เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1752

คนชุดดำทั้งหมดพูดพร้อมกันว่า “ทุกอย่างอยู่ในกำมือของเทพปีศาจ!”

เมื่อสิ้นเสียง ออร่าปีศาจพุ่งขึ้นจากด้านล่างเท้าของพวกเขา จากนั้นเข้าไปในตัวพวกเขา

ผู้อาวุโสพยักหน้า นี่คือก้าวสำคัญของการเข้าสู่พื้นฐานของผู้ฝึกชั่วร้าย ทิ้งรากฐานเดิม เข้าสู่วิถีมาร ออร่าปีศาจแปดเปื้อนร่างกาย ตั้งแต่นี้ไปคือเผ่าแห่งความมืดมิด

ไม่มีใครกล้าต่อต้านออร่าปีศาจพวกนี้ อดทนปล่อยให้ออร่าปีศาจทำการเปลี่ยนแปลง

ผู้อาวุโสกวาดตามองในกลุ่มคน จู่ๆ เขาเห็นคนสองคนคุกเข่าอยู่ตรงนั้น นิ่งเป็นอย่างมาก ออร่าปีศาจรายล้อม ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“พวกนายมาข้างหน้า!”

คนชุดดำสองคนที่โดนชี้รีบเดินมาข้างหน้าแล้วคุกเข่าอีกครั้ง

ผู้อาวุโสมองออร่าปีศาจบนตัวพวกเขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพิ่งเข้าสู่พื้นฐาน หัวใจปีศาจก็มั่นคงขนาดนี้แล้ว ไม่เลวๆ”

เห็นว่าคนชุดดำทุกคนโดนออร่าปีศาจแปดเปื้อนพอประมาณแล้ว จู่ๆ ผู้อาวุโสหันหลังแล้วพูดเสียงดังว่า “เชิญผู้อาวุโสอู่ปรากฏตัว!”

พูดจบ ผู้อาวุโสหมอบลงบนพื้นทันที

ผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งเมืองคุกเข่าลงบนพื้น

จู่ๆ แสงหนึ่งร่วงลงจากฟ้า ส่องลงบนเก้าอี้กระดูกทันที

วินาทีต่อมาเงาคนงดงามปรากฏท่ามกลางแสง

ผ้าบางปิดบังใบหน้า ท่าทางสง่างาม ชุดคลุมดำยาวไม่สามารถบดบังความงามของเธอได้ ดวงตามีรอยยิ้ม เธอคืออู่คงหลิงที่ไม่ได้เจอกันนานมาก!

“คารวะผู้อาวุโสอู่!”

ผู้ฝึกชั่วร้ายทุกคนคุกเข่าลงพื้นแล้วพูดเสียงดัง

อู่คงหลิงกวาดตามองทุกคน หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ดีมาก ดูเหมือนวันนี้มีสายเลือดใหม่เข้ามาในสำนักวิญญาณม่วงไม่น้อยเลย พวกนายทำได้ดีมาก แค่พวกนายพยายามต่อไป ไม่แน่ผ่านไปสักระยะหนึ่ง อาจไปที่พักของท่านเทพปีศาจกับสำนักได้ก็ได้ มองดูใบหน้าท่านเทพด้วยความเคารพ”

ผู้อาวุโสตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้วพูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโสอู่ที่เมตตา!”

อู่คงหลิงยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ต้องทำเช่นนี้อยู่แล้ว คนที่มาครั้งนี้เป็นคนเก่งที่เลือกมาจากที่ต่างๆ ใช่ไหม”

ผู้อาวุโสคุกเข่าลงพื้นแล้วพูดว่า “ใช่ พวกเขาเป็นคนที่ตั้งใจเป็นปีศาจ ตอนนี้แปดเปื้อนออร่าปีศาจแล้ว เข้าสู่สำนักวิญญาณม่วงของเราแล้ว”

อู่คงหลิงเดินช้าๆ ลงมาจากแท่นบูชา คนชุดดำสองสามคนแอบเงยหน้ามองอู่คงหลิง

โดนท่าทางแสนสง่างามของอู่คงหลิงสะกดใจทันที ไม่สามารถละสายตาออกมาได้

อู่คงหลิงมาถึงหน้าผู้อาวุโส โบกมือเบาๆ แล้วพูดว่า “ลุกขึ้นเถอะ!”

