เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2108

ในวังเต็มไปด้วยซากปรักหักพัง เลือดสาดกระจายเต็มไปหมด

ภายในตำหนักมีคนนั่งรวมกลุ่มกันอยู่ บนตัวแต่ละคนมีรอยแผล ดูอ่อนล้า มีเพียงนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิม

ถ้าลู่ฝานอยู่ที่นี่ต้องจำได้แน่นอนว่าคนที่นี่คือคนรู้จักที่ประเทศอู่อานทั้งนั้น

ถานไถเก๋อแห่งตระกูลถานไถ

คุณท่านหลู่กับหลู่ยินแห่งตระกูลหลู่

เทียนชิงหยางและพวกคนตระกูลเทียน

หานอู๋ซวงและพวกคนตระกูลหาน

แล้วก็ยังมีคนตระกูลอื่นอีก ล้วนเป็นคนรู้จักทั้งนั้น

ผู้แข็งแกร่งสิบตระกูลใหญ่ของประเทศอู่อาน อยู่ที่นี่เกือบทั้งหมด

ยังมียอดฝีมือที่ทางพระราชวังประเทศอู่อานบ่มเพาะดูแลด้วย

อย่างเช่น อีเฉินกับอีหมิงของหน่วยองครักษ์เสิ่นหวา

ปกติคนพวกนี้เป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ในประเทศอู่อาน มีอำนาจมาก จะสั่งอะไรก็ได้

แต่วันนี้พวกเขาดูไม่ต่างจากประชาชนคนทั่วไปของประเทศอู่อานสักเท่าไร

“ค่ายกลในวังคงต้านทานได้อีกไม่นาน อีกไม่กี่วันเราต้องตายแน่ๆ”

คุณท่านหลู่พูดด้วยเสียงราบเรียบ

ราวกับความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัวเท่าไร แต่เป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นเป็นประจำ

เทียนชิงหยางพูดว่า “แล้วเราจะอ้อนวอนหัวหน้าหอเทวาลัยไหม”

คุณท่านหลู่มองเทียนชิงหยางอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ประเทศแตกได้ ครอบครัวสูญสิ้นได้ แต่อู่อานไร้ซึ่งคนเลว!”

เทียนชิงหยางแววตาวูบไหว สุดท้ายเขาก้มหน้าพูดว่า “ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง”

คุณท่านหลู่หันไปมองชายร่างกายกำยำคนหนึ่งแล้วพูดว่า “นายพลอู่ อีกนานแค่ไหนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง”

นายพลอู่ได้ยินแล้วถอนหายใจ “หลู่เฉิงเซี่ยง กลัวว่าจะมาถึงหรือมาไม่ถึงก็ไม่ต่างกัน หัวหน้าหอเทวาลัยประเทศเป่ยเสินมีอาวุธยุทโธปกรณ์ชั้นเลิศ พละกำลังถึงระดับสูงสุดนานแล้ว ใครไม่รู้จักฉายาอริยบุคคลน้ำแข็งของเธอบ้าง ผู้แข็งแกร่งทั้งประเทศอู่อานรวมตัวกัน ยังสู้เธอไม่ได้เลย ตอนนี้เราอาศัยค่ายกลในวังฝืนมาได้นานขนาดนี้ นับว่ามหัศจรรย์มากแล้ว”

คุณท่านหลู่พยักหน้าอย่างเจ็บปวด “ใช่ พละกำลังของอริยบุคคลน้ำแข็งทะลุระดับอีกครั้ง ไม่เกรงกลัวการควบคุมของฟ้าดินอีกแล้ว เรื่องนี้คือสิ่งที่เราคาดไม่ถึง”

เทียนชิงหยางกัดฟันพูดว่า “เป็นความผิดลู่ฝานทั้งหมด ไม่ได้ยินที่อริยบุคคลน้ำแข็งพูดเหรอ ลู่ฝานฆ่าศิษย์ของเธอในการแข่งนานาประเทศ เธอเลยมาแก้แค้น ถ้าจะโทษก็ต้องโทษลู่ฝานทั้งหมด!”

