เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1817

พวกผู้อาวุโสพยักหน้าเบาๆ จากนั้นแต่ละคนกลายเป็นลำแสงแล้วออกไป

ไม่นานทั้งตำหนักเหลือแค่ผู้อาวุโสซู่มั่นกับลู่ฝานแค่สองคน

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสซู่มั่นด้วยรอยยิ้ม “ฉันคิดว่าผู้อาวุโสจะทำร้ายฉันจริงๆ เสียอีก”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดอย่างเฉยเมยว่า “เหมือนนายมีคำถามเยอะเลยนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ผู้อาวุโสซู่มั่นตอบฉันได้ไหม”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพยักหน้าพูดว่า “ได้สิ แต่คุยกันที่นี่ไม่ได้!”

พูดจบ ผู้อาวุโสซู่มั่นสะบัดมือ ทั้งสองคนหายไปจากที่เดิม

เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง ลู่ฝานพบว่าตัวเองกลับมาในวังแล้ว

เมื่อองครักษ์รอบๆ เห็นทั้งสองคน ก็ทำเหมือนมองไม่เห็นทั้งสองคนเหมือนคนตาบอดอย่างไรอย่างนั้น

ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือพวกเขาไม่กล้ามองนาน เหงื่อแตกเต็มหน้า ไม่กล้าหันมามอง

ผู้อาวุโสซู่มั่นเดินไปด้านหน้า ลู่ฝานรีบเดินตาม

“ตอนนี้ถามมาได้แล้ว”

ผู้อาวุโสซู่มั่นเอ่ยขึ้น

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คำถามแรก ทำไมต้องช่วยฉัน อย่าบอกนะว่าผู้อาวุโสไม่ต้องการให้ฉันเป็นผู้ฝึกชั่วร้าย”

ผู้อาวุโสซู่มั่นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “นายหมายถึงการเซ่นสังเวยเลือดเมื่อกี้น่ะเหรอ พอเถอะ แค่วิธีควบคุมลูกน้องของฉันเท่านั้น นั่นคือค่ายกลคำสาปขนาดใหญ่ ถ้าเลือดนายหยดเข้าไปข้างใน ค่ายกลคำสาปสามารถทำให้ตัวนายกลายเป็นผุยผง ทำลายวิญญาณของนายได้ทุกเมื่อ นายไม่มีทางเข้าใจวิชาคำสาปที่อยู่ข้างใน ส่วนคำสาบาน เป็นแค่การสาบานต่อวิถีแห่งฟ้าดินเท่านั้น อย่างมากถ้านายทำภารกิจไม่สำเร็จ ก็แค่โดนเต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดินโจมตี ไม่ตายหรอก แต่อาจมีโอกาสพิการ ดังนั้นไม่ต้องสนใจอะไรมากหรอก!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ผู้อาวุโสซู่มั่นหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันช่วยนายเพราะไม่อยากเห็นนายตายแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่ในเงื้อมมือผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นเท่านั้นเอง”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ผู้อาวุโสก็ยังช่วยฉัน เพราะเห็นแก่อาจารย์ฉันใช่ไหม”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “คิดแบบนั้นก็ได้ นายยังมีคำถามอะไรอีกไหม”

ลู่ฝานพูดว่า “ทำไมต้องให้ฉันเข้าร่วมการทดสอบด้วย ผู้อาวุโสไม่อยากให้ภารกิจนี้สำเร็จใช่ไหม ยังไงฉันก็ไม่คิดมากกับภารกิจนี้อยู่แล้ว”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดด้วยรอยยิ้ม “นายไม่ต้องการผลประโยชน์แล้วเหรอ”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “เปล่าๆ ฉันต้องการผลประโยชน์ ในโลกนี้ไม่มีอะไรดีกว่าการได้ผลประโยชน์มาฟรีๆ อีกแล้ว”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “ฉันไม่มีความคิดที่ไม่อยากให้ภารกิจสำเร็จ ตรงกันข้าม ฉันอยากให้นายเป็นศิษย์ของสามอริยบุคคลมาก เป็นศิษย์คนสุดท้าย จากนั้นเอาสิ่งที่จิตใจเต๋าสำนักมารให้นายฆ่าพวกเขาทิ้งซะ”

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็ไม่ควรมอบภารกิจนี้ให้ฉัน ฉันไม่มีทางทำแบบนี้”

จู่ๆ ผู้อาวุโสซู่มั่นหัวเราะออกมา “ไม่ นายทำแน่ๆ อีกทั้งนายยังยินดีทำด้วย”

ลู่ฝานรู้สึกผิดปกติ เขาขมวดคิ้วถามว่า “ทำไมล่ะ”

ผู้อาวุโสซู่มั่นพูดว่า “ถ้าฉันบอกนายว่าสามคนนี้ต่ำตมยิ่งกว่าผู้ฝึกชั่วร้าย เป็นคนเลวที่โหดร้ายกว่าผู้ฝึกชั่วร้าย เป็นสุภาพบุรุษจอมปลอมที่ไร้ยางอายกว่าผู้ฝึกชั่วร้ายล่ะ”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “นี่เกลี้ยกล่อมฉันไม่ได้หรอก นี่มันไม่ใช่แม้กระทั่งเหตุผลเลย”

นัยน์ตาผู้อาวุโสซู่มั่นฉายประกายประหลาด “นายอยากฟังเหตุผลเหรอ”