ผู้อาวุโสลุกขึ้นทันที ยืนด้านหลังอู่คงหลิงอย่างนอบน้อม

อู่คงหลิงมองคนชุดดำสองคนที่คุกเข่าอยู่ข้างหน้าแล้วพูดว่า “พวกนายสองคนดูพละกำลังไม่เลว หัวใจปีศาจแน่วแน่ ถอดหน้ากากปิดบังใบหน้าออก ให้ฉันเห็นใบหน้าที่แท้จริงหน่อย!”

คนชุดดำสองคนเงยหน้าขึ้น ค่อยๆ ถอดหน้ากากบนหน้าออก เป็นผู้ชายกับผู้หญิง

ผู้ชายใบหน้าซูบเล็กน้อย แววตาว่างเปล่า ดูแล้วเหมือนหุ่นเชิด

ผู้หญิงใบหน้าสะสวย แต่นัยน์ตาพราวไปด้วยเสน่ห์ อีกทั้งยังมีกลิ่นอายความตายรุนแรงทั้งตัว

อู่คงหลิงมองสองคนนี้แล้วพูดว่า “บอกชื่อมา”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือชีวิตใหม่ แต่ขณะนั้นจางเยว่หานพูดเสียงดังว่า “เดี๋ยว ผู้อาวุโสอู่!”

อู่คงหลิงชะงักฝีเท้าแล้วค่อยๆ หันมา

ออร่าปีศาจสว่างขึ้นบนไม้เท้ากระดูกของผู้อาวุโส

“บังอาจ เธอกำลังรนหาที่ตาย!”

อู่คงหลิงยื่นมือไปห้ามผู้อาวุโส ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เธอมีอะไรอีก”

จางเยว่หานพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสอู่ ฉันอยากเข้าสำนักของผู้อาวุโส เป็นสาวใช้ของผู้อาวุโส หวังว่าผู้อาวุโสจะรับฉันไว้!”

อู่คงหลิงหัวเราะ ผ้าปิดหน้าไม่สามารถบดบังรอยยิ้มนัยน์ตาอู่คงหลิงได้

“ทำไมเธอถึงอยากเข้าสำนักฉันล่ะ”

จางเยว่หานพูดเสียงดังว่า “ก่อนจะมาฉันได้ยินคนพูดว่าผู้อาวุโสอู่เป็นผู้หญิง แต่เลื่อนขั้นในสำนักวิญญาณม่วงเร็วที่สุด พละกำลังยกระดับขึ้นเร็วที่สุด เป็นราชินีปีศาจที่มีพรสวรรค์ที่สุด ฉันยอมมอบทุกอย่างให้ผู้อาวุโส เพื่อแลกกับพละกำลัง!”

จางเยว่หานพูดพลางเอามีดสั้นออกมา ปาดลงบนฝ่ามือตัวเองจนเลือดไหลออกมา

อู่คงหลิงมองการกระทำของเธอแล้วเงียบอยู่ครู่หนึ่ง

ในที่สุดอู่คงหลิงพูดว่า “จางเยว่หาน ถ้าอยู่กับฉัน ฉันกลัวว่าวันหนึ่งเธอจะเสียใจจนอยากฆ่าตัวตาย”

จางเยว่หานอ้าปากหวอ ไม่เข้าใจความหมายที่อู่คงหลิงพูด

อู่คงหลิงโบกมือให้เธอแล้วพูดว่า “ฉันรับเธอไว้แล้ว ตามฉันมาสิ!”