เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2094

ผู้อาวุโสยืนแข็งเหมือนหินอยู่ที่เดิม มองเศษซากเต็มพื้น หนังตากับมุมปากเขากำลังกระตุก ในใจเจ็บปวดเหลือเกิน

นี่คืออาวุธเทพของประเทศเขาเชียวนะ ของในใต้หล้าที่สามารถทดสอบวิทยายุทธของขุนพลังสุดเหนือฟ้าได้ เรียกได้ว่ามีน้อยสุดๆ แต่วันนี้โดนทำลายไปอีกหนึ่งชิ้น

ผู้อาวุโสเห็นเลยว่าหลังจากกลับไป ตัวเองจะโดนประมุขประเทศเกรี้ยวกราดใส่ยังไงบ้าง

ส่วนลู่ฝานเหมือนคนไม่เป็นอะไรเลย ปัดมือไปมาแล้วกลับไปนั่งที่เดิม

เพราะสิ่งที่ทำลายไปไม่ใช่ของเขา ลู่ฝานไม่ปวดใจเลยสักนิด คิดว่าผู้อาวุโสคงไม่กล้าขอให้เขาชดใช้หรอก

เรียกร้องให้ผู้แข็งแกร่งที่โจมตีเสาทะลุดินจนพังชดใช้ให้ คนปกติไม่มีทางทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้หรอก

เห็นความตกตะลึงนัยน์ตาของผู้อาวุโสกับเทวทูตคนอื่น ลู่ฝานยิ้มกว้างขึ้นอีก

ต้องการให้เป็นแบบนี้แหละ!

ลู่ฝานรู้ดีแก่ใจ พวกเทวทูตจากประเทศต่างๆ บอกว่ามาเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกัน อันที่จริงแค่มาสืบดูเหตุการณ์เท่านั้น

พวกเขาจงใจทำแบบนี้ เป้าหมายมีเพียงอย่าง

หนึ่งคือลองเชิงก่อน

แล้วก็ยืนยันความจริง

พวกเขาไม่มีความคิดมาเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกัน หรือจะบอกว่าคนที่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับใคร ไม่ใช่พวกเขา

ขอแค่มองจุดนี้ออก ลู่ฝานก็รู้แล้วว่าจะทำยังไงกับพวกเขา

แสดงพลังออกมานิดหน่อย ทำให้ไอ้พวกตาบอดชอบดูถูกคนอื่นตกใจก่อน

ให้พวกเขารู้ว่าในใต้หล้านี้ไม่ได้มีแค่สามอริยบุคคล ผู้ฝึกชั่วร้าย ยังมีคนอย่างลู่ฝานด้วย!

เมื่อคิดเช่นนี้ ความเกรี้ยวกราดของผู้แข็งแกร่งแผ่ออกจากตัวลู่ฝานโดยไม่รู้ตัว

นี่เป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่ง เมื่อคนคนหนึ่งมีความมั่นใจสุดๆ พลานุภาพของเขาจะเปลี่ยนไปทันที

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้แข็งแกร่งอย่างลู่ฝาน หลายครั้งที่จิตใจเชื่อมโยงกับวิทยายุทธของเขา เมื่อจิตใจเขาทะลุระดับ พละกำลังก็สูงขึ้นตามไปด้วย

เจ้าสำนักหลีซีที่อยู่ข้างๆ รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบนตัวลู่ฝาน

แม้เขาไม่มีวิทยายุทธ สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงบนตัวลู่ฝานด้วยตัวเองไม่ได้ว่าเกิดขึ้นได้ยัง แข็งแกร่งขนาดไหน

แต่เขาเป็นเจ้าสำนักของหอฝึกสัตว์ เคยเห็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงมามากมาย

ขอแค่เป็นคนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกได้ ยังไงบนตัวก็มีพลานุภาพแบบนี้

พลานุภาพที่พุ่งออกมาจากตัวลู่ฝานในตอนนี้ เจ้าสำนักหลีซีเรียกมันขึ้นมาเองว่าพลานุภาพของผู้แข็งแกร่ง

เดิมทีแม้ลู่ฝานเก่งมากอยู่แล้ว แต่เจ้าสำนักหลีซีรู้สึกตลอดว่าลู่ฝานเป็นกระบี่ล้ำค่าที่ซ่อนอยู่ในฝัก

ซ่อนความอาฆาตไว้ ไม่เปิดเผยออกมา

คนแบบนี้ในสายตาเจ้าสำนักหลีซี เรียกได้ว่าเป็นมังกรซ่อนลาย

ตอนนี้ลู่ฝานเหมือนอาวุธวิเศษที่ใกล้ออกจากฝัก

ฝักที่ซ่อนมันไว้เริ่มพังทลาย แสงสะดุดตายภายในนั้นส่องลอดรอยแตกออกมา ใกล้จะส่องสว่างไปทั่วใต้หล้าแล้ว

ปกติเงียบๆ แต่เมื่อแสดงออกมาแล้วถึงกับทึ่ง!

