เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1726

ด้านหลัง ผู้หญิงพวกนี้ร้อนใจทันที รีบวิ่งตามออกไป

สยายปีกค้างคาวด้านหลังแล้วบินไปอย่างรวดเร็ว!

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวลู่ฝานหัวเราะจนใกล้บ้าแล้ว หัวเราะพลางพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่รีบหนีเร็ว ถ้าไม่หนีต้องตายบนพุงผู้หญิงแน่ๆ”

“หุบปาก!”

ลู่ฝานตะโกนพูดเสียงดังใส่ไอ้เก้า

ตอนนี้ยังมาพูดตัดกำลังใจอีก เห็นเขายังซวยไม่พอใช่ไหม

ผู้หญิงด้านหลังตามมาติดๆ ลู่ฝานหลบด้านหลังบ้านหลังหนึ่ง หลังจากนั้นดันพลังฟ้าดินรอบตัวออกไป กางปราณเกราะแล้วซ่อนตัวทันที

พวกผู้หญิงโฉบไปมาข้างตัวเขา แต่กลับไม่เห็นเขา

ลู่ฝานถอนหายใจอย่างโล่งอก มองพวกผู้หญิงที่ร้อนใจมาก ตามหาไปทั่ว ลู่ฝานพึมพำว่า “วาสนาแบบนี้ฉันรับไม่ไหวจริงๆ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ดูเหมือนเจ้านายอยู่หมู่บ้านปีศาจสาวต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ เราออกจากที่นี่เลยดีไหม ยังไงพลังของเจ้านายก็ฟื้นฟูไม่น้อยแล้ว เราออกไปหาที่ที่มีผนึกเบาบาง อาจใช้เวลาหน่อย แต่แค่หาเจอเราก็ออกจากเขตปีศาจได้ คุณย่าเฉียนบอกว่าทำแบบนี้ได้ไม่ใช่เหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ได้ ฉันต้องกำจัดเงามืดให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “แต่เจ้านาย เงามืดนั่นมารอบเดียวแล้วก็ไป ใครจะไปรู้ว่าครั้งต่อไปเขาจะมาตอนไหน เจ้านายจะรอแบบนี้เหรอ เจ้านายหาที่หลบใกล้ๆ หมู่บ้านดีกว่า”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ความคิดนี้ไม่เลว หลบอยู่ที่นี่ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานพุ่งออกไปนอกหมู่บ้าน

ครั้งนี้ลู่ฝานพุ่งไปด้วยความเร็วทั้งหมด เร็วจนไม่เห็นแม้แต่เงา

ออกจากหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานหลบอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยใบหน้าผี

เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะโดนผู้หญิงกดดันจนหนีหัวซุกหัวซุน ทุเรศทุรังแบบนี้

ลู่ฝานส่ายหน้าแล้วถอนหายใจยาว

แต่ขณะนั้นเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง

“สหายช่วยขยับก้นหน่อยได้ไหม”

ลู่ฝานรีบเด้งตัวขึ้น จับกระบี่หนักไร้คมไว้ในมือทันที

“เสียงใครน่ะ”

หินก้อนใหญ่ด้านล่างเท้าค่อยๆ หันมา

ลู่ฝานเพิ่งเห็นว่านี่มันใช่หินที่ไหนกันล่ะ นี่มันหัวกะโหลกขนาดใหญ่ชัดๆ

หัวกะโหลกค่อยๆ พูดว่า “ขอโทษด้วย ทำให้พวกนายตกใจแล้ว สวัสดี ฉันหนานกงสิง!”