เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1882

หลีเหรินหลงนิ่งอึ้งไป เขาไม่เข้าใจว่าทำไมลู่ฝานจะพูดแบบนี้กับเขา

แต่ไม่รอให้เขาตั้งสติได้ เขาก็รู้สึกถึงพลังที่เผด็จการอย่างมากพุ่งเข้าสู่ในร่างกายของเขา

ภายใต้เขตวิถีครึ่งหนึ่งของลู่ฝาน เขาไม่มีพลังต่อต้านอะไรทั้งนั้น หรือว่าด้วยผลการฝึกตนของเขา มันไม่เพียงพอที่จะต่อต้านกับเขตวิถีของลู่ฝานที่แข็งแกร่งกว่าอริยปราชญ์ทั่วไปถึงร้อยเท่า

นี่คือจุดที่เขตวิถีของลู่ฝานแตกต่างจากคนอื่น

เพราะใช้เขตวิถีที่ควบแน่นด้วยปราณชี่ ดังนั้นจึงปฏิบัติตามความแข็งแกร่งของปราณชี่โดยธรรมชาติ

แม้ว่าในขอบเขตของครอบคลุม และประสิทธิภาพ แต่ก็ยังมีระยะห่างจากเขตวิถีอย่างแท้จริงของอริยปราชญ์อื่นๆ แต่ความแข็งแกร่งอย่างเดียวนั้น เหนือกว่าอย่างอื่นจริงๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า เขตวิถีของลู่ฝาน อาจเป็นแบบที่ทำลายได้ยากที่สุด

ถ้าเกิดปล่อยออกมา มีเพียงถูกทำลายด้วยต้าเต๋าที่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้น หรือว่าบุคคลนั้นจะได้รับบาดเจ็บสาหัส และไม่สามารถยื้อมันไว้ได้ ไม่อย่างนั้น ยากที่จะเปิดออกได้

หากผู้อาวุโสห้าคนที่มีเขตวิถีแข็งแกร่งแบบนี้ เมื่อตอนนั้นที่หนีออกจากประเทศตันเซิ่ง

ลู่ฝานคงจะตายมาแล้วกี่ครั้งก็ไม่รู้

ทันใดนั้น หลีเหรินหลงเต็มไปด้วยเลือดทั้งตัว ดูไปแล้วดุร้ายน่ากลัวเป็นอย่างมาก

แต่หลีเหรินหลงก็รู้สึกได้ว่า ลู่ฝานตั้งใจหลีกเลี่ยงตำแหน่งตันเถียนกับจิตญาณที่สำคัญที่สุดของเขา

พลังนั้นทำให้เขาสภาพน่าอนาถเป็นอย่างมาก กลับไม่ได้ทำลายเขาอย่างแท้จริง

เบิกตากว้าง หลีเหรินหลงจ้องมองใบหน้าของลู่ฝาน

หมอกควันกระจายไป และผู้คนนับไม่ถ้วนมองเห็นฉากนี้ผ่านม่านแสง

ลูกหลานหลายคนของหอฝึกสัตว์ก็อ้าปากกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

ท่ามกลางฝูงชน ก็ประหลาดใจอย่างต่อเนื่อง

“ฉันไม่ได้ดูผิดใช่มั้ย หลีเหรินหลงของหอฝึกสัตว์แพ้เหรอ?”

“เขาเป็นหัวหน้าของหอฝึกสัตว์ไม่ใช่เหรอ? หรือว่าหอฝึกสัตว์ก็อ่อนแอเช่นนี้!”

“พวกนายดูให้ดีๆ ไม่ใช่หลีเหรินหลงอ่อนแอ แต่เงามืดคนนี้แข็งแกร่งเกินไป!”

“คนคนนี้เป็นใครกันแน่!”

…….

ผู้คนนับไม่ถ้วนหยิบแผ่นพับออกมา เปิดหาดูชื่อของเงามืด

น่าเสียดาย พวกเขาค้นหาแผ่นพับทั้งหมด เกรงว่าจะหาคำอธิบายเกี่ยวกับชื่อเงามืดนี้ไม่เจอ

ครู่หนึ่ง หลีเหรินหลงผู้ที่แสดงวิชาออกมาอย่างงดงาม วินาทีต่อมาถูกบีบอยู่ในมือราวกับลูกไก่

ความแตกต่างในการเปรียบเทียบมหาศาล ทำให้คนยากที่จะยอมรับได้ในชั่วขณะหนึ่ง แม้แต่อู่คงหลิงก็ออกเสียงชื่นชม

ลู่ฝานมองดูหลีเหรินหลงในมือด้วยรอยยิ้ม และทันใดนั้นก็บินไปถึงปล่องภูเขาไฟอีกลูกหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อลูกหลานหลายคนของหอฝึกสัตว์เห็นฉากนี้ ก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

“หยุด! หยุดเขาเดี๋ยวนี้! ”

“ไอ้บ้านี่ เขารู้มั้ยว่าเขากำลังจะฆ่าหัวหน้าลูกหลานของหอฝึกสัตว์!”

“เขากำลังก่อสงคราม พวกคุณให้เขาหยุดซะ!”

ลูกหลานหลายคนของหอฝึกสัตว์ก็คลุ้งคลั่งทั้งหมด ดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ไม่นึกเลยว่าจะรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างพร้อมเพรียงกันและเริ่มฉีกเสื้อผ้าของผู้คุมกัน

ผู้คุมกันถอยหลังอย่างต่อเนื่อง และในขณะเดียวกันก็ปล่อยปราณชี่ออกมา และตะโกนเสียงดังว่า: “ต้องการทำอะไร? การประลองดำเนินไปตามปกติ การต่อสู้เป็นเรื่องของความเป็นความตาย หรือว่าพวกนายไม่เข้าใจเรื่องนี้เลยเหรอ?”

“เข้าใจบ้าอะไร รีบเปิดค่ายกล ให้พวกเราเข้าไปหยุดเขา!”

ลูกหลานคนหนึ่งของหอฝึกสัตว์ดึงอาวุธออกมาในทันที และทำท่าทางที่จะฟันผู้คุมกัน

ทันใดนั้น ผู้คุมกันสะบัดมือลำแสงก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ในขณะที่แสงกระบี่จากลูกหลานหอฝึกสัตว์คนนี้จะตกลงมา ในม่านแสง ลู่ฝานสะบัดมือโยนหลีเหรินหลงเข้าไปในปล่องภูเขาไฟ

“ลาก่อน!”

ลู่ฝานหัวเราะออกมา

หลีเหรินหลงมองดูลู่ฝานอย่างไม่เข้าใจในตอนท้าย จากนั้นร่างก็ถูกหินหนืดสีแดงเพลิงกลืนกินไป

“ไม่!!”

เสียงตะโกนเจ็บปวดดังก้องขึ้นมา

ดวงตาของลูกหลานหลายคนในหอฝึกสัตว์เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที พวกเขาทยอยกุมหัวถอยออกไป

ดูเหมือนว่าคนทั้งคนจะได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก!

ในเวลาเดียวกัน กลุ่มผู้คุ้มกันที่สวมเกราะหนาก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“จับตัวพวกเขาไว้ คนพวกนี้ตั้งใจจะขัดขวางการประลอง”