มังกรซ่อนลายอย่างลู่ฝาน เริ่มโผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้ว

เป็นอย่างที่ลู่ฝานคิดไว้ พวกเขาไม่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจ

ผู้อาวุโสขยับปากพูดว่า “เซียนบู๊ลู่ ให้อภัยฉันด้วยที่ต้องพูดตรงๆ อันที่จริงฉันมาเพราะคำสั่งของประมุขประเทศ มาดูว่าพละกำลังของเซียนบู๊ลู่เป็นยังไง มีประเทศพันธมิตรกี่ประเทศ ส่วนสิทธิ์ในการตัดสินใจอื่นๆ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉัน ฉันบอกได้เพียงว่าหลังจากกลับไป ฉันจะรายงานความแข็งแกร่งของเซียนบู๊ลู่ให้ประมุขประเทศทราบแน่นอน พยายามทำให้การเป็นพันธมิตรครั้งนี้สำเร็จให้ได้”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ

ขณะนั้นหลีซีที่ไม่ได้พูดอะไรมาตลอด ลืมตาสะลึมสะลือของตัวเอง มองเทวทูตทุกคนแล้วพูดว่า “เอาแบบนี้เหรอ งั้นฉันขอพูดอะไรบางอย่างแทนเซียนบู๊ลู่หน่อยแล้วกัน เอาไว้เป็นข้อมูลให้พวกนายอ้างอิง อันดับแรก ฉันเป็นตัวแทนหอฝึกสัตว์ ยืนอยู่ข้างลู่ฝานโดยไม่เปลี่ยนใจแน่นอน รองลงมาประเทศตันเซิ่งทางแดนตะวันออกก็อยู่ฝ่ายเดียวกับลู่ฝานเหมือนกัน อำนาจที่เขาเป็นตัวแทน ทุกคนกลับไปคิดดูได้ สุดท้ายลู่ฝานมาจากประเทศอู่อานทางแดนตะวันออก ฉันบอกยืนยันกับทุกคนได้เลยว่าแดนตะวันออกต้องสนับสนุนลู่ฝานเต็มกำลัง หนึ่งในพลังของสี่โลกอยู่เบื้องหลังลู่ฝาน ร่วมต้านทานผู้ฝึกชั่วร้าย สิ่งสำคัญที่สุดคือลู่ฝานยังเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวยุคนี้ด้วย เรื่องนี้ฉันคงไม่ต้องอธิบายอะไรมากใช่ไหม!”

พวกเทวทูตที่ฟังกันเงียบๆ หลังจากได้ยินคำว่าสำนักจิ่วเซียว สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนไปทันที

ตอนพวกเขาได้ยินว่าหอฝึกสัตว์กับประเทศตันเซิ่งอยู่ข้างเดียวกับลู่ฝาน สีหน้าพวกเขาแปลกไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่เมื่อได้ยินว่าลู่ฝานคือเจ้าสำนักจิ่วเซียว สีหน้าพวกเขาแปรเปลี่ยนเป็นตกตะลึงทันที

“สำนักจิ่วเซียว เซียนบู๊ลู่ นายเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวยุคนี้จริงเหรอ สำนักจิ่วเซียวที่พาอริยบุคคลในใต้หล้าเอาชนะผู้ฝึกชั่วร้ายในตอนนั้นเหรอ”

ลู่ฝานขมวดคิ้วมองเจ้าสำนักหลีซี เขาไม่เข้าใจว่าเจ้าสำนักหลีซีบอกว่าเขาเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวในตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร

แต่สีหน้าของเทวทูตพวกนี้ ทำให้ลู่ฝานรู้สึกว่าเหตุการณ์ผิดปกติ คิดไม่ถึงว่าพอพวกเขาได้ยินคำว่าสำนักจิ่วเซียวจะตกใจขนาดนี้

เจ้าสำนักหลีซีพยักหน้าเบาๆ ให้ลู่ฝาน รอยยิ้มบนใบหน้า ประกายนัยน์ตา กำลังบอกให้ลู่ฝานยืนยันตัวตนของตัวเองหน่อย

ลู่ฝานเลือกที่จะเชื่อเจ้าสำนักหลีซี เขาชูแหวนจิ่วเซียวของตัวเองขึ้นมา ลบสิ่งตบตาด้านบนออกไป ให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ใช่ ฉันเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวของยุคนี้ จริงแท้แน่นอน!”

เพิ่งพูดจบ เกิดเสียงดังตุบ พวกเทวทูตพากันคุกเข่าอย่างพร้อมเพรียง

พวกเขายกมือทั้งสองข้าง สีหน้าตื้นตัน ทำความเคารพลู่ฝานแล้วพูดว่า “คารวะเจ้าสำนักจิ่วเซียว!”