เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 174

ลู่ฝานเห็นแสงกระบี่ที่อ้อมมา เกราะปกคลุมร่างกายทันที ใช้วิชากายทองไฟอาบ ลู่ฝานยืนด้านหลังฮ่วนเย่ว์ทันที

เสียงเหล็กกระทบกันดังขึ้น ฮ่วนเย่ว์สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างด้านหลัง เมื่อเห็นลู่ฝานมายืนด้านหลังเธอ ใช้หลังตัวเองบังแสงกระบี่เอาไว้อย่างไม่ลังเล ฮ่วนเย่ว์ถึงกับอึ้งไป

ลู่ฝานตะโกนออกมาว่า "ฮ่วนเย่ว์ เธอทำอะไรน่ะ เร็วๆ!"

ฮ่วนเย่ว์รีบตั้งสติ กัดฟันพูดเบาๆ ว่า "ชี่หยินหยาง ขึ้น!"

แสงขาวดำพุ่งขึ้นจากใต้เท้าฮ่วนเย่ว์ ทันใดนั้น พลังปราณบนตัวฮ่วนเย่ว์พลุ่งพล่าน

หนังสือโบราณเล่มหนึ่งโดนดึงออกมา แส้พันหนังสือเล่มนั้นมาอยู่ในมือฮ่วนเย่ว์ แสงกระบี่ทั้งหมดหยุดลงทันที ลู่ฝานนั่งลงบนหัวของหุ่นเชิดสีทอง

แสงกระบี่ค่อยๆ หายไป ลู่ฝานหอบหายใจ หันไปพูดกับฮ่วนเย่ว์ "ได้มาแล้วใช่ไหม ดูสิว่าเป็นอะไร"

ฮ่วนเย่ว์มองลู่ฝานอย่างกังวล แล้วพูดว่า "นายไม่เป็นไรใช่ไหม"

ลู่ฝานโบกมือไปมา แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไรๆ แค่เหนื่อยนิดหน่อย"

ลู่ฝานก้มหน้า มองเกราะบนตัว เกราะสีเงินโดนโจมตีจนเป็นรอยยุบลงไป เพราะพลังฟื้นฟูของลู่ฝานมีความวิปริต ความเร็วในการซึมซับพลังฟ้าดินก็มีความวิปริต ถ้าเปลี่ยนเป็นนักบู๊แดนปราณนอกคนอื่น คงฝืนการเผาผลาญของเกราะไม่ได้ อีกทั้งคงไม่สามารถต้านทานแสงกระบี่ที่หนาแน่นและน่ากลัวแบบนี้

ลู่ฝานใช้ปราณชี่ ให้ความชุ่มชื้นกับเกราะ เมื่อปราณชี่เข้าไป ส่วนที่ยุบบนเกราะค่อยๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิม

ฮ่วนเย่ว์ยกยิ้มมุมปาก ตบหลังเขาไปหนึ่งที แล้วพูดว่า "คิดไม่ถึงว่านายจะเก่งมาก ครั้งนี้ฉันติดหนี้นายแล้ว"

ลู่ฝานยิ้ม แล้วมองเธอ "เหรอ เธออย่ามาหาเรื่องฉันเพราะเรื่องที่ฉันแย่งสมบัติเธอก็พอแล้ว"