คุณท่านหลู่มองเทียนชิงหยางอย่างดูหมิ่น

ไม่กี่ปีมานี้ไอ้หนุ่มนี่แพ้ติดต่อกันมาตลอด ตอนนี้เขาเพี้ยนไปแล้ว

จากอัจฉริยะผู้หยิ่งยโสกลายเป็นคนเคียดแค้นริษยาโลก คนอ่อนแอที่ไม่มีจิตใจของผู้แข็งแกร่งเลยสักนิด

วิทยายุทธทั้งชีวิตของเขาคงหยุดอยู่แค่นี้

เมื่อหานอู๋ซวงได้ยินก็ไม่พอใจเล็กน้อย เขาส่งเสียงหึแล้วพูดว่า “อย่างน้อยลู่ฝานก็ฆ่าธิดาเทพประเทศเป่ยเสินได้ ถ้าเป็นนาย คงโดนคนอื่นข่มเหงรังแกเท่านั้น ไอ้ชั่ว!”

เทียนชิงหยางโมโหจนหน้าแดง ตะโกนเสียงดังว่า “ฉันชั่วเหรอ ฉันสู้เพื่อประเทศอู่อานจนมาถึงตอนนี้ แล้วลู่ฝานล่ะ หลังจากเขาก่อเรื่องแล้วหายหัวไปไหนล่ะ คนอื่นมาแก้แค้นเขาถึงที่แล้ว เขาหายไปไหนล่ะ อีกไม่นานคนในครอบครัวเขา ตระกูลของเขาจะโดนฆ่าตายหมดแล้ว ทั้งประเทศอู่อานจะโดนฆ่าตายเพราะเขา ทำไมเขาถึงไม่โผล่หัวออกมาล่ะ ตอนนี้ยังมีคนช่วยพูดแทนเขาอีก ตลกสิ้นดี!”

เทียนชิงหยางพูดอย่างมีเหตุผล

ขณะนั้นจู่ๆ อีเฉินพูดเสียงดังว่า “พวกนายมาดูสิ ข้างนอกเกิดความโกลาหลแล้ว พระเจ้า พวกลู่ฝานกลับมาแล้ว!”

เมื่อได้ยินชื่อลู่ฝาน ทุกคนกระตือรือร้นขึ้นมาทันที

อีเฉินรีบปล่อยม่านแสงออกมา ทุกคนเห็นการต่อสู้เละเทะภายในเมือง

แสงกระจายไปทั่ว วิชานับไม่ถ้วน เสียงเข่นฆ่าดังเข้าหูไม่หยุด

ลู่ฝานเดินตรงไปข้างหน้า ทุกที่ที่เคลื่อนตัวผ่าน ล้วนเป็นเลือดและศพของศิษย์ประเทศเป่ยเสิน

เขาไม่ได้โจมตีอะไรออกมาเลย เดินตรงไปข้างหน้าอยู่อย่างนั้น แต่กลับไม่มีใครขวางเขาได้เลย

“แข็งแกร่งมาก!”

หานอู๋ซวงอุทานออกมาด้วยความตกใจ

ตอนนี้พวกเขาเห็นความแข็งแกร่งของพวกลู่ฝานแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นหานเฟิงหรือสิบสาม หรือแม้กระทั่งคนอื่น ความแข็งแกร่งของแต่ละคนเหนือความคาดหมายมาก

หลังกลับมาจากประเทศฉิงเทียน พละกำลังของทุกคนเพิ่มขึ้นมากโดยไม่รู้ตัวเลย

ตอนนี้มาเผชิญหน้ากับคนอ่อนแอที่อย่างมากก็แค่แดนปราณฟ้า เรียกได้ว่าเดินไปฆ่าไปได้ตลอดทาง

เทียนชิงหยางตกตะลึง จู่ๆ เขาพบว่าคนพวกนี้แข็งแกร่งกว่าเขาเกือบทุกคน