เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1692

ผู้ฝึกชี่จำนวนไม่น้อยพากันพูดว่า “นี่ใช่ลู่ฝานเหรอ”

“ดูไม่เหมือนเลย!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะในลำคอแล้วพูดว่า “ฝีมือต่ำต้อย วิชาพรางตาที่อวดฉลาด”

ทุกคนเงียบลงทันที ในเมื่อฝ่าบาทบอกว่าใช่ก็ต้องใช่ ไม่ใช่ก็ต้องใช่

ลู่ฝานมองซ้ายมองขวา พบว่ารอบๆ ไม่มีใครเลย เขารีบเอาเรืออากาศธาตุออกมา

เรือลำนี้คือเรือของตระกูลหั่ว ลู่ฝานแย่งมาจากหั่วเยี่ยนตอนเพิ่งมาถึงประเทศตันเซิ่ง

เมื่อเอาเรือลำนี้ออกมา ทุกคนรู้ทันทีว่าลู่ฝานจะทำอะไร

ในเวลาเดียวกัน คนจำนวนไม่น้อยมองไปทางผู้อาวุโสสามด้วยแววตาประหลาด เรือลำนี้ดูก็รู้ว่าเป็นของตระกูลหั่ว เตรียมพร้อมขนาดนี้ ตระกูลหั่วต้องการช่วยลู่ฝานหรือโดนหลอกจริงๆ กันแน่ ถ้าไม่ใช่เพราะฝ่าบาทมองได้อย่างทะลุปรุโปร่ง เมื่อกลับมาถึงตำหนัก ใช้หินศักดิ์สิทธิ์มองทุกอย่างในประเทศตันเซิ่ง ไม่งั้นตอนนี้ลู่ฝานคงหนีไปแล้วมั้ง

ลู่ฝานกระโดดขึ้นเรือ แล้วเคลื่อนตัวเข้าไปในอากาศเวิ้งว้างอย่างรวดเร็ว

พลังฟ้าดินนับไม่ถ้วน แสงห้าธาตุเคลื่อนผ่านข้างตัวเขาไป

ประมุขประเทศตันเซิ่งไม่พูดอะไรสักคำ แต่ความเย็นชาในแววตามากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้อาวุโสคนหนึ่งก้าวออกมาพูดว่า “ฝ่าบาท รีบสั่งสัตว์เทพเสือขาวเถอะ รอให้ลู่ฝานถึงหน้าประตูอากาศเวิ้งว้างแล้วรีบลงมือจับเขาเลย!”

ผู้อาวุโสสามก็ก้าวออกมาพูดว่า “ฝ่าบาท ลู่ฝานทำผิดมหันต์ สมควรตายทันที”

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดอย่างราบเรียบว่า “รีบไปทำไม เรื่องแบบนี้ต้องรบกวนสัตว์เทพด้วยเหรอ เปิดห้าธาตุสรวงสวรรค์ทั้งหมดในประเทศตันเซิ่ง ให้คนในประเทศตันเซิ่งเห็นความเคลื่อนไหวของลู่ฝาน”

เมื่อพูดเช่นนี้ ประมุขประเทศตันเซิ่งสะบัดมือ แสงหนึ่งพุ่งออกจากตำหนัก ลอยไปสุดขอบฟ้า

ผู้อาวุโสสองสามคนเหวี่ยงอักษรยันต์ออกมาจากแขนเสื้อ มันสว่างขึ้นพร้อมกัน

ในประเทศตันเซิ่ง พวกผู้ฝึกชี่ตั้งแต่สวรรค์ชั้นหนึ่งถึงสวรรค์ชั้นหกเห็นห้าธาตุสรวงสวรรค์ทั่วทุกที่เปิดออกอีกครั้ง

บนฟ้าก็มีภาพปรากฏออกมา คนจำนวนไม่น้อยหันไปมองอย่างตกตะลึง

“วันนี้เกิดอะไรขึ้นเนี่ย การประลองจบลงแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมห้าธาตุสรวงสวรรค์เปิดออกอีกแล้วล่ะ”

“นั่นใครกัน ดูด้านหลังคล้ายลู่ฝานเลย!”

