เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1960

ดาบยาวถูกยกขึ้นอีกครั้ง และจั่วหยุนตงฟันเข้าที่กรงเล็บมังกรของเจ้าดำในคราวนี้

เขาพูดจริงทำจริงทำตามที่พูดไว้ กล้าดูหมิ่นเขา ก็ต้องชดใช้กับสิ่งที่ก่อไว้

แต่เจ้าดำก็ไม่ได้อ่อนแอ หางมังกรตกลงมา ทำให้จั่วหยุนตงกับดาบปลิวว่อนออกไปในทันที

ในเวลาเดียวกัน เปลวไฟดำที่ส่องแสงกระทบกับบนตัวของจั่วหยุนตงพร้อมกับหางของมังกร

ในชั่วพริบตา เสื้อผ้าบนตัวของจั่วหยุนตงก็ถูกเผาพินาศ และกลิ่นเนื้อย่างก็อบอวลไปทั่วบริเวณ

“ให้ตายเถอะ!”

พลังปราณทั้งร่างกายของจั่วหยุนตงสั่น แทบจะสลัดเปลวไฟดำออกจากร่างกาย

แดงก่ำทั้งตัว ท่อนบนเปลือยเปล่า กางเกงครึ่งตัวท่อนล่างถูกเผาพินาศเช่นกัน

กล่าวอีกนัยหนึ่งเขาตั้งตัวได้เร็ว แม้ว่าจะผ่านไปอีกหนึ่งอึดใจ เขาคาดการณ์ว่าจะ“ปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจ”ต่อทุกคน

หางตากำลังกระตุก จั่วหยุนตงชี้ไปที่เจ้าดำแล้วพูดว่า “เกินไปแล้วนะ แกทำเกินไปจริงๆ!”

เจ้าดำหันหน้ามองดูบาดแผลของตัวเองแวบหนึ่ง และส่งเสียงคำรามต่ำๆ

เปลวไฟดำแวบวับอยู่ที่บาดแผล วินาทีต่อมา บาดแผลของมันก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

ความยืดหยุ่นทางกายภาพระดับนี้ เหมือนกับของลู่ฝานทุกอย่างไม่เหมือนผิด

หลังจากถูกฟาดฟันอีกครั้ง ก็ฟันดาบหนึ่ง เจ้าดำก็โกรธมาก

พึมพำในปาก เริ่มพูดอะไรบางอย่าง

มังกรคำรามไม่รู้จบ ระดับเสียงต่ำและสูง

ต่อจากนั้น เกล็ดมังกรทั่วตัวของเจ้าดำก็กลายเป็นเกราะอย่างรวดเร็ว

กรงเล็บมังกรกลายเป็นแหลมคมมาก และทั่วทั้งร่างกายกระเพื่อมแวววาวด้วยชั้นของทอง

“วิชากลายร่างมังกรเทพ! นี่มันสัตว์อสูรโบราณไม่ใช่เหรอ?”

ท่ามกลางฝูงชน มุมหนึ่งที่ค่อยไม่เด่น

หัวหน้าสำนักหลีซีและหลีเหรินหลง อันที่จริงก็กำลังดูการต่อสู้อยู่

เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของเจ้าดำ หลีเหรินหลงเป็นคนแรกที่ร้องอุทาน

หลีซีพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ความถนัดของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ การเปลี่ยนแปลงของเทพมังกรไม่มีอะไรพิเศษ ในความคิดของฉัน อย่างน้อยๆมันก็สามารถแปลงร่างได้อีกครั้ง!”

เมื่อหลีเหรินหลงได้ยินเช่นนี้ ก็ตกใจอย่างสุดขีด

สามอริยบุคคล ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นสัตว์อสูรที่มีศักยภาพเช่นนี้ เปิดวิชากลายร่างมังกรเทพด้วยตัวเอง สัตว์อสูรตัวนี้ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างเหมาะสม จะกลายเป็นสัตว์เทพได้ในอนาคต”

เทพเงินแปดทิศยังมีประสบการณ์ความรู้ที่กว้างขวาง และยังเข้าใจมากต่อสัตว์อสูร

เทพบู๊หุ้นตุ้นหรี่ตาลงเล็กน้อย และพูดว่า “เจ้าดำนี่ มีร่องรอยต้นกำเนิดหุ้นตุ้น มันกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?”

อริยบุคคลแห่งจักรวาลพูดว่า “คนก็ดี สัตว์ก็ดีเช่นกัน เงามืดนี้ ทำให้ผู้คนยิ่งดูยิ่งมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ”

ความคิดเห็นของสามอริยบุคคล ทำให้ประมุขประเทศกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหลัง ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

การประเมินที่สูงเช่นนี้ พิสูจน์ให้เห็นว่าศักยภาพของลู่ฝาน ในอนาคตสามารถอธิบายได้ด้วยคำว่าไม่มีที่สิ้นสุดเท่านั้น

ประมุขประเทศที่อยู่ที่นี่ก็ตัดสินใจอย่างลับๆ ต่อไปจะไม่หาเรื่องเงามืดคนนี้

ผู้คนนับไม่ถ้วนกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า มองดูการเปลี่ยนแปลงของเจ้าดำเช่นนี้ ทำได้เพียงใช้คำว่า“เผด็จการ”มาอธิบาย

ร่างของเจ้าดำปกคลุมด้วยเกราะทอง ทันใดนั้นก็ขยายใหญ่เป็นสองเท่า ต่อจากนั้นก็เริ่มพุ่งเข้าหาจั่วหยุนตง

ทุกก้าวที่เดินออกมา ทั้งเกาะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

“มาได้ดี!”

