เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 171

พลังลมอันบ้าคลั่งไม่สามารถขัดขวางลู่ฝาน ให้เดินไปข้างหน้าได้ ค่ายกลอันแสงสว่างใต้เท้า ก็ไม่สามารถขวางฝีเท้าของลู่ฝานได้

ม่านแสงสว่างขึ้นมา แตกต่างกับบันไดของชั้นห้า ม่านแสงของชั้นหกดูแน่นหนา มันรอให้ลู่ฝานเหยียบลงไป จึงโผล่ขึ้นมา

ทันใดนั้น ม่านแสงเหมือนกับมีดคม เกือบแทงทะลุฝ่าเท้าของลู่ฝาน

ปราณชี่ปกคลุมร่างกาย ลู่ฝานใช้เท้าตัวเองเหยียบลงไปอย่างแรง แต่ละก้าว เหมือนจะขยี้ม่านแสงที่พุ่งขึ้นมาจนแหลก

ส่วนม่านแสงที่โดนลู่ฝานเหยียบกลายเป็นสายลมที่หลากหลายสีสัน เยอะขึ้นตามม่านแสงที่ลู่ฝานเหยียบทำลาย พลังลมยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ลู่ฝานเดินขึ้นไปเรื่อยๆ แต่ละก้าวมั่นคงมาก

ตอนนี้ เขาเอากระบี่หนักของตัวเองออกมา เทียบกับแรงดึงดูดของค่ายกลใต้เท้า พลังลมพวกนี้น่ากลัวกว่าเยอะ เขาต้องใช้กระบี่หนักช่วยให้ร่างกายมั่นคง

หานเฟิงยิ้ม มองลู่ฝานเดินขึ้นไป จินเฟยหยู่ที่อยู่ข้างๆ เห็นลู่ฝานขึ้นไปได้ แววตาวูบไหวไม่หยุด

จินเฟยหยู่เดินมาหน้าบันได อย่างรวดเร็ว เพิ่งก้าวออกไปก้าวเดียว พลังลมอันแข็งแกร่งพัดเขาจนปลิวกลับมา

จินเฟยหยู่ถอยหลังมาหลายก้าว ดูน่าเวทนามาก เขามองแผ่นหลังลู่ฝาน แอบกัดฟันกรอด

เป็นไปไม่ได้ ศิษย์คณะหนึ่งเดียวสามารถขึ้นไปได้ แต่เขากลับขึ้นไปไม่ได้

หานเฟิงหัวเราะอย่างไม่จริงใจ

"นายจะขึ้นไปเหมือนศิษย์น้องฉันเหรอ ฮ่าๆ น่าขำชะมัด นายเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ"

จินเฟยหยู่หน้าเปลี่ยนสี เอากระบี่ของตัวเองออกมา

แต่ตอนที่เขาเอากระบี่ออกมา หุ่นสีเงินหันมามองจินเฟยหยู่ "ไม่อนุญาตให้ต่อสู้ในหอคอยฝึกฝน คนที่ลงมือจะโดนพาออกจากหอคอย ส่งใครูที่ปรึกษาจัดการ"

จินเฟยหยู่เก็บกระบี่กลับไปอย่างโมโห

หานเฟิงยกนิ้วกลางทั้งสองข้าง ให้จินเฟยหยู่ "ปัญญาอ่อน มีปัญญาก็มาจัดการฉันสิ ขอแบบแรงๆ นะ มาสิ ไอ้เด็กน้อย ลงมือสิ!"

จินเฟยหยู่โมโหจนแทบจะระเบิด แต่เขากลับลงมือไม่ได้