เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 209

สีหน้าของเอี๋ยนชิงแปรเปลี่ยนจากตกใจ เป็นโหดเหี้ยม

ใบหน้าขาวของเขา ค่อยๆ เป็นสีแดง ขมวดคิ้วแน่น ในแววตาที่หรี่ลงนั้น มีความอาฆาตแวบขึ้นมา

"ที่แท้ นายคือผู้แข็งแกร่งของคณะหนึ่งเดียว น่าเสียดาย เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน นายก็ยังอ่อนแอจนน่าเวทนา คุกเข่าลง!"

พลังปราณทั้งตัวเอี๋ยนชิงปลดปล่อยออกมา พลังปราณอันน่ากลัว รวมตัวเป็นค่ายกลปราณบู๊ส่องสว่างอยู่ด้านหลังเอี๋ยนชิง

มังกรฟ้า เสือขาว หงส์แดง เต่าดำ สัตว์เทพสี่ตัว รวมตัวกัน พลังปราณสีดำเหมือนคลื่นทะลัก เอี๋ยนชิงยกมือขึ้น กดลู่ฝานกลางอากาศ

"พลังสัตว์เทพ!"

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกเหมือนพลังฟ้าถล่มกระแทกลงบนตัวเขา พลังอันน่ากลัวทำให้ขาทั้งสองข้างของเขา จมลงไปในหินศิลาดำ รอยร้าวนับไม่ถ้วนแผ่ออกไป พลังฟ้าดินรอบๆ รุนแรงเป็นอย่างมาก

กล้ามเนื้อทั้งตัวลู่ฝาน ถูกกดดันเอาไว้ ปราณชี่ที่ปล่อยออกมา โดนกดจนติดผิวหนัง

ข้อกระดูกแขนทั้งสองข้าง รับแรงมหาศาลเอาไว้ จนเกิดเสียงกระดูกลั่น

แต่ลู่ฝานยังยืนอยู่ที่เดิม

"ให้ฉันคุกเข่า นายไม่มีสิทธิ์นั้น!"

ลู่ฝานถือกระบี่หนัก ฟันใส่เอี๋ยนชิง

"พลังวิญญาณ!"

กระบี่ฟันลงกลางอากาศ ตัวของเอี๋ยนชิงเซไปมา

พลังวิญญาณอันน่ากลัว ทำให้สมองของเอี๋ยนชิงได้รับการกระแทก

ขณะนั้น ตรงคอของเอี๋ยนชิงเกิดลำแสงสีขาว ปกป้องศีรษะเขา ต้านทานพลังวิญญาณเอาไว้ทั้งหมด

เอี๋ยนชิงส่งเสียงหึ ตัวเหมือนภาพลวงตา มาโผล่ตรงหน้าลู่ฝาน

เอี๋ยนชิงซัดหมัดไปตรงอกลู่ฝานอย่างแม่นยำ

พลังหมัดอันน่ากลัวเหมือนสัตว์ประหลาดกลืนกินแสง ขจัดปราณชี่ของลู่ฝานไปจนหมด

"หมัดสยบใต้หล้า!"

รอยยุบประหลาด ปรากฏตรงหน้าอกลู่ฝาน อวัยวะภายในปั่นป่วน ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

ลู่ฝานกัดฟันจนเกิดเสียง และสะบัดกระบี่ออกไป

กระบี่หนักฟันลงบนตัวเอี๋ยนชิง หลงเหลือไว้เพียงประกายไฟ

ทั้งสองคนมีแดนผลการฝึกตน แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ให้ลู่ฝานโจมตีอย่างเฉียบคม ไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด

เอี๋ยนชิงตวัดขา แตะไปที่เอวลู่ฝาน

พลังอันน่ากลัวทำให้ลู่ฝานกระเด็นออกไปไกล กระแทกกับเสาหินข้างๆ จนเกิดเสียงดังอึกทึก

เอี๋ยนชิงมองส่วนที่ตัวเองโดนโจมตี ปัดฝุ่นบนเสื้อเบาๆ พูดอย่างราบเรียบว่า "คนอ่อนแอ"