เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1832

ประเทศอู่อาน

เมืองหลวง ตำหนักไท่เหอ

ขุนนางฝ่ายพลเรือนและทหารยืนอยู่ทั้งสองด้าน ฉินซางต้าตี้มองดูทุกคนด้วยรอยยิ้ม และพูดเสียงดังว่า: “ขุนนางทุกท่าน ข้ามีข่าวดีจะบอกกับพวกท่าน การแข่งนานาประเทศ กำลังจะเริ่มขึ้นเร็วๆนี้แล้ว ตอนแรก ด้วยความแข็งแกร่งประเทศอู่อานของพวกเรา เป็นไปไม่ได้ที่จะพาคนจำนวนมากมายไปชมงานที่ยิ่งใหญ่นี้พร้อมกันได้ แต่ภรรยาของขุนนางที่กลับมาจากการเดินทางข้างนอก หลิงเหยากลับได้นำเรือหลายลำที่สามารถแล่นในอากาศเวิ้งว้างมาให้พวกเรา ดังนั้นครั้งนี้ พวกเราไปได้อีกหลายคน”

หลังจากที่พูดจบ ทุกคนก็มองไปในทิศทางเดียวกัน

ที่นั่น หลิงเหยาและคนอื่นๆยืนตัวตรงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

คนที่ยืนข้างหลิงเหยา ก็คือหานเฟิง ศิษย์พี่ใหญ่และคนอื่นๆ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มทั้งหมด เพราะว่าหลิงเหยารับปากกับพวกเขาแล้วว่า จะพาพวกเขาไปในครั้งนี้ด้วย

ฉินซางต้าตี้ชะงักนิ่ง จากนั้นพูดว่า: “ตอนนี้นอกจากผู้ที่ถูกคัดเลือกไว้แต่แรกแล้ว ยังมีตำแหน่งว่างอีกสองตำแหน่ง พวกคุณสามารถเลือกได้ว่า จะมีใครไปด้วยกันดี แน่นอนว่า ข้ากับองค์ชายทั้งสองมีเรือของตัวเองไป พวกท่านก็ไม่ต้องเลือกข้าแล้ว สองตำแหน่งนี้ จะต้องใช้อย่างชาญฉลาด”

ทันใดนั้น ขุนนางแก่คนหนึ่งออกตัวพูดว่า: “กระผมขอเสนอเทียนชิงหยาง จากตระกูลเทียน แม้ว่า ในกระบวนการคัดเลือก เทียนชิงหยางจะพ่ายแพ้ให้กับท่านเคานต์ลู่ แต่ผ่านช่วงเวลาแห่งของการจดจำบทเรียนที่เจ็บปวดในอดีตและการจำศีลฝึกฝน เทียนชิงหยางจะต้องความก้าวหน้าอย่างมาก ให้เทียนชิงหยางไป จะมีผลที่น่าอัศจรรย์แน่ๆ”

ฉินซางต้าตี้พยักหน้าพูดว่า: “ไม่เลว เทียนชิงหยางใช้ได้จริงๆ ให้เขาเข้ามาเถอะ ข้าจะดูว่าตอนนี้เขามีความก้าวหน้าหรือไม่!”

หลู่เฉิงเซี่ยงก็เดินออกมาพูดในเวลานี้: “ข้าน้อยก็จะเสนอคนหนึ่งด้วย”

ฉินซางต้าตี้ตอบกลับว่า: “หือ? หลู่เฉิงเซี่ยงตั้งใจจะเสนอใครเหรอ? คงจะไม่ใช่หลู่ยินหลานของท่านหรอกนะ?”

หลู่เฉิงเซี่ยงตอบว่า: “ไม่ใช่อยู่แล้วครับ ข้าน้อยรู้จักข้อบกพร่องหลานสาวของตัวเองดีพอ อยู่ในประเทศอู่อาน หล่อนยังใช้ได้ แต่อยู่ในโลกนี้ คงจะไม่ได้ ข้าน้อยจะเสนอคนอื่น”

ฉินซางต้าตี้ขมวดคิ้วพูดว่า: “ใครกัน? ในประเทศอู่อานของฉัน ยังมีวีรบุรุษหนุ่มคนไหนที่สามารถใช้ประโยชน์ได้มากอยู่เหรอ?”

