เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1709

“นี่มัน......สมบูรณ์แบบมาก!”

เสียงประมุขประเทศตันเซิ่งสั่นเครือ

เขายื่นมือไปหาลู่ฝาน เหมือนต้องการจับปราณชี่ที่ลู่ฝานปล่อยออกมา

ลู่ฝานค่อยๆ ลอยเข้าไปหาประมุขประเทศตันเซิ่ง เขารู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมพลังตัวเองได้เลย เหมือนประมุขประเทศตันเซิ่งควบคุมร่างกายเขาไว้หมดแล้ว

พลังของทั้งสองคนห่างชั้นกันมากเกินไป

สัมผัสถึงพลังอันยิ่งใหญ่เหมือนอากาศเวิ้งว้างของประมุขประเทศตันเซิ่ง ลู่ฝานไม่สามารถขัดขืนได้เลย

“ความฝันของคนมากมาย สิ่งที่ผู้แข็งแกร่งมากมายไขว่คว้าแสวงหาทั้งชีวิต อยู่บนตัวนายทั้งหมด!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งมองลู่ฝานแล้วพูดช้าๆ

ลู่ฝานหัวเราะออกมา “งั้นถ้าฆ่าฉัน ฝ่าบาทก็จะไม่ได้อะไรเลย!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นลู่ฝานเยือกเย็นและผ่อนคลายขนาดนี้ จู่ๆ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “ความกล้าหาญของนายไม่เลว เรื่องมาถึงขั้นนี้ยังยิ้มออก”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า “เมื่อกี้ฉันแน่ใจมากว่าต้องตาย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีทางตาย”

รอยยิ้มของประมุขประเทศตันเซิ่งค่อยๆ หายไปทีละนิด

กำฝ่ามือแน่น กระดูกทั้งตัวลู่ฝานแตกร้าว เหมือนมีมือใหญ่ที่มองไม่เห็นบีบกระดูกเขาจนแตกหมด

เลือดพุ่งออกมาทางปากและจมูก ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “ลู่ฝาน ฉันไม่ชอบความฉลาดแกมโกงของนายสุดๆ ถ้านายคิดว่ามาสร้างความวุ่นวายในประเทศตันเซิ่งของฉันแล้วจะเดินอาดๆ ออกไปได้ นายคิดผิดมหันต์แล้วล่ะ บนตัวนายมีความลับใหญ่ที่ฉันอยากทำความเข้าใจจริงๆ แต่นายเอามันมาต่อรองกับฉันไม่ได้ ฉันบอกแล้วว่าแค่ให้นายมีชีวิตอยู่ต่ออีกไม่กี่วัน ฉันจะทำลายตันเถียนนาย ดูดวิญญาณของนายออกมา เผยความลับของนายออกมาให้ฉันเห็นทั้งหมด จากนั้นฉันค่อยฆ่านายทิ้ง!”

เสียงประมุขประเทศตันเซิ่งเต็มไปด้วยความอาฆาต

แต่รอยยิ้มลู่ฝานไม่ลดลงเลย เขายิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ฝ่าบาท ถ้าฝ่าบาททำแบบนี้จริงๆ ฉันรับรองเลยว่าฝ่าบาทจะไม่ได้ความลับอะไรเลย แม้แต่ของที่หายไปก็ไม่มีวันได้กลับมาอีก!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ปราณชี่บนตัวลู่ฝานหดกลับไปทันที

ตอนนี้เขากลับมาควบคุมร่างกายตัวเองได้แล้ว

ประมุขประเทศตันเซิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ลู่ฝานทำเรื่องที่ทำให้เขาเหลือเชื่ออีกแล้ว

พละกำลังของทั้งสองคนห่างกันขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาไม่สามารถควบคุมลู่ฝานได้อย่างสมบูรณ์

ร่างกายของลู่ฝานกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว พลังแห่งโลกในตัวเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง

ตอนนี้เขากลับต้องขอบคุณความโหยหาของจักรพรรดิอู่ที่หลงเหลืออยู่ในตัว ถ้าไม่ใช่เพราะพลังแห่งโลกในตัวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาไม่มีทางเก็บปราณชี่ของตัวเองกลับมาได้

จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันไม่ไปหรอก อย่างมากก็แค่อยู่เงียบๆ อีกสักร้อยปี!”

ขณะนั้นจู่ๆ มีควันดำเป็นสิบพุ่งขึ้นมาตรงกลางผู้ฝึกชี่ที่อยู่รอบๆ

เสียงแตกดังเพล้ง!

อุโมงค์มิติที่ประมุขประเทศตันเซิ่งเพิ่งสร้างออกมาแตกกระจาย หลังจากนั้นควันดำเป็นสิบปกคลุมประมุขประเทศตันเซิ่งกับลู่ฝานเอาไว้เหมือนพายุทอร์นาโดสีดำ

ลู่ฝานมองภาพนี้อย่างตกตะลึง ควันดำมหึมาล้วนเป็นพลังด้านลบ

กลิ่นเลือด กลิ่นศพ ออร่าปีศาจรุนแรง ไม่ใช่ของผู้ฝึกชี่ตามทำนองคลองธรรมของประเทศตันเซิ่งแน่ๆ

ให้ตายเถอะ คนพวกนี้คือผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งนั้น!

สีหน้าประมุขประเทศตันเซิ่งเปลี่ยนไป แสงสีขาวสว่างจ้าขึ้นทั้งตัว

ผู้ฝึกชี่ของห้าตระกูลใหญ่ รวมถึงพวกองครักษ์เทพจุติต่างอึ้งกันหมด

เพราะพวกเขาเพิ่งเห็นว่าผู้อาวุโสของตระกูลตัวเอง หัวหน้าองครักษ์เทพจุติพ่นควันดำนับไม่ถ้วนออกมาทางปาก หลังจากนั้นก็ล้มลงพื้นและสิ้นใจ