“ใช่เขาหรือเปล่า เขาจะไปไหน”

คนจำนวนมากพูดคุยกัน จู่ๆ เสียงของประมุขประเทศตันเซิ่งดังขึ้นตั้งแต่สวรรค์ชั้นหนึ่งถึงสวรรค์ชั้นหก

“ลู่ฝานตระกูลหั่วขโมยสมบัติของประเทศตันเซิ่ง ความผิดร้ายแรงมาก”

เพียงประโยคเดียวทำให้เกิดความโกลาหลทันที พวกผู้ฝึกชี่ส่งเสียงตกใจออกมาไม่หยุด ไม่อยากเชื่อว่าคือเรื่องจริง

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดต่อ “ตอนนี้ลู่ฝานปลอมตัว จะหนีออกจากประเทศตันเซิ่ง วันนี้ให้ฟ้าดินได้ล่วงรู้ ให้ทุกคนเห็นธาตุแท้ของเขา เห็นจุดจบของเขา เพื่อไม่ให้คนอื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง”

ในตำหนักที่เขตวิถีในเมฆ ประมุขประเทศตันเซิ่งสะบัดมือโยนอักษรยันต์ขยายเสียงออกมา นั่งนิ่งไม่พูดอะไร

ทุกคนไม่รู้ว่าประมุขประเทศตันเซิ่งจะทำอะไรกันแน่ ไม่มีใครไปจับตัวลู่ฝานแล้วจะขัดขวางไม่ให้ลู่ฝานหนีออกไปได้ยังไง

แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรมาก เข้าใจไปว่าฝ่าบาทเตรียมการไว้แล้ว

ไม่นาน ลู่ฝานเห็นประตูอากาศเวิ้งว้างของประเทศตันเซิ่งจากไกลๆ รวมถึงเสือขาวขนาดใหญ่นอกเมืองด้วย

เสือขาวลืมตาทั้งสองข้าง มองลู่ฝานอย่างเฉยเมย หาวออกมาแล้วนอนต่อ

ในประเทศตันเซิ่ง ผู้ฝึกชี่จำนวนมากส่งเสียงอุทานด้วยความตกใจ โดยเฉพาะผู้หญิงถึงกับปิดปากกรีดร้องอย่างตกใจ

เมื่อประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นภาพนี้ เขาพูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันบอกตั้งนานแล้วว่าให้อยู่ในประเทศตันเซิ่ง นี่คือจุดจบของการไม่เชื่อฟัง”

ประมุขประเทศตันเซิ่งส่งเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วส่ายหน้าเบาๆ

ลู่ฝานไม่สนใจผนึกที่เขาตั้งไว้เลย รนหาที่ตายจริงๆ

ประมุขประเทศตันเซิ่งคาดเดาไว้แล้วว่าลู่ฝานมาประเทศตันเซิ่งเพราะมีจุดประสงค์ แต่คิดไม่ถึงว่าจุดประสงค์ของลู่ฝานคือของศักดิ์สิทธิ์สามอย่างของประเทศตันเซิ่ง

เขาต้องวางผนึกไว้บนตัวลู่ฝานเพื่อป้องกันไว้ก่อน อีกทั้งยังเตือนเขาด้วยตัวเอง

เดิมทีคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้ลู่ฝานล้มเลิกความคิดได้ คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานยังกล้าทำแบบนี้

คนมุทะลุแบบนี้มีแต่จะทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะ

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดอย่างราบเรียบว่า “ไปเอาศพลู่ฝานกลับมา”

พูดจบ ประมุขประเทศตันเซิ่งเตรียมเก็บอักษรยันต์ในตำหนัก

ขณะนั้นตัวของลู่ฝานในภาพขยับเล็กน้อย

หลังจากนั้นแสงสีขาวสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน

ประมุขประเทศตันเซิ่งอึ้งไปก่อน จากนั้นลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “วิถีแห่งชีวิต!”