เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1757

“ฉันไม่รู้จริงๆ!”

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

เรียกว่าฟลุกโชคดีสุดๆ

เดิมทีลู่ฝานกะว่าจะกลับประเทศอู่อานแล้วค่อยมาร่วมการแข่งนานาประเทศกับพวกหลิงเหยา

คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาถึงที่ก่อน

เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็หมายความว่าเขาไม่ต้องรีบกลับไปก่อนน่ะสิ

ลู่ฝานเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามต่อ “สหายหนานกง วันที่เขาสี่โลกเปิด คงไม่ใช่วันเริ่มการแข่งนานาประเทศใช่ไหม”

โครงกระดูกยิ้มแล้วตอบว่า “ใช่แล้ว แต่เปิดก่อนการแข่งนานาประเทศเริ่มอย่างเป็นทางการประมาณสองสามเดือน เพราะใต้หล้านี้กว้างใหญ่ มาที่นี่จำเป็นต้องใช้เวลา ประเทศฉิงเทียนก็ต้องเตรียมสถานที่ต้อนรับพวกเขาด้วย”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ เป็นเช่นนี้ทำให้เขาสบายใจขึ้นเยอะ

เพราะถ้าเขากลับไปตอนนี้ ต้องใช้เวลาหลายปี

กว่าจะได้กลับไปแล้วต้องมากับทีมอีกครั้ง สู้อยู่ที่นี่ต่อ รอให้คนประเทศอู่อานมาที่นี่ ถึงตอนนั้นค่อยกลับไปด้วยกัน

ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น ถึงตอนนั้นพวกศิษย์พี่หานเฟิงต้องมาแน่นอน

เขาเคยรับปากฉินซางต้าตี้ ถึงตอนนั้นจะเป็นตัวแทนประเทศอู่อานเข้าร่วมการแข่งนานาประเทศ

ตอนนี้เขามาถึงแล้ว เขาต้องเข้าร่วมแน่นอน

เมื่อเจ้าดำได้ยินที่โครงกระดูกพูด มันวางไหเหล้าลง แลบลิ้นและยิ้มประจบให้โครงกระดูก เหมือนมันลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ยังแย่งกระดูกของโครงกระดูกแล้ววิ่งไปทั่ว

ลู่ฝานดูท่าทางของเจ้าดำแล้วดุว่า “พอได้ยินว่ามีผลประโยชน์ก็ตาเป็นประกายเลยนะ แกเหมือนไอ้เก้าไม่มีผิด!”

ลู่ฝานเพิ่งพูดจบ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่อยู่ในตัวหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่เป็นเพราะเจ้านายสอนได้ถูกต้อง เจ้านายเป็นแบบไหน เครื่องราง อสูรวิเศษก็เป็นแบบนั้นแหละ......”

ลู่ฝานไม่สนใจคำพูดที่ไอ้เก้าพูดต่อไป

สะบัดมือดึงเหล้าในไหออกมา ในเวลาเดียวกันก็เอากับแกล้มในจานออกมานิดหน่อย จากนั้นค่อยๆ กินไปเรื่อยๆ

รสชาติอาหารที่นี่ไม่เลว ลู่ฝานใช้ชีวิตข้างนอกมานานขนาดนี้ ได้เห็นได้กินอะไรมาเยอะ แต่อาหารที่นี่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกลับไปประเทศอู่อาน

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันคือมีฤทธิ์ยาแฝงอยู่ในเหล้าและอาหาร หรือจะเรียกว่าพลังฟ้าดินที่บริสุทธิ์ถึงขั้นสุดก็ได้