เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2017

คำพูดของเฟิงเทียนทำให้ทุกคนมองลู่ฝานทันที

ประมุขทุกประเทศ เทพเงินแปดทิศ อริยบุคคลแห่งจักรวาล รวมถึงศิษย์ของหอฝึกสัตว์และสำนักเงินปาฟาง ต่างพากันมองลู่ฝานด้วยสายตาประหลาด

ไอ้อ้วนตงที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆ ดึงลู่ฝานไว้แล้วส่ายหน้าให้ลู่ฝานเบาๆ

ลู่ฝานกวาดตามองทุกคน หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “เฟิงเทียน นายใช้วิธีปัญญาอ่อนแบบนี้ น่าสนุกตรงไหน”

เฟิงเทียนหัวเราะร่า “สนุก สนุกสุดๆ! ฝันร้าย ธิดาเทพแห่งความมืด พวกนายพูดสิว่าสนุกไหม”

ราชาปีศาจฝันร้ายกับธิดาเทพแห่งความมืดที่คุกเข่าบนพื้น ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

ราชาปีศาจฝันร้ายสะบัดพัดพับไปมาแล้วพูดว่า “หัวหน้าสำนัก ฉันคิดว่าควรเล่นให้สนุกกว่านี้หน่อย ลู่ฝาน ถ้านายยอมคุกเข่าจูบเท้าหัวหน้าสำนัก พวกเรายอมปล่อยคนไปมากกว่านี้!”

ธิดาเทพแห่งความมืดยืนเงียบอยู่ข้างๆ มองลู่ฝานด้วยสายตาเฉยเมย

เฟิงเทียนปรบมือหัวเราะร่า “ดีๆๆๆ ฝันร้ายพูดถูกสุดๆ เราสามารถปล่อยคนไปได้มากกว่านี้ ฉันขอดูพวกคนที่อยากหนีสักหน่อยดีกว่า!”

เฟิงเทียนพูดพลางสะบัดมือ

ม่านแสงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้า

ภาพคนน่าเวทนาสะท้อนอยู่ในม่านแสง

เห็นในอากาศเวิ้งว้างของประเทศฉิงเทียน พวกประมุขประเทศต่างๆ ที่เพิ่งหนีไป กำลังต่อสู้กับหนวดอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งก็คือหนวดของเฟิงเทียน

พวกเขาบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน ในม่านแสงเต็มไปด้วยแขนขาและชิ้นเนื้อ

เฟิงเทียนหลับตาแล้วดีดนิ้วเบาๆ

ต่อมาหนวดที่กำลังสู้กับคนพวกนั้นหยุดลง ล้อมคนพวกนี้เอาไว้ในอากาศเวิ้งว้าง

“ดูสิ ต้องโง่ขนาดไหนกัน ยิ่งหนียิ่งตายอย่างน่าเวทนา เทียบกันแล้วถือว่าพวกนายฉลาดมาก รู้ว่าตอนไหนควรหนี ตอนไหนควรอยู่ดูฉันกลายเป็นเทพ!”

เฟิงเทียนเคลื่อนตัวมาด้านหน้า ตอนนี้ก้อนเนื้อด้านล่างตัวเขามีปากอ้าอยู่นับไม่ถ้วน

เหมือนกำลังอ้าปากหัวเราะเยาะพวกลู่ฝาน ส่งเสียงหัวเราะแสบแก้วหูออกมา

“ลู่ฝาน คุกเข่าเถอะ! หมอบกราบแล้วจูบหนวดฉันซะ!”

เฟิงเทียนทำนิสัยเลวๆ ออกมา เขายื่นหนวดหมึกมาข้างหน้าลู่ฝานหนึ่งหนวด

บนหนวดเต็มไปด้วยของเหลวสีเหลืองเขียวชวนอ้วก ด้านบนยังมีชิ้นเนื้อและเลือดที่ยังกลืนกินไปไม่หมดด้วย

ลู่ฝานไม่พูดอะไร กำกระบี่หนักไร้คมของตัวเองแน่น

คนอื่นพากันมองลู่ฝาน ประกายนัยน์ตาร้ายกาจขึ้นเรื่อยๆ

ไม่นาน ประมุขคนหนึ่งพูดขึ้นเป็นคนแรก “ลู่ฝาน นายคุกเข่าเถอะ สละชีพนายแค่คนเดียวแล้วทุกคนรอด ถ้าเราสามารถรอดออกไปได้ จะจดจำบุญคุณนายแน่นอน ไม่มีใครหัวเราะเยาะนาย แล้วก็ไม่มีใครดูหมิ่นนายด้วย!”

