เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 189

เสียงเสือคำราม ทำให้ปวดแก้วหู เสือสีขาวตะปบไปบนตัวเฒ่าประหลาดที่กำลังถอยหลังอย่างตระหนก

ช่วงเวลาคับขัน เฒ่าประหลาดปล่อยแสงสีฟ้า ที่รวมตัวเป็นกำแพงน้ำแข็งออกมา ป้องกันการโจมตีจากเสือขาวเอาไว้

แต่ถึงเป็นเช่นนี้ กำแพงน้ำแข็งแหลกเป็นผุยผงในพริบตา แขนขวาของเฒ่าประหลาดมีเลือดเนื้อผสมกันเป็นแถบ กระเด็นออกไปไกลสิบเมตร

"สกัดมันไว้!"

เฒ่าประหลาดตะโกนออกมา มุมปากมีเลือดสด มือซ้ายกำยาออกมาจากอก ยัดเข้าไปในปากตัวเอง

ศิษย์ของเขารีบเอาเครื่องรางออกมา แสงที่เป็นชิ้นส่วนโจมตีไปบนเสือขาว แต่แสงทะลุผ่านไปทั้งหมด ไม่มีพลังชี่ไหนทำร้ายเสือขาวได้ พลังชี่ทั้งหมดสาดลงไปบนประตูคุ้มครองด้านหลัง รวมตัวเป็นแสง เคลื่อนไหวอยู่บนลวดลายบนประตู

วินาทีต่อมา เสือขาวคำรามอีกครั้ง

เทียบกับเสียงคำรามเมื่อกี้ ตอนนี้เสียงของมัน มีคลื่นอากาศ คำรามจนพวกจ้าวซวี่ถอยหลังกรูด

"โง่"

ลู่ฝานพูดเบาๆ

หานเฟิง ฉู่สิงและฉู่เทียนที่ยืนข้างเขา มองเขาอย่างอึ้งๆ หานเฟิงกดเสียงต่ำพูดว่า "ศิษย์น้องลู่ฝาน เหมือนนายรู้เป็นอย่างดีเลย"

ลู่ฝานยังไม่ได้พูด เสือขาวตัวใหญ่มีปีกสองข้างบนหลัง เหมือนปีกแสง กระพือปีกเบาๆ ทำให้เกิดลมแรง

เฒ่าประหลาดและคนอื่นเบิกตาโต พยายามเว้นระยะห่างกับเสือขาว

สำหรับผู้ฝึกชี่ ต่อสู้ระยะใกล้กับสัตว์ร้าย เป็นการกระทำที่รนหาที่ตาย อย่างไม่ต้องสงสัย

เฒ่าประหลาดตะโกนเสียงดัง "รวมค่าย รวมค่าย! เด็กคณะหนึ่งเดียว ถ้าพวกนายสกัดสัตว์เทพคุ้มครองตัวนี้ได้ ฉันจะให้ยาเม็ดพวกนาย"

เมื่อได้ยินคำว่ายาเม็ด หานเฟิงตาเป็นประกาย จับกระบี่หยกในมือ อยากเข้าไปลองมาก