เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1949

ฝานกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างต่อเนื่อง เขารู้ว่าอาจารย์หวูเฉินจะพูดแบบนี้

ลู่ฝานส่ายหัว และพูดว่า “ฉันกลัวจะช่วยชีวิตคนได้ไม่มากเท่าไหร่”

หวูเฉินพูดว่า “ช่วยได้คนหนึ่งก็คือคนหนึ่ง ฉันสามารถช่วยนายติดต่อกับอริยบุคคลบางคนได้ ฉันไม่กล้ารับประกันได้ว่าจะมีคนเชื่อมากแค่ไหน แต่ก่อนที่เรื่องราวจะเกิดขึ้น พวกเขาก็จะเลือกที่จะยืนอยู่ข้างเรา นายต้องหาทางเชื่อมสัมพันธ์กับคนของเก้าประเทศที่ทรงพลัง อย่างน้อยๆต้องทำให้ราชาของเก้าประเทศที่ทรงพลังเตรียมพร้อม นอกจากนี้ ต้องรายงานให้กับหอฝึกสัตว์ และสำนักเงินปาฟาง หากกองกำลังขนาดใหญ่เหล่านี้สามารถทำงานร่วมกันได้ในเวลานั้น พวกเรายังมีโอกาสของการอยู่รอดเส้นทางหนึ่ง!”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “นี่เป็นสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ ฉันได้แจ้งให้หอฝึกสัตว์ทราบแล้ว เพียงแต่ความคิดของผู้นำหลีซี ฉันไม่แน่ใจ”

หวูเฉินพูดว่า “รีบไขว้โอกาสแจ้งให้ทราบ ตอนนี้พวกเราต้องการวิธีการออกจากประเทศฉิงเทียน ปลอมตัวเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายหนีออกไป อย่างมากสุดก็หนีได้แค่สิบคนยี่สิบคนเท่านั้นเอง มากกว่านี้จะทำยังไง สิ่งที่พวกเราต้องการ คือช่องทางเดินที่สมบูรณ์ หรือช่องว่างในการล้อมรอบของผู้ฝึกชั่วร้าย นายมีความมั่นใจทำได้หรือเปล่า?”

ลู่ฝานหยิบไข่มุกออกมา และวางบนโต๊ะแล้วพูดว่า“นี่น่าจะมีความช่วยเหลือทั้งหมดได้”

หวูเฉินหยิบไข่มุกออกมา ใส่พลังชี่ และปลดปล่อยม่านแสงออกมา

ในชั่วพริบตา ทุกคนมองเห็นฉากที่ไม่เป็นระเบียบ กะพริบอย่างสุดชีวิต

หานเฟิงพูดว่า “นี่มันของบ้าอะไรเนี่ย!”

ลู่ฝานอธิบายว่า “นี่เป็นวิธีการที่ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นๆภายนอกเข้ามา สิ่งที่พวกเขาได้ยินได้เห็น ก็อยู่ข้างในทั้งหมด ถ้าหากนำภาพรวมที่พวกเขาเห็นมารวมกัน ก็คือแบบนี้!”

จากนั้น ลู่ฝานก็สะบัดมือใหญ่

ม่านแสงทั้งหมดหายไป เหลือแต่แสงรำไร

ที่ใจกลางของจุดแสงคือลำแสงที่พุ่งสูงขึ้น และด้านนอกมีจุดแสงที่หนาแน่นนับไม่ถ้วน

ลู่ฝานชี้ไปที่จุดแสงวงกลมรอบนอกสุดแล้วพูดว่า“นี่คือการล้อมรอบของผู้ฝึกชั่วร้าย ดูเหมือนแนบเนียนไม่มีที่ติ แต่ในตำแหน่งนี้ พวกเขาอยู่ใกล้ลำแสงมากเกินไป!”

สายตาของลู่ฝานลุกเป็นไฟ ศิษย์พี่ใหญ่และคนอื่นๆถามอย่างงุนงง “ใกล้แล้วยังไง?”

หลิงเหยาดูเหมือนจะเข้าใจ และเปล่งเสียงพูดว่า“ใกล้เกินไป พวกเขาอาจถูกดึงโดยตรง เมื่อสัตว์อสูรอากาศธาตุปรากฏตัวขึ้น ถ้าอย่างนั้น จะเกิดช่องว่าง!”

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

หวูเฉินพูดว่า “นายได้ของสิ่งนี้มายังไง? ใครช่วยนายตรวจสอบเหรอ?”

ลู่ฝานพูดช้าๆว่า “อู่คงหลิง เธอเดาได้ว่าฉันอาจจะหนีไปได้ ดังนั้นจึงให้สิ่งนี้กับฉันล่วงหน้า”

เมื่อได้ยินอู่คงหลิงชื่อนี้ สีหน้าของหลิงเหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ศิษย์พี่หานเฟิงและคนอื่นๆมองหน้ากันไปมา และไม่พูดอะไร

หวูเฉินพูดต่อ “หล่อนไว้ใจได้เหรอ?”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ไว้ใจได้สิ”

หวูเฉินพูดว่า “เอาล่ะ งั้นก็เอาตามนี้ สามารถเตรียมการได้ทันที หานเฟิง พวกนายต้องเข้มงวดกับปากหน่อย ลู่ฝานไว้ใจพวกนายขนาดนี้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดจากบนตัวของพวกนาย พวกนายจะเสียรังวัด”

สีหน้าของหานเฟิงและคนอื่นๆดูเคร่งขรึม และพยักหน้าอย่างหนัก

ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “ไม่ว่าพวกเราจะโง่แค่ไหน ก็ไม่มีทางหักหลังศิษย์น้องลู่ฝานหรอก”

หวูเฉินพยักหน้า “งั้นก็ดี พวกนายออกไปได้ สามารถให้ข้อมูลเล็กน้อยกับราชาอู่อานได้ ฉินซาง ให้เขาช่วยพูดคุยกับประเทศอื่นๆ”

หานเฟิงขมวดคิ้วพูดว่า “แบบนี้ได้เหรอ?”

หวูเฉินมองไปทางลู่ฝาน ขมวดคิ้ว และลู่ฝานพูดว่า“น่าจะได้”

ศิษย์พี่หานเฟิงและคนอื่นๆพยักหน้าอย่างเข้าใจ กางมือทั้งสองออก ศิษย์พี่ใหญ่กอดลู่ฝานแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน ต้องพึ่งนายอีกแล้ว”

ศิษย์พี่หานเฟิง ศิษย์พี่ฉู่สิง ศิษย์พี่ฉู่เทียนก้าวไปข้างหน้ากอดลู่ฝานไว้

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดข้างหูของลู่ฝานว่า “ต้องมีชีวิตอยู่นะ”