จากนั้นมีอีกคนพูดขึ้นว่า “ลู่ฝาน คุกเข่าตอนนี้ไม่ได้น่าอายเลย อย่าบอกนะว่านายจะให้เราตายอยู่ที่นี่ทั้งหมด”

เทพเงินแปดทิศพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ลู่ฝาน นายต้องคุกเข่าเพื่อใต้หล้า!”

มือที่กำกระบี่ของลู่ฝานเริ่มมีเลือดซึมออกมา เล็บเขาจิกเข้าไปในเนื้อแล้ว

เฟิงเทียนหัวเราะร่า “ว่าไงลู่ฝาน รู้หรือยังว่าคนในใต้หล้านี้จอมปลอมขนาดไหน รู้หรือยังว่าแท้จริงแล้วพวกเขาไม่ต่างจากผู้ฝึกชั่วร้ายอย่างเราเลย นายจะค่อยๆ เห็นว่าความจริง ความดี ความงามบนโลกใบนี้ก็แค่สิ่งจอมปลอม คนเกิดมาก็เห็นแก่ตัวแล้ว และเห็นแก่ตัวไปตลอด เห็นแก่ตัวคือปีศาจ คนเกิดมาก็คือปีศาจ มีความจำเป็นอะไรต้องเสแสร้ง!”

เฟิงเทียนกำลังใช้คำพูดตัวเองพังจิตใจของลู่ฝาน

เขาไม่อยากฆ่าลู่ฝานทิ้งง่ายๆ เพราะบนตัวลู่ฝานมีสิ่งที่เขาโหยหา

ฝึกทั้งบู๊และชี่ ร่างกายแสนเพอร์เฟกต์ ถ้าไม่ใช่เพราะเฟิงเทียนหาร่างปีศาจสวรรค์เจอแล้ว ร่างของลู่ฝานคงเป็นร่างหลอมที่ดีที่สุดของเขา

ตอนนี้เขายิ่งอยากได้ความลับทุกอย่างของลู่ฝาน ในเมื่อเป็นเทพก็ต้องรู้และทำได้ทุกอย่าง ถ้าได้พลังที่ฝึกทั้งบู๊และชี่เพิ่มมาอีก นี่ถือว่าดีมากไม่ใช่เหรอ

“ฉันทนไม่ไหวแล้วโว้ย! พวกนายตะโกนอะไรกัน ไอ้พวกขี้ขลาด จะให้คนอื่นคุกเข่าเพื่อให้ตัวเองรอด ไม่อายบ้างเหรอ!”

ลู่ฝานกัดฟันกรอด จ้องเฟิงเทียนเขม็ง

เขาไม่ได้กำลังฆ่าพวกเขา แต่กำลังเพลิดเพลินกับความสุขที่ได้ทารุณพวกเขา

เหมือนเฟิงเทียนชอบเห็นคนอย่างหวงฝู่อู่ เย่หนานเทียนสติแตกมาก

เขาขยับนิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “ต่อไปเป็นใครดีนะ ลู่ฝาน นายจะไม่คุกเข่าจริงใช่ไหม”

“คุกเข่าเถอะ ลู่ฝาน! อย่าให้คนตายอีกเลย!”

อริยบุคคลแห่งจักรวาลตวาดอย่างโมโห

ฟังดูทรงพลังมาก แต่ลู่ฝานสัมผัสถึงความสั่นเครือในน้ำเสียงของเขา

สามอริยบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ยอมแพ้แล้ว

เจอเฟิงเทียนที่ดูเหมือนจะเอาชนะไม่ได้เลย เขาเลือกที่จะยอมแพ้ เลือกที่จะสิ้นหวัง เขาไม่คู่ควรเป็นสามอริยบุคคลในใต้หล้า

จู่ๆ แสงหนึ่งพุ่งมาที่ขาลู่ฝาน เป็นฝีมือของเทพเงินแปดทิศ เขาจะโจมตีฆ่าลู่ฝานให้หักและคุกเข่าลง!

ได้ยินเสียงหักดังขึ้น กระดูกขาลู่ฝานแตกแล้ว

ลู่ฝานหันมามองเทพเงินแปดทิศ ตัวโงนเงนไปมา

เมื่อปักกระบี่หนักไร้คมลงบนพื้น มันแทรกซึมเข้ามาในฝ่าเท้าตัวเอง ปักตัวเองเอาไว้กับพื้น

ลู่ฝานพูดเสียงกังวานว่า “เฟิงเทียน นายไม่รู้สึกเลยเหรอว่าทำแบบนี้น่าเบื่อมาก”

เฟิงเทียนยิ้มแล้วพูดว่า “น่าเบื่อหรือเปล่า นายไม่มีสิทธิ์มาพูด”

ขณะนั้นเจ้าสำนักหลีซีเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “เฟิงเทียน นายเล่นเกินขอบเขตไปแล้ว!”