จั่วหยุนตงพุ่งเข้าหาด้วยดาบ! เขาไม่เข้าใจ หลบคืออะไร

ตัวต่อตัวต่างหากเขาชอบที่สุด!

ผลัวะ!

คนและมังกรปะทะอยู่ด้วยกัน กรงเล็บทองของเจ้าดำพลิกบินไป และความรู้สึกของทักษะวิชาบู๊ฆ่าออกมา ทุกการเคลื่อนไหวรวดเร็วและรุนแรงมาก

นี่ต่างหากที่มีเจ้านายแบบไหน ก็มีสัตว์อสูรแบบนั้น

หลังจากติดตามลู่ฝานมาเป็นเวลานาน ได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินอยู่เป็นประจำ ระดับทักษะวิชาบู๊ของเจ้าดำ ไม่ใช่นักบู๊ทั่วไปสามารถเทียบได้

แค่มองไปที่ความชำนาญของการเคลื่อนไหว ก็มีความรู้สึกเหมือนว่าลู่ฝานกำลังใช้วิชากระบี่ขั้นพื้นฐาน

เพียงแต่ว่า กรงเล็บของมังกรตัวใหญ่เหวี่ยงลงมา ซึ่งน่าตกใจยิ่งกว่า

ร่างมังกรขนาดใหญ่กลายเป็นแสงสีดำสนิท และปิดกั้นอยู่ตรงหน้าของลู่ฝาน

แสงดาบทลายค่ายกลของเกาะในชั่วพริบตา แบ่งท้องฟ้าออกเป็นสองส่วน ทิ้งช่องวางขนาดใหญ่ในอากาศเวิ้งว้างไว้

ด้านล่าง ฝูงชนกระจัดกระจาย คนที่ผลการฝึกตนไม่เพียงพอ แม้ว่าเพียงแค่มองไปที่แสงดาบแวบหนึ่ง ก็รู้สึกเจ็บปวดที่ดวงตา ทั่วร่างกายราวกับว่าถูกแทงมากกว่าสิบครั้ง และมีเลือดไหลซึมออกมา

ตูม!

ขอบฟ้าระเบิดด้วยปราณดาบ จากนั้นสายตาของทุกคนก็ค่อยๆฟื้นตัว

จั่วหยุนตงแบกดาบของตัวเองไว้บนบ่า จ้องมองด้านหน้าของตัวเองอย่างไม่วางตา

ในขณะนี้ ทุกคนเห็นว่า ลู่ฝานยังคงไม่เคลื่อนไหว และแสงสีดำที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เริ่มมีเลือดไหลออกมา

มีเสียงคำรามของมังกรหลายครั้ง และร่างของเจ้าดำก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ในขณะนี้ เจ้าดำดูอ่อนแอเป็นอย่างมาก มีบาดแผลถูกแทงทั่วร่างกาย โดยยืนพิงอยู่ตรงหน้าของลู่ฝาน

เลือดหยดลงบนมือของลู่ฝาน และในเวลานี้ ลมปราณที่เหลือเชื่อบนตัวลู่ฝาน ก็เริ่มลดความทะเยอทะยาน

จั่วหยุนตงหัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดังขึ้นมา ชี้ไปที่เจ้าดำแล้วพูดว่า “แค่มังกร คราวนี้แกไม่ดุร้ายแล้วใช่มั้ย หึ เจ้านายของแก ถ้าหากอยากจะอาศัยแกชนะรอบนี้ ฉันก็บอกได้แค่ว่าเงามืด นายไร้เดียงสามากเกินไป! ฉันเป็นนักดาบอันดับหนึ่งในประเทศชูร่า”

ในขณะที่พูด จั่วหยุนตงก็เดินไปหาลู่ฝานอีกครั้ง

ในไม่ช้า จั่วหยุนตงก็มาถึงตรงหน้าของลู่ฝาน

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สงบของลู่ฝาน จั่วหยุนตงก็เย้ยหยันและพูดว่า “แกพ่ายแพ้แบบนี้ แพ้ได้คับข้องใจจริงๆ ฉันชนะก็ไม่ค่อยสนุกเลย นายตั้งใจสินะ หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ? หึ ถึงยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉัน นายลงไปได้แล้ว!”

จากนั้น จั่วหยุนตงข้ามดาบหลังไป และเหวี่ยงมือชักดาบออก

การกระทำนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการทำให้ลู่ฝานออกจากเกาะในดาบเดียว!

ผลัวะ!

ทันใดนั้น ดาบของจั่วหยุนตงก็ถูกพลังประหลาดขวางไว้ เมื่ออยู่ห่างจากลู่ฝานประมาณสามเมตร

ตัวดาบสั่นสะเทือน และส่งเสียงโครมคราม

สีหน้าของจั่วหยุนตงเปลี่ยนไปเล็กน้อยในทันที และพูดด้วยความประหลาดใจ “หือ?”

ยกดาบยาวขึ้นอีกครั้ง จั่วหยุนตงกำลังจะลงมือ

ทันใดนั้น ลู่ฝานก็ลืมตาขึ้นในขณะนี้