เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1795

แมกม่าสาดไปทั่ว หล่นลงด้านล่างเท้าทุกคน มีควันลอยขึ้นมาเบาๆ

ผู้อาวุโสซู่มั่นเสียงสูง ผู้ฝึกชั่วร้ายในที่นี้ตะโกนพร้อมใบหน้าที่มีรอยยิ้ม

“พวกเราก็รับการถ่ายทอดได้เหรอ”

“ผู้ฝึกชั่วร้ายอย่างเรา รับพลังที่ถูกต้องทำนองคลองธรรมของตระกูลหนานกงได้เหรอ”

“เหลือเชื่อมาก ผู้อาวุโสซู่มั่นไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”

......

พวกผู้ฝึกชั่วร้ายยิ้มอย่างมีความสุข ถามด้วยรอยยิ้มไม่หยุด

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “จริงสิ ไม่งั้นฉันจะให้พวกนายมาทำไม พวกนายเลือกโซ่มาเส้นหนึ่งแล้วยืนดีๆ รอถ่ายทอดพลังให้ รับได้มากแค่ไหนขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกนายเองแล้วล่ะ ต้องรู้ว่านี่คือการถ่ายทอดของผู้สูงส่งเชียวนะ ทุกคนไม่ได้มีโอกาสแบบนี้นะ”

ผู้อาวุโสซู่มั่นเพิ่งพูดจบ พวกผู้ฝึกชั่วร้ายวิ่งส่ายก้นเข้ามาเลือกโซ่ของตัวเองทันที

ทุกคนกำโซ่แน่น มองประมุขประเทศฉิงเทียนที่มีเลือดไหลออกมาทั้งตัว

หนานกงสิงเริ่มกัดฟัน ลู่ฝานส่งกระแสจิตพูดข้างหูเขา “อดทนไว้ หนานกงสิง นายต้องอดทนไว้!”

หนานกงสิงค่อยๆ เดินไปข้างหน้า ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นมองประมุขประเทศฉิงเทียนอย่างตื่นเต้น ไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติของหนานกงสิงเลย

หนานกงสิงก้มหน้ากำโซ่ไว้เส้นหนึ่ง หนานกงสิงใช้แรงกำแน่นจนเห็นข้อต่อกระดูกเปลี่ยนเป็นสีขาว เล็บจะจิกเข้าไปในโซ่แล้ว

ลู่ฝานเดินตามหลังหนานกงสิง เตรียมจะกำโซ่ไว้เช่นกัน

แต่ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “เด็กหน่วยที่ 33 มานี่!”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ แต่ก็เดินไปอย่างรวดเร็ว

ผู้ฝึกชั่วร้ายรวมถึงหนานกงสิงมองมาทางลู่ฝานด้วยสายตาประหลาดทันที

ใบหน้าพวกผู้ฝึกชั่วร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉา งานดีขนาดนี้โดนเด็กแย่งไปอย่างนั้นเหรอ

ลงมือกับคนที่ไม่สามารถตอบโต้ได้ อีกทั้งยังมีผู้อาวุโสคอยดูสถานการณ์อยู่ข้างๆ ไม่มีอันตรายแถมยังได้รางวัลใหญ่ ทำไมเรื่องดีแบบนี้ถึงไม่เกิดขึ้นกับพวกเขา

“รีบรับไปสิ ไอ้หนุ่ม ถ้านายไม่เอาไป งั้นฉันทำเอง ผู้อาวุโสซู่มั่นคิดว่าฉันเป็นไง”

“ฉันด้วย ผู้อาวุโสซู่มั่น ไอ้เด็กนี้ขี้ขลาด ให้ฉันทำเถอะ คนอ่อนแอไปยืนข้างๆ เลย!”

ผู้อาวุโสซู่มั่นหันมามองผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้แล้วพูดเบาๆ ว่า “หุบปาก!”

เพียงประโยคเดียว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก

ลู่ฝานเงยหน้ามองผู้อาวุโสซู่มั่นแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ผู้อาวุโสจะให้ฉันฆ่าผู้สูงส่งอย่างนั้นเหรอ จากพละกำลังของฉัน เกรงว่าจะไม่สามารถทำได้”