เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1819

ลู่ฝานได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบรับมุกมาทันที

ใส่ปราณชี่เข้าไป มุกเม็ดกลมในมือปล่อยแสงบางๆ ออกมา ด้านในเริ่มมีภาพปรากฏออกมานับไม่ถ้วน

ลู่ฝานกำมืออย่างแรง มุกทั้งเม็ดโดนเขาบีบจนแตกทันที

แสงกลายเป็นม่านแสง ปรากฏตรงหน้าลู่ฝานทันที

เมื่อเพ่งมอง ลู่ฝานกับหนานกงสิงขมวดคิ้วเป็นปม

ในม่านแสง คนเป็นกลุ่มโดนผู้ฝึกชั่วร้ายชุดดำไล่ให้เดินไปทางตำหนักใหญ่

ลู่ฝานเห็นตำหนักใหญ่แล้วรู้สึกคุ้นตา

ตอนเขาเข้าร่วมการทดสอบชิงกระบี่ในรอบแรก เหมือนเขาเข้ามาในตำหนักแบบนี้

ดูเหมือนผู้ฝึกชั่วร้ายสร้างตำหนักแบบนี้เอาไว้ในประเทศฉิงเทียนไม่น้อยเลย

กลุ่มคนเดินไปข้างหน้าด้วยความสับสนและไม่เข้าใจ

ภาพตามกลุ่มคนเข้าไปในตำหนักใหญ่ จากนั้นหยุดลงตรงประตู

หนานกงสิงพูดขึ้นข้างๆ ว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันขอเอง ให้เขาตั้งใจทิ้งมุกเอาไว้ที่ประตู นี่เป็นมุกที่มีพลังธาตุดิน ฝังค่ายกลแสงเงาไว้ข้างใน สามารถบันทึกภาพได้ จากนั้นฉันเอาผู้ฝึกชั่วร้ายมาเป็นพวกได้หนึ่งคน ให้เขาเอามุกกลับมาให้ฉัน”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นมองที่ม่านแสงต่อ

ตอนนี้กลุ่มคนเข้าไปในตำหนักหมดแล้ว จากนั้นผู้ฝึกชั่วร้ายในภาพปิดประตูตำหนักเสียงดังโครม

เหตุการณ์แบบนี้ผิดปกติมาก

ในตำหนัก กลุ่มคนที่ดูสับสนไม่เข้าใจเริ่มพูดคุยกัน

เหมือนพวกเขากำลังคุยกันว่าทำไมถึงมาที่นี่

ที่นี่คือที่ไหนกันแน่

แต่พวกเขายังไม่ได้บทสรุป พื้นดินด้านล่างเท้าพวกเขาเริ่มมีหลุมทรงกลมปรากฏออกมา

จากนั้นควันสีดำนับไม่ถ้วนออกมาจากข้างใน ดึงคนพวกนี้เข้าไปในหลุม

เสียงโอดครวญ เสียงกรีดร้องดังขึ้นไม่หยุด

มองผ่านม่านแสง ลู่ฝานเห็นใบหน้าสิ้นหวังของคนพวกนี้ ใบหน้าดิ้นรนก่อนตายของพวกเขา

เหมือนหนานกงสิงดูหลายรอบแล้ว ชี้ควันสีดำในม่านแสงแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นคืออะไร แต่ฉันเดาว่าต้องเกี่ยวข้องกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งบางอย่างแน่นอน ความสามารถกลืนกินชีวิตแบบนี้ แม้พวกผู้ฝึกชั่วร้ายก็ทำได้ แต่ไม่มีทางแข็งแกร่งและน่ากลัวขนาดนี้ สหายลู่ฝานดูสิว่ามันคืออะไร”

ลู่ฝานสะบัดมือปัดม่านแสงทิ้ง แสงนับไม่ถ้วนรวมตัวบนมือลู่ฝานอีกครั้ง กลับมาเป็นมุกเม็ดกลมเหมือนเดิม

ลู่ฝานโยนมุกคืนให้หนานกงสิงแล้วพูดว่า “สัตว์อสูรน่ากลัวตัวนี้ชื่อว่าสัตว์อสูรอากาศธาตุ!”

เมื่อได้ยินชื่อนี้ หนานกงสิงสั่นไปทั้งตัว เขาพูดอย่างตกใจมาก “สัตว์อสูรอากาศธาตุเหรอ พระเจ้า พวกผู้ฝึกชั่วร้ายใช้ชีวิตคนเลี้ยงสัตว์อสูรอากาศธาตุงั้นเหรอ พวกเขาบ้าไปแล้วเหรอ”

ลู่ฝานนวดขมับตัวเองแล้วพูดว่า “พวกเขาไม่ได้บ้า พวกเขาคิดจะเลี้ยงสัตว์อสูรไร้เทียมทานออกมา คิดดูสิ ถ้ามีสัตว์อสูรไร้เทียมทานแบบนี้ ในใต้หล้านี้ใครจะขัดขวางได้!”

หนานกงสิงกัดฟันพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าพวกเขาเลี้ยงสัตว์อสูรอันตรายขนาดนี้ในประเทศฉิงเทียนของฉัน ถ้าสัตว์อสูรแบบนี้ปรากฏตัวออกมา ประเทศฉิงเทียนของฉันต้องเจอเคราะห์ร้ายแน่นอน!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ใช่ พวกเขาคิดจะทำแบบนี้”

หนานกงสิงพูดว่า “แล้วจะทำยังไง สหายลู่ฝานมีแผนหรือเปล่า”

ลู่ฝานเงียบ จากนั้นพูดว่า “ตอนนี้ยังไม่มี ทำได้เพียงดูไปทีละก้าว”

หนานกงสิงแอบถอนหายใจยาว

......

ในคืนนี้เต็มไปด้วยการตกแต่งอย่างงดงาม เสียงเพลงดังสนั่น