เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 211

เมื่อเอี๋ยนชิงแผดเสียงออกมาอย่างโมโห มังกรยาวสามสิบกว่าเมตร คำรามออกมา จากนั้นกลายเป็นสายลมสีขาวดำ พุ่งไปรอบๆ

วงแหวนแสงจำนวนนับไม่ถ้วน ปะทะกับพลังฟ้าดินที่ระเบิดออกมา พลังฟ้าดินอันรุนแรง เหมือนน้ำแข็งปะทะกับเปลวไฟ ละลายอย่างรวดเร็ว

เพียงชั่วพริบตา พลังฟ้าดินรอบๆ ที่ระเบิดออกมา โดนกระบวนท่าของเอี๋ยนชิงทำให้สงบลง

ลู่ฝานมองอย่างตกตะลึง จิตใจวูบไหว

ขนาดนี้แล้ว ยังไม่สามารถทำอะไรเอี๋ยนชิงได้

ความแตกต่างระหว่างพวกเขา ยังห่างชั้นกันมากจริงๆ

เอี๋ยนชิงหอบหายใจหนักหน่วง หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

เอี๋ยนชิงโมโห บีบคอลู่ฝาน แล้วโยนเขาออกไปอย่างแรง

เสียงระเบิดดังขึ้นติดต่อกัน ลู่ฝานกระแทกกับพื้นหินศิลาดำ จนกลายเป็นหลุมลึก รอยแยกลึก ปรากฏขึ้นในโถงใหญ่ ลู่ฝานร่วงลงตรงหน้าโครงกระดูกสีทอง

ไม่ไกล เฒ่าประหลาดที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าโครงกระดูกสีทอง ได้สิ้นลมหายใจไปแล้ว

เฒ่าประหลาดโดนแผดเผาเลือดสารจำเป็นจนหมดสิ้น ไม่มีลมหายใจอีกแล้ว

โครงกระดูกสีทองหันมามองลู่ฝานช้าๆ ดวงตาที่เต็มไปด้วยหมอกควันหม่นหมอง ไม่เห็นความรู้สึกสักนิด ในนั้นเหมือนโลกอีกใบหนึ่ง

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนเส้นลมปราณและกระดูกทั้งตัวขาด

ช่วงเวลาคับขัน พึ่งได้แค่ความสามารถในการฟื้นฟูร่างกาย อันแข็งแกร่งของตัวเอง ถึงทำให้เขาไม่สลบไป

"จะตายแล้วงั้นเหรอ งั้นก็ยืนตายซะเถอะ!"

ลู่ฝานกลั้นหายใจ เอาพลังเฮือกสุดท้ายออกมา ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

ออร่าอันแข็งแกร่งเหมือนสายลมบ้าคลั่งพัดมา จนแขนเสื้อลู่ฝานปลิว

เสื้อเปื้อนเลือดสะบัดอย่างรุนแรง ลู่ฝานเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด เงยหน้าขึ้นมา

สายตามองไปยังกระบี่ยาวสีดำขนาดใหญ่ในมือเอี๋ยนชิง ลู่ฝานรู้สึกว่าสภาพจิตใจตัวเองตอนนี้ปลอดโปร่ง

รอดแล้วยังไง ตายแล้วยังไง โลกจะเป็นยังไงอีก

เอี๋ยนชิงฟาดกระบี่ลงมา ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

ตอนนี้ กระบี่ใหญ่ที่เร็วเหมือนสายฟ้าแลบ ลู่ฝานกลับช้าจนเห็นลายพลังที่ไหลเวียนอยู่บนกระบี่ และเส้นทางที่กระบี่ฟันลงมา

"น่าเสียดาย ตัวเองยังมีอีกหลายเรื่อง ที่ยังไม่ได้ทำ"

ลู่ฝานทอดถอนใจ แต่ประกายในแววตากลับแหลมคมขึ้นมา