หลู่เฉิงเซี่ยงพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฝ่ายบาทเชิญเขาเข้ามาพระราชวังก็พอ”

ฉินซางต้าตี้พูดด้วยรอยยิ้ม: “ที่แท้ยังมีการเตรียมตัวมาก่อนด้วย ให้เขาเข้ามา!”

สักพัก มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในพระราชาวัง

เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของชายหนุ่มคนนี้ ทุกคนก็ตกใจในทันที

หานเฟิงก็เป็นคนแรกที่อุทานว่า: “หานหยวนหนิง!”

หานหยวนหนิงสวมชุดเผาบู๊ มีรอยแผลเป็นทั่วใบหน้า ตอนนี้ดูไปแล้วกลับตาลปัตรเป็นอย่างมาก และก็เป็นผู้ใหญ่มากๆ

ในดวงตาแฝงไปด้วยความเฉียบคม หานหยวนหนิงพูดเสียงดังว่า: “เข้าเฝ้าฝ่าบาท!”

ไท่จื่อฉินอวิ่นชี้ที่ใบหน้าของหานหยวนหนิงแล้วพูดว่า: “แกถูกเทียนชิงหยางฆ่าแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้…….”

หานหยวนหนิงตอบกลับอย่างใจเย็น: “ถูกต้อง ฉันโดนทำพิการแล้ว แต่ตอนนี้ฉันได้เกิดใหม่แล้ว!”

ฉินซางต้าตี้มองดูดวงตาของหานหยวนหนิง สัมผัสได้ถึงความมั่นใจและรัศมีที่แข็งแกร่งของหานหยวนหนิง และพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยว่า: “ไม่เลว แต่ว่าฉันยังไม่สามารถเชื่อมั่นความแข็งแกร่งของนายได้หรอกนะ”

หานหยวนหนิงพูดอย่างเฉยเมย: “ฉันจะส่งจดหมายท้าประลองให้กับเทียนชิงหยางในอีกสามวัน ฝ่าบาทจะเชื่อปมได้หรือไม่ ถึงเวลานั้นรอดูก็พอ”

ทันใดนั้นสายตาของทุกคนที่มองดูหานหยวนหนิงก็เปลี่ยนไป ทันทีที่กลับมาก็จะส่งจดหมายท้าประลองกับคนที่ฆ่าตัวเองในตอนนั้น นี่เป็นความมั่นใจและความกล้าแบบไหนกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่พูดสิ่งนี้ สีหน้าของหานหยวนหนิงก็สงบนิ่งมาก และดูเหมือนไม่มีท่าทีเกลียดชังเลยแม้แต่น้อย!

ฉินซางต้าตี้พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ดี งั้นก็จะหารือกันในอีกสามวัน เลิกประชุม!”

ทุกคนโค้งคำนับทำความเคารพ มองดูฉินซางต้าตี้ออกไป

รอจนร่างของฉินซางต้าตี้ลับหายไปจากสายตา หานเฟิงเข้ามาก่อน คว้าไหล่ของหานหยวนหนิงไว้แล้วพูดว่า: “นายกลับมาไม่กลับตระกูลก่อน นายทำบ้าอะไรเนี่ย?”

หานหยวนหนิงพูดด้วยรอยยิ้ม: “ก่อนหน้าที่ปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไข จะไม่สร้างปัญหาให้กับตระกูล อีกสามวัน ฉันค่อยกลับไป”

หานเฟิงพยักหน้าพูดว่า: “ดี ฟังจากน้ำเสียงที่นายพูด ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งเหมือนศิษย์น้องลู่ฝานของฉัน”

หานหยวนหนิงยิ้มเล็กน้อย ในเวลานี้กลับเดินไปตรงหน้าของหลิงเหยาแล้วพูดว่า: “ลู่ฝานอยู่ไหน? เขาอยู่ไหน?”

หลิงเหยาตอบอย่างเฉยเมย: “ยังเที่ยวเร่ร่อนอยู่ข้างนอก”