฝานพัวพันกับเรื่องนี้หรือเปล่า

กว่าไอ้เด็กนี่จะได้ไปสวรรค์ชั้นเจ็ดไม่ง่ายเลย เดิมทีควรเก็บสมุนไพรแล้วรีบกลับมา แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับ อดรู้สึกประหลาดไม่ได้ ถ้าเขาตายอยู่ในสวรรค์ชั้นเจ็ดคงน่าเสียดายแย่

มีความเป็นไปได้ว่าถ้าลู่ฝานเป็นคนก่อเรื่องในสวรรค์ชั้นเจ็ด ต้องซวยแน่นอน

แม้ความเป็นไปได้น้อยมาก แต่ผู้อาวุโสสามยังไม่เชื่อเลยมาเอง

เขาเป็นผู้อาวุโสของตระกูลหั่ว ไม่เคยดำรงตำแหน่งข้าราชการเลย มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะข้าราชการคนอื่นไว้หน้าตระกูลหั่ว