เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1772

“ไม่ได้แล้วล่ะ กระดูกฉันโดนผนึกไว้แล้ว ไอ้เลวนั่นใช้น้ำมนต์ผนึกพลังทั้งหมดในกระดูกฉัน ตอนนี้ฉันทำได้แค่พูดเท่านั้น”

ลู่ฝานเอามือลูบคาง อีกมือเคาะหัวโครงกระดูกแล้วพูดว่า “งั้นหมายความว่าถึงตอนนี้นายหาผลไม้แห่งวิถีอะไรนั่นเจอ ก็ไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาเหมือนเดิมได้อยู่ดี”

โครงกระดูกพูดว่า “ใช่ วิธีเขาโหดเหี้ยมมาก”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ได้โหดเท่าไรหรอก สภาพของนายตอนนี้ นักบู๊ช่วยไม่ได้ ผู้ฝึกชั่วร้ายทั่วไปก็ช่วยไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันช่วยไม่ได้”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเอาหม้อสือฟางของตัวเองออกมา แล้วยัดโครงกระดูกเข้าไปในหม้อ

โครงกระดูกตะโกนโวยวายว่า “สหายลู่ฝาน นายจะทำอะไร”

ลู่ฝานพูดว่า “ก็กลั่นน้ำมนต์ออกมาจากกระดูกนายไง วางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันมีความพอดี!”

โครงกระดูกพูดอย่างตกใจว่า “สหายลู่ฝาน นายเป็นนักบู๊ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลั่นยาได้ล่ะ ให้ตายเถอะ ฉันลืมไปเลย นายคือคนที่มีหมายจับคำสั่งสูงสุด คือคนที่ฝึกทั้งบู๊และชี่! นายระวังหน่อยนะ จิตวิญญาณของฉันอยู่บนกระดูก ถ้าฉันไม่มีกระดูก ฉันจะตาย!”

ลู่ฝานฉีกยิ้ม ใส่ปราณชี่เข้าไปในหม้อสือฟางทันที

มือบีบวิชาอย่างต่อเนื่อง ลู่ฝานเริ่มกลั่นกระดูกของโครงกระดูก

ตอนนี้ไอ้เก้าโผล่ออกมา เมื่อเห็นภาพนี้ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายจะกลั่นเขาเป็นยาเหรอ”